Hoe krijgen we onze zoon (9) enthousiast voor verhuizing naar Zuid-Afrika?

Vader: „We kunnen een aantal jaar voor werk naar Kaapstad in Zuid-Afrika. Een uitgelezen kans die zich op het laatste ‘goede’ moment voordoet, onze oudste zoon staat namelijk op het punt om naar de middelbare school te gaan. Wij ouders en de toekomstige brugklasser kunnen niet wachten.

Dat geldt niet voor onze jongste van 9. Hij wil niet en laat dat steeds als het onderwerp ter sprake komt weten. „Ik wil niet naar Zuid-Afrika want daar kun je niet schaatsen”, zegt hij op een winterse dag. „Olifanten en giraffen kun je toch ook in Artis zien?” is het antwoord op de vele wildparken die we gaan bezoeken en „Ik vind warm weer niet fijn, ik wil het lekker fris hebben” zegt hij als wij hem lekker proberen te maken met het perfecte klimaat. Zelfs het vooruitzicht op een eigen kamer trekt hem niet over de streep. Overal zijn argumenten te vinden om vooral in Nederland te blijven, waarbij zijn vrienden in de klas natuurlijk het allerbelangrijkste zijn. We willen hem graag enthousiast krijgen voor Het Grote Avontuur. Zeker omdat hij juist sociaal de meest getalenteerde van ons vieren is.”

Zoek steun

Anke Klein: „Zo’n kans om naar het buitenland te gaan klinkt mooi, en is tegelijk ook veel regelwerk. Als wetenschapper werk ik momenteel in Sydney, met onze vier kinderen, dus ik ken het dilemma.

„Heel fijn dat u de gevoelens van uw jongste serieus neemt. Toon begrip voor zijn kant van de zaak. Praat ook over uw eigen twijfels. Het kan helpen om contact te zoeken met andere expatgezinnen, er zijn veel ‘communities’ en fora op dit gebied, zoals het platform Nederlanders in het buitenland (NIHB). Emigratiecoaches kunnen helpen bij alle facetten van het emigreren. Uw gezin zal zeker baat hebben bij al die kennis en ervaringen.”

Goed uitleggen

Doug Ota: „Het is belangrijk om uit te dragen dat u en uw partner samen deze grote beslissing nemen voor het gezin. Natuurlijk moet u de kinderen wel goed uitleggen waarom dat volgens jullie in het belang kan zijn van iedereen. Daarna doet u een stapje terug en mag iedereen reageren.

„De jongste wil gewoon kunnen zeggen dat het voor hem niet hoeft. Als u hem dan tot enthousiasme dwingt, is hij niet vrij zijn eigen gevoel te ervaren en ontwikkelen, en kan een sudderende boosheid ontstaan.

„Toon empathie voor zijn gevoelens, ook voor het feit dat het moeilijk kan zijn als jullie toch deze beslissing nemen. Geef toe dat het moeilijk zou kunnen zijn voor hem, voor jullie allemaal, maar dat jullie dan hem en elkaar zullen proberen te steunen.

„Schilder het avontuur niet te rooskleurig af, toon ook uw eigen twijfels. U mag best uitspreken dat u ook niet 100 procent weet of dit avontuur voor iedereen goed zal uitpakken. Dat hoort bij het leven. Het leven zit immers vol ambivalentie, bij iedere belangrijke beslissing horen aarzelingen. Maar als je in dergelijke ambivalentie niet handelt, gebeurt er helemaal niks in het leven. Zo laat u uw kinderen zien hoe toch een stap voorwaarts te maken zonder alle bijkomende gevoelens te smoren.”