Dit zwangerschapscentrum in Ohio weet hoe je een vrouw ‘voor het leven’ laat kiezen

Tracy Green zet de schakelaar om en daar brandt een zacht licht door het kindeke Jezus van glas in lood heen. De zwangere vrouw die zich meldt bij het Pregnancy Center East is van harte welkom om in de kapel te bidden voordat ze haar vragen stelt of zich laat testen. „Deze instelling is opgericht door katholieken, maar we zijn er voor iedereen. Voor alle soorten gelovigen en ongelovigen”, zegt Green, die bij het centrum verantwoordelijk is voor de fondsenwerving.

Dit zwangerschapscentrum ligt aan de kalme oostkant van Cincinnati, Ohio, tegenover de hal van Madison Bowling, en is een van ruim twintig centra in het grensgebied van de staten Ohio, Indiana en Kentucky. Instellingen met een duidelijk oogmerk: vrouwen die op een onhandig moment in hun leven of onder ellendige omstandigheden in verwachting zijn geraakt en die aarzelen of ze hun zwangerschap wel willen voltooien, alternatieven voorhouden en hulp aanbieden in de hoop dat zij ervoor kiezen géén abortus te ondergaan. Choose life, is de frase die in zwangerschapscentra wordt gebruikt. „Wij bieden alleen oplossingen waarbij iedereen in leven blijft”, zegt Green.

Lees ook: Hof plaatst VS met abortusuitspraak een halve eeuw terug in de tijd

Zoals zwangerschapscentrum East in Cincinnati zijn er duizenden in de Verenigde Staten. Er zijn er meer dan abortusklinieken en dat is uitdrukkelijk de bedoeling. Nadat abortus eerst in de staat Hawaii en vanaf 1973, na de uitspraak van het Hooggerechtshof in de zaak Roe v. Wade, in het hele land legaal was geworden, nam het aantal van deze tegenvoeters van de abortusklinieken een grote vlucht.

En straks, als in circa de helft van de staten abortus (vrijwel) geheel verboden is na de vernietiging van ‘Roe’, vorige maand, zullen de zwangerschapscentra in een groot deel van de VS de enige plaatsen zijn waar zwangere vrouwen nog met hun twijfels en vragen terechtkunnen. Ook als de medewerkers „in liefde en respect”, zoals Green onderstreept, de keuze van de vrouwen accepteren, is duidelijk welk antwoord ze willen horen: choose life. Daar is alles in dit centrum op gericht.

Kwetsbaar of vastbesloten

In een van de kamertjes in de gangen rond het lichte atrium spreken de vrouwen bijvoorbeeld met Christen Donohoe, een 26-jarige medewerker. Ze neemt bij de vrouwen, vaak jonger dan zijzelf, een intake af. Denk je dat je zwanger bent? Wanneer was je voor het laatst ongesteld? Ben je aangekomen? Voel je je gezond? Woon je alleen? Heb je een vriendje? Hoe sta je er financieel voor? Donohoe zegt dat ze niet vraagt: wil je abortus laten plegen? „Wij dringen daar niet op aan. Het is een gesprek, geen ondervraging. Zij vertellen ons wat ze denken. Of ze dáár aan denken.”

Op enig moment noteert Donohoe of een vrouw abortion vulnerable dan wel abortion determined is. ‘Kwetsbaar’ wil zeggen dat de vrouw zelf twijfelt, of dat de omstandigheden in haar leven haar richting een abortus duwen. Kwetsbaar kan betekenen dat haar vriendje dreigt haar het huis uit te zetten als ze de zwangerschap niet afbreekt. Of dat ze geen werk heeft. Dat ze nog op school zit. Armoede is ook een risicofactor: de helft van de vrouwen die in dit centrum komen, leeft rond de armoedegrens.

‘Vastbesloten’ zijn de vrouwen die binnenkomen en zeggen: ik kom hier voor de gratis echoscopie, ik geef op. En dan ga ik weer. Over drie uur heb ik de afspraak voor mijn abortus.

