Domheid

Nu de verschrikkingen van de slagvelden steeds frontaler de huiskamer binnen knallen wordt de domheid van sommige Nederlanders steeds zichtbaarder en irritanter. Ik weet niet hoe groot die groep is, maar ik vrees dat de stap van koffiedrinker op het Museumplein naar Putin-versteher minder groot is dan ik hoopte. Een aantal is niet voor rede vatbaar.

Omdat ik me had uitgelaten over de Russische oligarch van Vitesse en ze bij die voetbalclub steeds dommer doen met hun ‘V voor vrede’ en hun gecommuniceer over ‘de situatie in Oekraïne’ kreeg ik mails en berichten van medesupporters. De afzenders hadden nieuwsberichten gefotografeerd over een Russische dirigent die niet meer mag dirigeren, Russen die niet meer mee mogen lopen met de Vierdaagse en een Russische wier huurcontract niet wordt verlengd. Strekking van het bijgeleverde commentaar: ‘En dan ben jij het zeker hier ook mee eens’, gevolg door een scheldwoord. Alsof een oligarch niet iets heel anders is dan een huurder, wandelaar, dirigent, boek of schilderij.

Was het voor dit soort mensen dat het NOS Journaal tussen het oorlogsgeweld en de humanitaire ramp door ook een item wijdde aan de dierenredders die zich aan de Pools-Oekraïense grens ontfermden over achtergelaten huisdieren die vrijwilligers gingen halen uit verlaten huizen? Interviewtje met een van de vrijwilligers die onderwijl een geredde hond aaide. Hij vond ‘kleine levens’ net zo belangrijk.

Dierenleed is misschien wel de enige ingang die we nog hebben om de wappies die zich zondagmiddag op Malieveld verzamelden te bereiken. Misschien dat een magere hond nog door het kattenluikje naar hun hart naar binnen kan glippen, nu de menselijke ellende in Oekraïne niet groot genoeg is om ze te weerhouden om achter een Russische vlag aan te lopen in een mars tegen coronamaatregelen die niet meer van kracht zijn.

Tegen mensen die het nieuws bewust niet meer volgen en zich voeden met zelfgekozen fake-nieuws zijn we machteloos. Ik heb er soms boze gedachten over, maar die houd ik liever voor mezelf. Misschien dat gerenommeerde media in oorlogstijd hun paywalls even kunnen laten zakken zodat er in ieder geval geen belemmering meer is om echte informatie met ze te delen.

Weten ze meteen dat ik ze heb opgegeven.