Dit zijn de beste films in de bioscoop op dit moment

Nu in de bioscoop Welke films draaien er nu in de bioscoop die echt de moeite waard zijn? NRC selecteert elf bioscoopfilms die je niet mag missen.
Scène uit Avatar.
Scène uit Avatar.

1 The Banshees of Inisherin Tragikomedie

Decennialang waren Colm en Pádraic beste vrienden. Ze sleten hun vrije momenten op het afgelegen Ierse eiland Inisherin in een donkere pub, wauwelend over de waan van de dag of over wat Pádraic in de uitwerpselen van zijn ezeltje vond. Maar plotseling zegt Colm de vriendschap op. Hoe meer Pádraic zijn vriend probeert terug te winnen, hoe harder die hem afwijst. Hoe je ook naar de film kijkt – als parabel voor de Ierse burgeroorlog, of als onderzoek naar de menselijke strijd tegen vergetelheid – de film is indrukwekkend.

●●●●● Regie Martin McDonagh, met Colin Farrell, Brendan Gleeson en Kerry Condon. Lengte: 114 minuten


Lees hier de recensie: Vijf ballen voor ‘The Banshees of Inisherin’: feilloze combinatie van komedie en drama

2 Broker Drama

Je kan nog zo’n sterk ontwikkeld moreel kompas hebben, in de loop van Broker zál je sympathiseren met een groep mensen die een baby probeert te verkopen. Regisseur Kore-Eda Hirokazu heeft een meesterlijk inzicht in onconventionele gezinsbanden, zoals hij al bewees met zijn vorige film Shoplifters (2018, Gouden Palm). In Broker presenteert hij een fundamenteel amoreel plot, en pulkt net zo lang aan de emotionele garen van zijn personages dat ze begrijpelijk worden. Een warme, subtiele en vaak grappige film van een virtuoos filmmaker.

●●●● Regie Kore-eda Hirokazu, met Song Kang-ho, Gang Dong-won en Lee Ji-eun. Lengte: 129 minuten


Lees hier de recensie: ‘Broker’: meesterlijk scenario over het gevaar van snelle oordelen

3 Babylon Epos

Wunderkind Damien Chazelle was in 2017 de jongste persoon ooit die de Oscar voor Beste Regisseur ontving, voor zijn Hollywood-musical La La Land. In Babylon, een ode aan de gouden jaren twintig in Hollywood, laat hij alles wat zijn Oscarfilm een succes maakte los. Less is more wordt more, more, more! Talloze sets, ontelbare figuranten en een cast waarin schijnbaar elke Hollywood A-lister een scène krijgt. Gedurfd, dynamisch, hedonistisch, uitputtend en vaak briljant. Het draagt alleen maar bij aan de romantiek van de film dat Babylon lijkt uit te draaien op een financiële flop.

●●●● Regie Damien Chazelle, met Margot Robbie, Brad Pitt, Diego Calva, Jovan Adepo en Tobey Maguire. Lengte: 188 minuten


Lees hier de recensie: Babylon: een dynamische, uitputtende ondergangsfantasie van Hollywood

4 Avatar: The Way of the Water Sciencefiction

De tweede Avatar-film is een technisch wonder, een visueel meesterwerk. Net zoals voor het eerste deel van de Avatar-reeks (waarvan er uiteindelijk vijf moeten komen) ontwikkelde James Cameron voor de film speciale nieuwe cameratechnieken. Een mix van artificial intelligence, motion-capturing en (jawel) gefilmde fragmenten maakt elke shot verbluffend. Filosofie en verhaal worden geofferd op het altaar van de esthetiek; soms krijg je het idee naar een natuurdocumentaire van een andere planeet te kijken. Toch is dat het waard. Zie Avatar niet als film, maar als aantrekkelijk gepresenteerde showcase van technologische innovatie in film.

●●●●Regie James Cameron, met Sam Worthington, Zoe Saldaña, Sigourney Weaver, Kate Winslet en Stephen Lang. Lengte: 190 minuten


Lees hier de recensie: Visueel weergaloze waterpret in ‘Avatar: The Way of Water’ moet het niet van zijn verhaal hebben

5 Knock at the Cabin Thriller

Regisseur M. Night Shyamalan is de afgelopen jaren een punchline geworden in de filmindustrie – en niet alleen door zijn bijzondere naam. Hij is de Ed Wood van zijn generatie. Na zijn overtuigende debuut The Sixth Sense – Bruce Willis is psycholoog van een kind dat geesten kan zien – werden zijn films steeds absurder. Zijn handtekening: een vaak belachelijke plottwist op het einde. Nu lijkt hij zich te hebben herpakt. In Knock at the Cabin dwingen vier vreemdelingen een gezin om een onmogelijke keuze te maken: er moet iemand geofferd worden om de apocalypse te voorkomen. Een claustrofobische, spannende thriller.

