Goedkope nieuwe kleding of toch tweedehands?

Karlijn Voogel (36), tattoo-artiest
‘Ik denk dat hergebruik weinig zin heeft’

‘Mijn zoontje van elf lijkt wel een halve meter per jaar te groeien – ik vertik het om een of ander duur, ecologisch shirt voor hem te kopen. Laatst kocht ik instappertjes voor hem bij de Primark, een maand later had hij alweer een grotere maat. Ik vind dat de verantwoordelijkheid voor duurzaam geproduceerde kleding bij producenten ligt, niet bij consumenten. Maak bijvoorbeeld schoenen die verstelbaar zijn in drie maten, zoals bij skeelers.

„Ik heb wel veel tweedehands gekocht, ook voor mezelf, maar dat was uit financiële noodzaak en niet uit duurzaamheidsoverwegingen. Aan die kleding merkte ik dat alles tegenwoordig gemaakt is voor kort gebruik: die is dan al helemaal verwassen, terwijl het een jaar eerder bijvoorbeeld nog in de collectie van Primark zat.

„Ik zorg wel dat ik niets weggooi. Oude spullen verkoop ik door, geef ik weg of stop ik in de kledingbak. Onbewust ben ik misschien toch wel met hergebruik bezig. Ik denk alleen dat het weinig zin heeft. Ik ga me niet in allerlei bochten wringen om duurzaam te leven, als grote vervuilers dat ook niet doen.

„Mensen die klimaatneutraal leven doen dat vooral voor hun eigen gemoedsrust, denk ik. Daar betrap ik mezelf ook op: ik heb een zwak voor het regenwoud, dus koop ik zo min mogelijk producten met palmolie. Ja, in mijn eentje ga ik het verschil niet maken, maar dan heb ik weer even een goed gevoel.

„Ooit speelde duurzaamheid wel een rol bij wat ik kocht, maar op een gegeven moment ben ik daar van afgestapt. Dat was toen Amerika uit het klimaatakkoord van Parijs stapte. Toen dacht ik: gezamenlijk komen we blijkbaar nergens, dan ga ik het in m’n eentje ook niet redden. En toen werden ook nog de plastic rietjes verboden: die papieren rietjes zitten gewoon alsnog in plastic verpakt én gaan in een plastic drinkpakje! Van dat soort dingen word ik een beetje rebels.”

Laura Brohm (25), student bos- en natuurbeheer aan Wageningen University
‘Elk kledingstuk dat niet in de woestijn belandt, maakt al verschil’

‘80 procent van de kleding die ik koop, is tweedehands. Ik ga graag naar kringloopwinkels of -markten, maar een kledingruil vind ik nog leuker. Dat heb ik vlak voor de zomer zelf nog georganiseerd met vriendinnen: ik hield er twee nieuwe broeken en drie nieuwe T-shirts aan over. Zelf heb ik tien kledingstukken kunnen weggeven. Dat vind ik er mooi aan: je geeft iets weg en zoekt er iets anders voor uit, in plaats van dat je nóg meer spullen verzamelt.

„Schoenen of ondergoed koop ik vaak wel nieuw, maar dan uitsluitend bij duurzame merken zoals Organic Basics. De merken die ik draag doen altijd aan recycling of upcycling, waarbij je van een oud kledingstuk iets nieuws maakt. En ik kijk hoe iets opgestuurd wordt. Ik zoek dan merken uit die duurzame koeriersbedrijven gebruiken, die rijden bijvoorbeeld maar twee keer in de week. Doordat ik dan wat langer moet wachten, hecht ik er uiteindelijk alleen maar meer waarde aan. Veel grote modemerken doen mooie beloften over duurzaamheid, waar weinig van waar is. Daarom gebruik ik Project Cece, een zoekmachine voor duurzame kleding.

„Het is niet eens dat ik heel weinig spullen aanschaf: ik denk dat ik wel eens per maand een nieuw kledingstuk heb. Ik houd van mode. Maar dat is dan niet níéuw, waardoor ik me er niet schuldig over hoef te voelen – want dat is een kledingstuk niet waard. Ik vind het ook echt vet om te zien wat kleine, duurzame merken allemaal bedenken. Zo heb je nu ook de mogelijkheid om spijkerbroeken te huren, en zijn er merken die kleding maken van etensresten als mango- of bananenschillen. En voor een paar euro kun je meedoen met een doorgeefactie, waarbij een tas met kleding doorgegeven wordt. Als je die tas krijgt, haal je er een kledingstuk uit en doe je er iets van jezelf in.

„Bovendien zie je er met nichemerken en tweedehandskleding ook unieker uit, je draagt niet allemaal hetzelfde. Ik zal in mijn eentje niet de wereld veranderen, maar ik haal er ontzettend veel plezier uit. En elk kledingstuk dat niet in de woestijn belandt, maakt in mijn ogen al verschil.”