N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Luister naar
04:41
Recensie Theater
Dans ‘Ophelia’s Got Talent’ van Florentina Holzinger, de openingsvoorstelling van het internationale performancefestival Feeling Curious in Rotterdam, is een uitzinnige draaikolk van overdrijving, ‘echte kunst’ en huiveringwekkend fysiek theater, uitgevoerd door een heerlijke, koddige all female cast.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/09/data105902337-2ccfee.jpg)
Nieuwsgierig, dat was het publiek zeker bij de openingsvoorstelling van het internationale performancefestival Feeling Curious in Rotterdam. Nieuwsgierig, terwijl degenen die het werk van de Oostenrijkse Florentina Holzinger kennen, wel weten wat hen in Ophelia’s Got Talent zo ongeveer te wachten staat. In elk geval géén logisch, lineair, smaakvol of minimalistisch theater. De waarschuwing op de site van Theater Rotterdam wakkert de hoop op een ‘ouderwetse’ Holzinger-creatie aan: de voorstelling bevat automutilatie, bloed, naalden, expliciete voorstelling of beschrijving van fysiek of seksueel geweld. Liefhebbers verkneukelen zich bij voorbaat.
De anarcho-post-feministische Holzinger is tegenwoordig verbonden aan de gerenommeerde Berlijnse Volksbühne am Rosa-Luxemburg-Platz en benut de middelen die haar daar ter beschikking staan volop. Tot en met een levensechte helikopter die uit de nok neerdaalt en een heus zwembadje. De all female, all naked cast (de weerbarstige en ironische Saioa Alvarez Ruiz als een van de toppers) is vaste prik.
Water is het verbindende element in de revue-achtige collage Ophelia’s Got Talent, water als ‘bloed van de aarde’ zoals tegen het einde van de voorstelling wordt gezegd. De voorstelling begint zoals de titel al doet vermoeden met een parodie op een televisietalentenjacht, inclusief een jury met een over-emotioneel (Inga Busch), een onvoorspelbaar (Ruiz) en een ietwat catatonisch, streng-doch-rechtvaardig (Renée Copraij) jurylid. Annina Machaz praat zowel tv-programma als voorstelling aan elkaar, dit keer uitgemonsterd als drankzuchtige Kapitein Haak.
:strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/09/data105902314-1d3f3d.jpg|//images.nrc.nl/1sJc5kDMv8mq8229x9ExdTBCMDs=/1920x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/09/data105902314-1d3f3d.jpg|//images.nrc.nl/DKVs5ZdShH0j5ykhW12xER3I0GQ=/5760x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/09/data105902314-1d3f3d.jpg)
Scène uit de voorstelling Ophelia’s Got Talent van Florentina Holzinger. Foto Gordon Welters:strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/09/data105902374-13d286.jpg|//images.nrc.nl/pT0QbrFhcjGy8t94a6Hq8pYZnZU=/1920x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/09/data105902374-13d286.jpg|//images.nrc.nl/-41SAafQcr_d98ydOLxsqMwqToA=/5760x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/09/data105902374-13d286.jpg)
De Houdini-act onder water in de voorstelling Ophelia’s Got Talent Foto Nicole Marianna WytyczakLive tattoo-sessie
Heerlijk fout is de degenslikster die ons een blik in haar binnenste gunt via een gastroscoop. Met het chaotisch mislukken van een Houdini-act onder water begint Holzinger te schakelen van Lage naar Hoge Kunst en weer terug.
Meerminnen, waternimfen en andere mythologische en literaire vrouwenfiguren passeren vervolgens onder toeziend oog van badmeester Renée Copraij de revue in een parade van culturele en filosofische referenties aan water: ijdele Narcissus, zwaan Leda, Melusine met haar slangenlijf, Der Taucher van Schiller, Schuberts Forellen. Minder verfijnd: Xana Novais die zich een forse vishaak door de wang jaagt, een live tattoo-sessie en een diepgaand gynaecologisch onderzoek terwijl de patiënt haar verkrachtingsgeschiedenis vertelt. Tussendoor zeemanszang en tapdans. Er blijkt een kind verwekt – vrouwen zijn net als water draagsters van leven – nadat de cast enthousiast de helikopter aan alle kanten heeft geneukt. Dan kan bij Holzinger een bloederige bevalling niet uitblijven – het zwembad kleurt rood.
Het is kortom weer een draaikolk van beelden, vaak geestig en compleet over the top, soms melig en langdradig, en hoe gruwelijk of semi-pornografisch ook: altijd koddig. Voor de toeschouwer is het zoeken naar houvast, al vliegen de boodschappen je om de oren. Feministische kritiek, zorgen om het klimaat en het milieu, de wereld die we nalaten aan de volgende generatie. Een zestal jonge kinderen verbeelden de toekomst.
Hoe schattig ook, dergelijk eenduidig engagement – het zwembad wordt volgestort met plastic flessen en vliegt in de fik – heeft iets inconsequents in Holzingers brutale en anarchistische theater. Raffinement is geen woord dat je met Holzingers werk associeert, maar eerdere voorstellingen leidden tot een thematisch sterker eindresultaat. Desondanks sleurt Holzinger het publiek ook in Ophelia’s Got Talent mee in haar uitzinnige beeldenstorm.