De gratis echo is ons beste marketinginstrument, zegt Tracy Green terwijl ze de deur naar de echoscopiekamer openslaat. „Terwijl we de status van hun zwangerschap onderzoeken, kunnen we de vrouwen de wetenschappelijke informatie geven die ze elders niet horen.”

Ik wil ze geen schuldgevoel aanpraten, ik wil de waarheid vertellen

Lauren Purtee echosocopist

In tegenstelling tot sommige andere door Republikeinen gedomineerde staten had Ohio geen wet klaargezet die automatisch inging zodra het hooggerechtshof Roe v. Wade zou vernietigen. Maar er zijn wel al beperkingen: Ohio was de eerste staat die een zogenoemde heartbeat-wet invoerde, die abortus verbiedt zodra een hartslag wordt gehoord, doorgaans in de vijfde of zesde week van de zwangerschap. Andere voorwaarde: een verplichte echoscopie vóór de abortusbehandeling.

Lees ook: Deze vrouwen in Missouri gaan voorop in de strijd tegen abortus

„Wij werven mensen met die gratis echo. Bij de abortuskliniek van Planned Parenthood komt die bij de prijs van de behandeling”, zegt Green. „De vastbesloten vrouwen, de zware gevallen, hebben we het liefst. Juist hen willen we de menselijkheid van hun baby tonen, onze kant van het verhaal vertellen, om ze te laten zien dat ze nog altijd een keuze hebben.” Ze wijst naar echoscopist Lauren Purtee: „Hier redden we de meeste levens. Als Lauren hun de wetenschap vertelt, de waarheid over de ontwikkeling van de foetus.”

„Juist aan iemand van wie ik weet dat ze twijfelt, vraag ik eerst: Gaat het?”, zegt Purtee. „Dan zeg ik dat we het hartje gaan beluisteren. Ik wil hun geen schuldgevoel aanpraten, ik wil de waarheid vertellen. En dan knip ik het beeldscherm aan en zet ik het geluid hard.”

Green: „Dat doen ze bij abortusklinieken niet. Daar blijft het beeldscherm donker en het geluid uit. Want als je aan die kant staat, dan wil je niet dat mensen een hartje horen kloppen.”

Purtee: „Deze week hadden we al een hartslag bij vijf weken en drie dagen. Ze hoorde 116 slagen per minuut.”

Green: „Als je hele verdienmodel is gebaseerd op het uitvoeren van zoveel mogelijk abortussen, dan praat je niet over een kind, maar over de ‘inhoud’ van de baarmoeder, en laten we die eens leegschrapen.”

Purtee: „Er vloeien heel wat tranen bij mij op het behandelbed. Ik geef ook heel wat knuffels.”

Aan de kwetsbare en vastbesloten vrouwen tonen ze een filmpje dat speciaal voor het zwangerschapscentrum is gemaakt door twee mensen die voorheen in een abortuskliniek hebben gewerkt. „Zij tonen de hele procedure”, zegt Green. „Sec, niets bloederigs. Maar het hakt er wel in.”

Donohoe: „Als we samen naar dat filmpje hebben gekeken, hoor je allerlei reacties na afloop, maar vooral: dát wil ik niet!”

Green: „Wij snappen het wel als mensen niet klaar zijn om ouder te worden. Dan hebben we een adoptieprogramma klaar staan.”

Lees ook: Conservatief-katholiek Amerika wil nu achter andere rechten aan

Naast de echokamer ligt een kamer vol positiekleding, daarnaast een grote ruimte met dozen luiers, billendoekjes, wandelwagens, bedjes, speelgoed en babymelk. Alles is gratis voor de vrouwen die hier komen. „Ook vrouwen die toch een abortus hebben ondergaan, mogen hier spullen halen”, zegt Green. „Wat ze in het verleden ook hebben besloten, bij ons zijn ze welkom. Ze zijn vrij om te kiezen, maar wij willen die zaadjes planten.”

