N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Luister naar
04:03
Recensie Muziek
September Me ‘Hoe klinkt thuis?’ vragen het Ragazze Quartet en Syrische klarinettist Kinan Azmeh bij het openingsconcert van September Me. Het antwoord is een feestelijke mix van minimal music, jazz, Arabische kwarttonen, waarin ook het Amersfoorts Jeugd Orkest uitblinkt.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data105631844-943a94.jpg)
Stap dit weekend binnen bij festival September Me in de Amersfoortse Flint, en je bent het druilerige herfstweer vergeten. Tussen zwierige festivaldecoratie staan muziekinstallaties opgesteld, zoals een hybride cello met zonnepanelen, of een compleet gerecycled robotorkest. Ze verwijzen naar het thema van dit jaar: ‘nieuwe wegen’ – hoe verhoudt de muziek zich tot nieuwe technologie? September Me is het geesteskind van het eveneens kleurrijke Ragazze Quartet, dat dit jaar de van oorsprong Syrische klarinettist en componist Kinan Azmeh uitnodigde als ‘artist in focus’.
Tijdens het openingsconcert op donderdag is de zaal maar mondjesmaat gevuld. Veelal zijn het ouders en opa’s en oma’s die warmlopen voor het Amersfoorts Jeugd Orkest dat na de pauze op het programma staat. Zangeres Nynke Laverman trapt af met een ingetogen versie van Toon Hermans’ ‘September me’, het lijflied van het festival. Alle andere muziek op het programma is van de hand van Kinan Azmeh, en wordt handig door de musici van het Ragazze Quartet aan elkaar gepraat.
Begenadigd verteller
Azmeh vraagt in zijn werk: ‘Wat is eigenlijk thuis?’ Is het New York, waar hij tegenwoordig woont, of is het de markt in Damascus? En kan thuis een plek zijn die kapotgeschoten is? Ook in zijn klankwereld hoor je die vraag terug. Er zijn duidelijke sporen van New Yorkse minimal music, maar ook zijn Syrische afkomst én jazzelementen klinken door. Het best pakt dit uit in het klarinetkwintet In The Element, dat eindigt in een jazzachtige klarinetimprovisatie vol Arabische kwarttonen boven repeterende minimal-motiefjes van het Ragazze Quartet: een combinatie die werkt als een tierelier. Azmeh blijkt bovendien een begenadigd verteller die tussen de werken door graag grappige anekdotes vertelt.
Na de pauze is het de beurt aan het Amersfoorts Jeugd Orkest. Leuk aan een jeugdorkest is de spanning die zich in de laatste minuten voor aanvang opbouwt: orkestleden rennen door de foyers op zoek naar de laatste missende accessoires („Mag ik jouw witte sneakers aan?”), ouders maken foto’s en filmpjes en vanaf het podium wordt enthousiast gezwaaid.
Tijdens het concert, waar de leden van het Ragazze Quartet zich goed verstopt hebben tussen de orkestmusici, is het jeugdorkest indrukwekkend professioneel. Ze begeleiden Azmeh’s innemende solospel met zachte pizzicati in ingewikkelde maatsoorten en spelen Arabische toonladders alsof dat simpel is. Het slotdeel is gebaseerd op een Syrische dorpsbruiloft:, „Liefde is een van de weinige mensenrechten die niet kan worden afgepakt”, aldus Azmeh. Daarna kan het orkest rekenen op een terecht daverend applaus. Al met al is het openingsconcert een sympathiek visitekaartje en een dringend advies voor iedereen in Amersfoort en omstreken: ga schuilen bij September Me in de Flint.
