Ideale mix van spanning en ontspanning

Het Gloria (RV 589) van Vivaldi is overbekend – uit de concertzaal. Maar in Vivaldi’s tijd zal het geklonken hebben in de liturgische context die Paul Agnew en Les Arts Florissants nu weer glorieus en inventief herstellen op The Great Venetian Mass.

De opzet maakt het album de moeite waard, de uitstekende uitvoerenden geven de doorslag. Het twintigkoppig koor van Les Arts Florissants zingt kraakhelder en zorgt onder Paul Agnew voor een vrijwel ideale mix van spanning en ontspanning: van een slepende, strompelende kruisgang (‘Crucifixus’) tot een flitsende schets van de wederopstanding (‘Et resurrexit’): met opspattende aardkluiten (violen) en véél goede zin (koor).

Mezzo Lucille Richardot met haar moeilijk op gender vast te pinnen timbre (ze klinkt zelfs eerder als een countertenor dan als een alt) maakt een ingekeerd pareltje van het ‘Benedictus’: opsmuksloos, onijdel en eens te meer ontroerend. Sopraan Sophie Karthäuser zorgt voor vocaal vuurwerk in het motet Ostro picta, armata spina. Maar het zijn vooral de helderheid en de energie van Agnews benadering (snelle, lenige tempi eisen nergens een tol in precisie) die maken dat je vinger steeds zijn weg vindt naar de repeat-knop.