‘Ze werden hemelsbreed honderd meter van elkaar geboren, in Noordwijk, vlak voor de oorlog. Vader als de oudste in een gezin met uiteindelijk tien kinderen. Erg pienter was hij; het schoolhoofd betaalde zijn boeken zodat hij naar de hbs kon. Moeder had een tweelingzus, en nog een broer en een zus. Ze deed een opleiding tot lerares Huishoudkunde. In de bus naar Haarlem leerden ze elkaar kennen: Lies zei altijd dat hij een plaatsje voor haar vrijhield, Dick zei dat zij juist altijd naast hem kwam zitten. Haar eerste baan was op een huishoudschool in Wassenaar. Nadat de moeder van Dick jong was overleden moest hij van de hbs af, en naar zee om het gezin te helpen onderhouden; vijftien was hij. In de avonduren behaalde hij stuurmansrangen aan de Hogere Zeevaartschool in Amsterdam en hij werkte zich op tot koopvaardijofficier. In 1995 lag hij met zijn schip, de Nedlloyd Africa, in de haven van de Japanse stad Kobe toen daar de aardbeving was. Voor de AVRO-televisie deed hij vanaf de brug telefonisch verslag van de verwoesting en de branden.
Mijn ouders trouwden in 1962, en kregen twee zoons. Nadat Lies was gestopt met werken, toen de huishoudschool in Noordwijk aan Zee de deuren sloot, ging ze meevaren met Dick. Overal reisde ze mee naartoe en ze ging graag even de wal op in Hongkong, Singapore of Houston om te shoppen. Na zijn pensionering zat hij in de kerkenraad en in het bestuur van de Nederlandse kapiteinsvereniging, hij hield van golf en bridge. Moeder genoot van de uitstapjes met ‘de meiden van de school’; haar oud-collega’s. Hun laatste jaren waren zwaar. Vader had onder meer huidkanker. Lies werd dement, Dick werd haar mantelzorger; ze stierven kort na elkaar.’