●●●● Regie M. Night Shyamalan, met Dave Bautista, Jonathan Groff, Ben Aldridge en Kristen Cui. Lengte: 100 minuten


Lees hier de recensie: Vier onbekenden dwingen tot een apocalyptische keus

6 The Fabelmans Autobiografisch drama

Sentimentele Spielberg-drek of een oprechte dramatisering van de jeugd van de beroemde filmmaker? De NRC-recensenten verschillen van mening. Coen van Zwol gaf de film vier ballen: “The Fabelmans gaat over losmaken: het moment dat je beseft dat je ouders mensen met gebreken zijn en je de eerste stappen in de volwassen wereld zet, sadder and wiser.” Sabeth Snijders was minder onder de indruk, twee ballen: “Alsof de film geschreven is voor studenten filmgeschiedenis in plaats van filmliefhebbers op zoek naar personages met een kloppend hart.”

●●●● Regie Steven Spielberg, met Michelle Williams, Gabrielle LaBelle en Paul Dano. Lengte: 151 minuten


Lees hier de recensie: ‘The Fabelmans’: Spielbergs autobiografie is oprecht – of toch gekunsteld?

7 White Balls on Walls Documentaire

Het Stedelijk Museum probeert krampachtig diverser en inclusiever te worden. Maar met een tafel vol witte veertigers en vijftigers blijkt het moeilijk de tijdsgeest goed aan te voelen. In de kantoren, ook wit en rechtlijnig maar dan in vormgeving, worden tentoonstellingen gepland die goedbedoeld zijn, maar veel kritiek krijgen. Documentairemaker Sarah Vos filmde het hele proces. Ze voorziet de beelden niet van commentaar, maar legt alleen vast. Hierdoor wordt de film een tijdsdocument, bij vlagen zeer grappig.

●●●● Regie Sarah Vos. Lengte: 90 minuten


Lees hier de recensie: Inclusieve verkramping of witte overreactie in het Stedelijk Museum

8 All the Beauty and the Bloodshed Documentaire

Onverwachts won de documentaire All the Beauty and the Bloodshed afgelopen jaar de Gouden Leeuw op Cannes. De film is een verslag van de activistische kunstenaar Nan Goldin. De fotograaf richtte de organisatie P.A.I.N op tegen de farmaceutenfamilie Sackler, wier verkoop van opiaten miljoenen Amerikanen zoals Goldin verslaafd maakte aan pijnstillers. In tegenstelling tot Poitras’ documentaire over Edward Snowden, Citizenfour (2014, Oscar Beste Documentaire), is All the Beauty and the Bloodshed zeer persoonlijk. Het geeft de film een krachtige boodschap mee, over kunst, activisme én het leven.

Regie Laura Poitras, met Nan Goldin. Lengte: 122 minuten


●●●● Lees hier de recensie: Uniek portret van Nan Goldin als kunstenaar en activist

9 Eternal Spring Animatiedocumentaire

Falun Gong belegde in de jaren negentig onder het credo ‘waarachtigheid, mededogen en tolerantie’ grote bijeenkomsten. In China werd de groep als gevaar voor de autoriteiten gezien. Nadat de groep de staatstelevisie van stad Changchun kaapte in 2002, volgden er ruim tweeduizend arrestaties, alsmede martelpartijen en doden. Tekenaar Daoxing worstelt na al die jaren nog met de vraag: was het dat waard? Animatie brengt interviews met hem en andere Falun Gong aanhangers tot leven – een unieke documentaire.

●●●● Regie Jason Loftus. Lengte: 86 minuten


Lees hier de recensie: Inspirerende animatiedocu over gedoemde verzetsdaad tegen de Chinese autoriteiten

10 Return to Dust Drama

Na een paar weken werd Return to Dust in China uit de bioscopen geplukt. Het verhaal over goedhartige, hardwerkende Chinese boeren kent minieme ondertonen van maatschappijkritiek – te veel voor Grote Leider Xi JinPing. Het is een aandoenlijke film, over twee afdankertjes die aan elkaar gekoppeld worden en hun liefde moeten verdedigen tegen de grote wereld. Een lieve, kuise, simpele film over een leven met het ritme van de seizoenen.

●●●● Regie Li Ruijun, met Wu Renlin en Hai Qing. Lengte: 131 minuten


Lees hier de recensie: ‘Return to Dust’: ontroerende boerenfilm die Xi Jinping even slecht uitkwam

11 Triangle of Sadness Komedie

Wellicht de meest verdelende film van 2022. Sommigen vinden diepgang in de manier waarop Ruben Östlund het verderfelijke van ‘de hogere klasse’ neerzet. Diepgang in de monologen over Marx, hypocriete personages en zelfs in de hilarische kotsscènes. Onze recensenten Coen van Zwol en André Waardenburg kruisten de degens over de film. Vijf ballen van Van Zwol: “Een heel grappige komedie met veel om op na te kauwen.” Twee ballen van Waardenburg: “Östlunds gemakzuchtige scenario voelt uiteindelijk als de brainstormsessie van woke middelbare scholieren voor het jaarlijkse schooltoneelstuk.”

●●●●● Regie Ruben Östlund, met Charlbi Dean, Harris Dickinson, Woody Harrelson, Zlatko Buric en Dolly De Leon. Lengte: 147 minuten


Lees hier de recensie: ‘Triangle of Sadness’: een heel grappige komedie – of slappe satire

Lees verder…….