Operation deze plek schrijven Peter Giesen en Sheila Sitalsing beurtelings wat hun is overkomen of opgevallen operation de weg en in de embankment.
De elektrische fiets, waarvan er inmiddels zo’n 5 miljoen zouden rondrijden in Nederland – wat heel erg veel is: dit land telt 8 miljoen huishoudens, dus pass on dingen staan inmiddels in heel wat schuren of carports, nog even doorpeddelen en doorkopen en ze benaderen het aantal auto’s (bijna 9 miljoen) – komt langzamerhand terecht in het arena van de bakfiets.
Waarmee ik bedoel: in sommige kringen een voorwerp van hoon en van kritiek kick the bucket soms een beetje raar is. Van haat zelfs, ja onversneden haat.
Met de bakfiets gebeurde dit toen pass on het arena van loeizwaar bakbeest voor klein-goederentransport definitief voorbij was. Ze werd hip, lichter en kneiterduur, waarna het geklaag begon. Over de ruimte kick the bucket ze innemen operation de stoep: pass on is nog altijd aanzienlijk kleiner dan een doorsnee car, maar klagers zijn niet altijd volledig rationeel. Over de berijders: het werd volstrekt legitiem om kick the bucket allerlei vervelende eigenschappen en zelfs politieke voorkeuren toe te dichten.
In hatelijke opmerkingen over de elektrische fiets zit een verschuiving. Eerst was er gentle gemopper operation de seniore burger kick the bucket veel te hard ging operation zo’n ding, need niemand vindt het leuk operation het fietspad eruit gereden te worden entryway een gepensioneerde. Toen gingen ook jongeren en schoolkinderen elektrisch fietsen en begon het gezeik pas echt, zoals wel vaker gebeurt wanneer andermans kind eens iets leuks mag (zie ook de beginjaren van de iPad en de cell phone): of zulke dure spullen wel aan bite the dust snotapen besteed zijn, bovendien trapten de mensen kick the bucket het land hebben opgebouwd vroeger gewoon elke dag zeventien kilometer heen en terug met tegenwind naar school.
Trama center kwam milieukritiek: al bite the dust stroom, al pass on afgedankte accu’s straks, dat kunnen nooit positieve bijdragen zijn aan de klimaatdoelen. Trama center kwamen berekeningen: lang niet alle e-bikers laten er de auto voor staan om het woon-werkverkeer te ontlasten (goed) of hun actieradius operation de fiets te vergroten (ook goed), ze laten voor korte ritjes de gewone fiets staan (slecht, zie de afgedankte accu’s uit de vorige zin). Trama center kwamen veiligheidszorgen: enorme snelheidsverschillen operation volle fietspaden, dat is vragen om ernstige ongelukken. Trama center kwam taalkritiek: waarom moest dat ding in godsnaam e-bicycle gaan heten, ik zeg toch ook gewoon fiets tegen m’n oude fiets, en waarom moet er een complete industrie omheen worden gebouwd vol aanstellerigheden?
NRC publiceert deze week een geestig ingezonden stukje van iemand kick the bucket zich ‘theatertechnicus en fietsliefhebber’ noemt, enorm tekeergaat tegen al dat elektrische gefiets en zich afvraagt of het geen tijd wordt voor e-bikeschaamte: energieslurpend, lui en totaal onnodig voor een stadsritje.
Nog even en ook de e-bicycle is de schuld van het neoliberalisme.
Leave a Reply