Gelikte Oranje-show in Thialf biedt geen garanties voor de komende WK’s

Verzuurde benen stonden de mooiste vreugdesprong van de EK afstanden niet in de weg. Het ene moment zat Peder Kongshaug (22) uit te hijgen op de blauwe kussens aan de binnenkant van de baan, het volgende moment zweefde de Noor in extase door de lucht. Negenhonderste van een seconde bleek topfavoriet Kjeld Nuis langzamer dan de 1.44,25 die hij een rit eerder had gereden. Goud voor Kongshaug op de 1.500 meter. Heya Norge!

Op de andere zeven individuele afstanden ging het goud zoals verwacht naar Nederland: Femke Kok (500 meter), Jutta Leerdam (1.000), Antoinette Rijpma – De Jong (1.500) en Marijke Groenewoud (3.000) bij de vrouwen, en Jenning de Boo (500), Kjeld Nuis (1.000) en Patrick Roest (5.000) bij de mannen. Een pak slaag voor de mannen op de ploegachtervolging en de teamsprint kon niet verhinderen dat een volgepakt Thialf drie dagen lang genoot van een gelikte Oranje-show. Maar wat is de sportieve waarde van al die Europese titels?

Een ‘tussendoortje’

Een week na zijn Nederlandse afstandstitels op vijf en tien kilometer leverde Roest ‘gewoon’ weer. Schitterende race zaterdag op de vijf kilometer, waar hij even moeite leek te hebben met een snelle start van zijn Italiaanse tegenstander Davide Ghiotto om daarna te versnellen naar winst in 6.05,93, de snelste tijd van dit seizoen. Een dag reed hij vlak achter Kongshaug en Nuis naar het brons op de 1.500 meter. Op een manier die niemand in de wereld beheerst, met rondjes 26,5, 26,7 en 26,8.

Roest is sterk nu de grote wedstrijden komen: wereldbeker in Salt Lake City (26-28 januari), WK afstanden in Calgary (15-18 februari) en het WK allround in Inzell (9-10 maart). Op de vijf kilometer is hij dit seizoen ongeslagen. Maar concurrenten Ghiotto en de Noor Sander Eitrem (derde in Thialf) blijven zich verbeteren. Op de 1.500 meter is zijn start niet snel genoeg voor winst, merkte NOS-analyticus Ireen Wüst op. Als allrounder bleek Eitrem vorig jaar bij het EK al een lastige tegenstander. En tijdens de EK reed Jordan Stolz in Salt Lake City zijn eerste grote meerkamp met een 500 meter in 34,27 en een tien kilometer in 13.17,53. Roest zal niet lang stilstaan bij zijn succesvolle ‘tussendoortje’.

‘Bevrijdend’

Mindere prestaties van haar ploeg Jumbo-Visma, veel aandacht voor ploeggenote Leerdam. En zelf reed Rijpma – De Jong dit seizoen nog nauwelijks een lekkere race. Bij de NK afstanden plaatste ze zich niet voor de drie kilometer en met moeite voor de 1.500 meter. Om een week later bij de EK ‘ouderwets’ af te rekenen met tegenstander Marijke Groenewoud, toch winnaar van drie kilometer en later de massastart. In een toptijd van 1.53,48 bovendien. Een dag later zijn haar ‘klappen’ ook weer raak op de 1.000 meter: zilver achter Leerdam. Net op tijd terug in topvorm, de EK als bevrijding. Klaar voor de strijd tegen de Japanse favoriet Miho Tagaki.

‘Beetje trainen’

Stadionspeaker Geert Kuiper had vrijdagavond als een van de eersten in de gaten dat er iets bijzonders stond te gebeuren. De Noren Eitrem, Kongshaug en routinier Sverre Lunde Pedersen reden als een geoliede machine een wereldrecord op de ploegachtervolging (3.34,22). Meer dan zeven seconden sneller dan het Nederlandse trio, dat ook Italië nog voor zich moest dulden. Volgens bondscoach Rintje Ritsma een kwestie van trainen „met drie mannen die op de vijf kilometer onder 6.20 kunnen komen”. Maar zonder Roest, die dit seizoen niet wil meedoen aan het onderdeel dat altijd tot veel stress leidt, lijkt de strijd tegen de Noren kansloos. Kijk alleen hoe perfect de tweevoudige olympisch kampioenen elke bocht aansnijden. Hard werken en pure klasse.

‘Flinke tik’

Goud op de 500 meter alleen was niet genoeg, Kok wilde bij de EK ook laten zien dat haar in eigen ogen onrecht is aangedaan. Na een val op de 1.000 meter bij de NK afstanden kreeg ze geen nieuwe kans om zich op die afstand voor de WK afstanden te plaatsen. „Best wel een tik dat de KNSB die plek al heeft weggegeven”, sprak Kok, nadat ze in 37,28 met groot verschil had gewonnen van Leerdam (37,70). Op de 500 meter zette de regerend wereldkampioen haar frustratie om in een topprestatie. „Lekker om met zo’n groot gat te winnen.” En de 1.000 meter? Leerdam domineert het hele jaar al en won ook op de EK. Maar Kok reed twee weken geleden bij een trainingsrace 1.14,20 ‘met twee handen op de rug’. De winnende tijd van Leerdam in Thialf was zondag 1.14,45.

‘Holy smack’

Ja, „daar ben ik weer”, lachte De Boo voor de tv-camera. De verrassing van de NK afstanden, waar hij de 500 en 1.000 meter won, schitterde op de EK opnieuw. Vrijdag reed hij al het snelste rondje van iedereen op de 1.000 meter (24,7) maar verwees Kjeld Nuis hem met een snellere slotronde naar het zilver. Zondag schudde de voormalig shorttracker op de 500 meter weer een 24,7 uit de benen en was hij in 34,48 verreweg de snelste, voor de Est Marten Liiv (34,78). Het kabaal van Thialf? „Holy smack”, glunderde De Boo. Brandstof voor de komende wedstrijden. „Vasthouden en doorbouwen.”

Delen Mail de redactie