‘Grote strikken en knalkleuren, dat werkt het best op een podium’

Thijs

„Op de middelbare school begon ik me te onderscheiden met kleding. Ik zat op een heel saaie school waar iedereen na afloop bedrijfskunde ging studeren en daar wilde ik me tegen afzetten. Ik luisterde op dat moment alleen maar muziek uit de jaren zestig. Geïnspireerd door bands als The Velvet Underground ben ik toen vintage uit die tijd gaan zoeken.

„Ik draag nog steeds alleen maar vintage. Dit soort polyester broeken heb ik graag aan op het podium: de vouw blijft er goed in zitten en ze lijken nooit vies te worden, dus je kunt er lang mee doen op tour. De laarzen heb ik recent op een rommelmarkt in Lissabon gevonden voor 4 euro. Ik heb maar één ander paar schoenen, dat vind ik genoeg. Kleren heb ik wel redelijk veel, vooral bloezen. Op het podium is het niet leuk om elke avond dezelfde bloes te dragen. Deze heb ik gekregen, van mijn vader en zijn vriendin geloof ik. Mijn pet komt van het Waterlooplein.

„Wat je tijdens een optreden draagt moet er vooral voor zorgen dat je je goed voelt. Maar het is ook een kwestie van professionaliteit. Als je op een podium stapt, moet je je publiek iets extra’s geven. Al zie ik er in het dagelijks leven eigenlijk niet heel anders uit. Ik ben niet iemand die thuis in een joggingbroek of grijze sweater loopt.

„Onze smaak heeft best veel overeenkomsten, maar Lieselot is meer van het grote gebaar. Dat ligt ook aan haar rol: ze is een van de frontpersonen in haar band. Als ik me als begeleidend gitarist zo uitbundig zou kleden, zou dat raar zijn ten opzichte van de zanger en zangeres.”

Liselot

„Ik ben al ongeveer vanaf mijn geboorte met mode bezig. Onze ouders kleden zich ook uitbundig. Ze zijn allebei beeldend kunstenaar en dragen veel kleur. In mijn tienerjaren heb ik veel geëxperimenteerd. Eerst was ik punk; ik heb echt elke haarkleur wel gehad. Rond mijn achttiende kleedde ik me elke dag als huisvrouw uit de jaren vijftig, compleet met parelkettingen en handschoentjes. Ik heb altijd interesse gehad in de jaren vijftig en zestig, dat zie je ook steeds terug in mijn ontwerpen.

„Dat ik muzikant ben, heeft zowel mijn persoonlijke stijl als mijn ontwerpen heel erg beïnvloed. We zijn opgegroeid in die wereld, onze vader heeft meerdere bands en zelf treed ik al sinds mijn veertiende op. Toen ik vijftien was ben ik zelf kleren gaan maken voor op het podium. Simpele, uitgesproken vormen en felle kleuren werken daar het best. Mijn collecties zitten nog steeds vol oversized silhouetten, pofmouwen, grote strikken en knalkleuren.

„Met trends heb ik me nooit beziggehouden. Mode draait voor mij om experiment en expressie. Pas toen ik zelf ontwerper werd, ontdekte ik andere ontwerpers. Helaas zijn die kleren niet te betalen. Vivienne Westwood vind ik geweldig, ik heb tweedehands een paar mooie tassen van haar gekocht. Ik koop eigenlijk alleen maar tweedehands, en ik maak veel zelf.

„Dit is een variant op een jurk van mijn eigen merk, nu in een synthetische stippenstof die bedoeld is voor clownskostuums uit de feestwinkel. Op het podium zie je dat toch niet. De witte schoenen zijn van Jimmy Choo, die heb ik ooit voor een collectiepresentatie gekocht. Ik wil ze eigenlijk verkopen, want ze blijven voor geen meter zitten.”

Fotografie Jaimy Gail. Haar en make-up Emma de Boer.