Superhelden

In enquêtes vroegen ze vrouwen die vastbesloten voor abortus kozen ook: zou iets je van gedachten hebben doen veranderen? „Van hen zei 84 procent dat als de man, de vriend of de echtgenoot, had gezegd dat hij zou helpen, haar zou steunen, dat ze dan het kind had willen houden”, zegt Green. „Daar breekt mijn hart van.”

Sindsdien richten ze zich ook op de man. Als die al meekomt. „Hij baalt van elke minuut dat hij hier moet zijn. De situatie is voor hem ook onaangenaam.” Voor hen hebben ze het ‘heldenverhaal’ bedacht, zegt Green. „Er is een reden dat mannen brandweerman, astronaut of politieagent willen worden. Ze zijn geprogrammeerd om te beschermen. Net als vrouwen zijn geprogrammeerd om te zorgen. Dus wat doet onze mannelijke mentor? Die knoopt een praatje aan met de mannen. ‘Wie is jouw favoriete superheld? Ik wilde altijd kunnen vliegen. Batman was mijn held.’ Zo’n jongen is natuurlijk jonger, dus die zegt: mijn held is Aquaman. ‘O cool, wat voor superkracht heeft die?’”

En dan zegt de mentor: ‘Iedere man wil toch uiteindelijk een baby uit een brandend huis redden en in de armen van haar moeder leggen. Maar ja, je weet nooit wanneer dat huis in brand zal vliegen, hè? Je moet dus altijd klaar zijn om de heldenrol op te pakken.’

„Je voelt al waar dit heen gaat, hè”, zegt Green. „Wij weten ook wel dat deze jonge ouders vaak niet de ideale relatie hebben. Misschien zegt die jongen wel: hoe weet ik nou dat het mijn kind is? Je hoort een boel ellendige verhalen hier, van mensenhandel, van jonge vrouwen die door een pooier worden gebracht, meisjes die door een coach zijn aangerand. Maar dan nog kun je tegen een jongen zeggen: dit is jouw kans om deze baby te redden.”

Lees ook: Abortus is geen landelijk recht meer, maar voor de pro-life-beweging is het werk ook nu nog niet af

De harde gevallen, zegt Green, de vastbesloten vrouwen die alleen voor de gratis echo komen en zo snel mogelijk door willen naar de abortuskliniek: „68 Procent van hen verandert hier van gedachten.” Onder de twijfelaars ligt dat percentage volgens haar nog hoger, boven de 80 procent.

Een soort val

Green weet dat voorstanders van het recht op abortus („en de media!”) haar centrum als een soort val beschouwen, waar zwangere vrouwen in lopen als ze serieus nadenken over abortus en via internet hier uitkomen. Wie ‘abortus’ en ‘cincinnati’ intikt op Google, ziet als derde, vierde en vijfde zoekresultaat de lokale zwangerschapscentra. „Het zou een val zijn als we logen. Maar wij steken niet onder stoelen of banken dat wij pro life zijn”, zegt Green. „Wij vertellen eerlijk dat we geen abortus uitvoeren, dat we niet doorverwijzen naar een abortuskliniek. We doen niet of we dokters of advocaten zijn. Wij zeggen de vrouwen die hier komen, en de mannen die meekomen, liefdevolle steun toe, waardoor ze voor hun kind kunnen kiezen en gedijen.”

Dit is volgens Green het duidelijkste bewijs dat de medewerkers van Pregnancy Center East geen vrouwen tegen hun wil overhalen om het kind ter wereld te brengen. „Wij houden enquêtes onder de vrouwen die hier komen en vragen hen ons een cijfer te geven van 1 tot 5. Meer dan 99 procent van de vrouwen geeft ons een 4 of een 5 – veel meer dan het aantal vrouwen dat zich laat bepraten. Kennelijk zijn ook vrouwen die uiteindelijk toch voor een abortus kiezen, tevreden met wat wij bieden. Je kunt weggaan en dan nog houden we van je.”