‘In het dorp in Italië werd mijn moeder met argwaan bekeken’

‘Mijn ouders hebben elkaar in 1943 als dwangarbeiders leren kennen, in een Duitse textielfabriek. Mijn vader was Italiaan, hij kwam uit een dorp in de bergen bij het Lago Maggiore. Mijn moeder kwam uit Delft.

„Na een zwerftocht door bevrijd Duitsland en Oostenrijk zijn ze eind mei 1945 bij mijn Italiaanse opa en oma terechtgekomen. Ik was toen al onderweg.

„Het leven bij mijn grootouders was zwaar. Mijn vader had acht zussen en vier broers. Sommigen waren het huis uit, maar vooral vrouwen en kinderen waren teruggekeerd om de oorlogssituatie in de steden te ontlopen.

„Vaak denk ik aan wat mijn moeder heeft doorgemaakt. Hoe zal zij zich gevoeld hebben? Negentien jaar was ze, vreemde taal, allemaal onbekenden, andere gewoonten. Ze werd met argwaan bekeken. De stemming was sterk anti-Duits, en Nederlanders werden er toen als Duitsers gezien.

„Op 25 december 1945 kwam ik ter wereld. Het verhaal gaat dat een broer van mijn vader op het allerlaatste moment door de sneeuw is geploegd om de vroedvrouw in een ander dorp te waarschuwen.

„De naoorlogse situatie werd langzaamaan beter. Mijn vader kreeg werk in een textielfabriek. In 1950 kochten mijn ouders een huis, met een stuk grond buiten het dorp erbij.

„De ouders van mijn moeder wilden dat wij naar Nederland zouden verhuizen. Zij zorgden ervoor dat mijn vader een baan kreeg aan de Technische Hogeschool, wat nu de TU Delft heet. In 1959 zijn we naar Delft verhuisd.

„Het was de droom van mijn ouders een huis te bouwen op de grond die ze in Italië hadden gekocht. Na het vervroegde pensioen van mijn vader bij TNO, waar hij toen werkte, zijn zij in 1982 permanent naar Italië gegaan.”