De Tot Jeep Gemaakte

Jeep had de Avenger, Wreker, beter Wrekertje genoemd. Bij Wreker stel je je een Hummer voor en daarvoor had het goudgele bonbondoosje een meter langer en een halve meter breder moeten zijn. Dit is een Chihuahua Brutus noemen. Ironie kan het niet zijn geweest, dat wapen kennen autofabrikanten niet.

We treffen elkaar wat verlaat, maar dit snoeperige stekker-suv’tje was Auto van het jaar 2023. Bijvangst van zo’n uitgestelde testrit is voortschrijdend inzicht. Een jaar na introductie is duidelijk wat zijn uitverkiezing voor zijn marktpositie heeft betekend. Niets. Dit jaar wist Jeep er hier 912 te slijten, magere vangst in vergelijking met de 2.384 exemplaren van de MG4 of 4.266 Model 3’s van Tesla. De auto’s op de tweede en derde plaats van de Auto van het Jaar-ranglijst sloegen eveneens geen deuk in een pak boter: de VW ID. Buzz (369 auto’s) en de onverkoopbare design-obees Nissan Ariya (568). Hier werd een trio kanslozen bekroond, best lullig voor een instituut dat gaat voor uitschieters op alle vlakken: design, technologie, veiligheid en prijs-kwaliteit.

Wat kan uitzonderlijk zijn aan een auto met een aandrijflijn die moederconcern Stellantis ook levert in de Peugeot 208, 2008 en 308, Opel Astra, Corsa en Mokka-e, Citroën ë-C4, Fiat e-600 en DS 3? De Avenger heeft niet eens vierwielaandrijving, zoals het Jeeps betaamt. Het Wrekertje is een door kolonisator Stellantis Tot Jeep Gemaakte, cultural appropriation met verkwanseld Amerikaans erfgoed waarmee het door zijn totale gebrek aan functionaliteit niets meer gemeen heeft. Het kan niet de woestijn in en verzuipt in modderbaden. Zijn stoerheid is de schoudervulling in je cowboyjasje.

Afbeelding met meerdere focuspunten die samen een verhaal vormenZoom in voor alle details van de Jeep AvengerKlik op de punten voor uitleg over de detailsFoto’s Merlijn Doomernik

Niks erg, denk je, als hij elektrisch is. Dan mag een fabrikant best zinloos uit de band springen, het kan toch geen kwaad. Bovendien trekt de Wreker je niet leeg. Een eerdere instapversie van 37.000 euro was weliswaar snel van de baan, de aftrekpost van 2.950 euro staatssubsidie dempt bij privé-aankoop de prijsverhoging. En de batterijtechniek is onder gunstige weersomstandigheden efficiënt genoeg voor een retourrit Amsterdam-Groningen. Daarmee presteert Stellantis’ nieuwe basisbatterij opvallend beter dan het nauwelijks kleinere 50 kWh-pakket van eerdere concerngenoten in zijn prijsklasse.

Geen achterpassagiers meenemen, die komen er door de wielklemachtige engte tussen achterbank en voorstoel nooit meer uit. En weet: je rijdt wel trekking zoveel in de onderdelenlotto van Stellantis. Wanneer de blik glijdt van het Jeep-logo in de stuurnaaf naar de bedieningsknoppen uit Peugeots en Opels, mompelt de naar authenticiteit dorstende ziel toch even verdomme.

Streepjescode

Verder alles kits. De reacties in mijn privé-stijlpanel gaan van ‘stom’ tot ‘leuk’. Leuk is het gele jasje. Onder stom vallen de easter eggs, verborgen verrassingen op onverwachte plekken. In het wiel zie ik wat op een streepjescode lijkt. Fout. Retrogenetische hint naar de Willy’s Jeep, stamvader van dit bastaardje; die had een grille uit zeven staande sleuven. In de linkerbenedenhoek van de voorruit kijkt een mannetje met een telescoop naar de sterren rechtsboven. Op de achterruit een glimp van de Alpentoppen die de ontwerpers in Italië schijnen te zien vanuit hun studio.

Aan de buitenkant is hij opgeruigd met verduisterde koplampen, waardoor hij een zonnebril lijkt te dragen. Op het dashboard domineert een uitdagend buisvormig element in carrosseriekleur, waaronder een open bergvak volgens de Italiaanse Rembrandts met hun inspirerende berghorizonten vast de weidsheid van het Wilde Westen oproept. Het als een iPad-hoes gelede afdekzeiltje voor het bergvak in de middentunnel zal een kampeersfeer willen genereren. In de brede rugleuningen van de voorstoelen lalt een overbemeten Jeep-logo. De tweeters in de A-stijl, pure luxe, zijn met grofmazig traliewerk bewust verproletariseerd. Toen was het speelgeld op. De deurpanelen zijn zwart als in een willekeurige Toyota en de stoelen verstel je on-Amerikaans gewoon met de hand, de afwerking is sober op het flieberige af. Als de immer empathische fotograaf vraagt of ik niet moet huilen zeg ik maar dat de emoties op zijn.

Dragend element op het dashboard is een buisvormige balk in carrosseriekleur.
In de achterruit; het gebergte waarop de ontwerpers van het Jeepje uitkijken.
Alsof hij het zelf nauwelijks kan geloven: Auto van het jaar!
De e van elektrisch. Waar kennen we dit blauwe logo van? O ja, Peugeot.

Foto’s Merlijn Doomernik

Dat hij prima rijdt is geen nieuws, ik reed hem al tien keer in andere vermommingen. Enige haatzaaipuntje is de stompzinnig onpraktische knoppenbalk voor de automaat. Dat had een ouderwetse stuurpook moeten zijn en die was in de magazijnen van Stellantis niet op voorraad. Welkom, broertje van de Peugeot 208, 2008 en 308, Opel Astra, Corsa en Mokka-e, Citroën ë-C4, Fiat e-600 en DS 3 e-tense! Je bent alleraardigst. Maar hemel, Auto van het jaar, doe normaal.

Leeslijst