De Nederlandse popmuziek staat er na twee matte jaren buitengewoon goed voor

De euforie is lang ingehouden, maar spat tegen het plafond als de Haagse rockband Di-Rect plots op Noorderslag festival achter het toneeldoek van de grote zaal opduikt voor een verrassingsoptreden. Dat is na het winnen van de Popprijs 2021 – in een online-festivaleditie een matig glamoureus moment – eigenlijk zeer logisch. In alle rocktinten, flirtend met soulblues, viert Di-Rect zijn erkenning nu alsnog in de Groningse Oosterpoort.

Het wordt sowieso een Haagse popparade op het hoofdpodium. Popband Son Mieux, stiekem ineens zeer groot geworden, verzilvert er zijn glorieuze jaar al vroeg op de avond met een warmbloedige, dansbare show. Wat begrijpt frontman (Camiel Meiresonne) toch goed hoe hij het vuur aangestoken krijgt.

En dan zijn er de kersverse winnaars van de Popprijs 2022, in een regen van confetti: de drie Hagenezen van Goldband. De zaal reageert uitzinnig op de bekendmaking. Het contrast kan niet groter zijn met hoe ze zich drie jaar eerder als zingende stukadoors meer flauw, lollig dan muzikaal presenteerden. „Alles ging toen mis.” Maar Goldband is volgens de jury nu de belichaming van een popjaar „in teken van knaldrang”. Mede door de jaren tachtig geïnspireerde kneiterhits als ‘Langste Nacht’, ‘Noodgeval’ en het van coke doordrenkte ‘Witte Was’ werden ze een sensatie op de zomerfestivals en wisten ze binnen no-time de meest uiteenlopende fans aan zich te binden.

Hun optreden markeert een levenslustige editie van Noorderslag, zaterdagavond, met bijna vijftig acts in negen zalen in de Oosterpoort. Een gretig publiek bij welke act dan ook, plus euforische artiesten die zich weer mogen bewijzen. De Nederlandse popmuziek staat er na twee matte jaren buitengewoon voor met nagelnieuw talent en in coronatijd opgestegen namen. Behalve Di-Rect zien we weinig gevestigde artiesten met een nieuw muziekproject. Of het moet de herstart van The Jordan, eerder bekend als Caro Emerald, zijn. Hier helaas wat weifelend op een net te groot podium voor haar intieme, donkere nummers.

Bekijk ook deze fotoserie van Noorderslag: Na twee jaar corona is de energie terug op Noorderslag

Gitaren zijn terug

Werd voor corona nog gevierd hoe groot en populair Nederlandstalige hiphop was geworden – en vergis je niet, nog altijd zijn die streamingcijfers hoog – nu gaat ook de al dan niet elektronische indiepop en -rock weer goed. Gitaren zijn terug! Het regent bovendien vrouwelijke artiesten met een artistieke visie. Er is de opkomst van ‘bedroom’-artiesten met in stilte gepende liedjes, en ook het ‘anders zijn’ eist zijn podiumplek op: in zowel thematiek als uitvoering.

Een leuke nieuwe naam is queerrapper Babs. Ontwapenend in haar veelkleurige outfit en half zwart/half blonde kapsel, rapt ze, vrolijk en aanstekelijk springerig, over behoorlijk serieuze issues: beeldvorming, het niet in hokjes passen, genderdiversiteit.

Meer dan ooit is muziek therapie. Jonge artiesten zijn open over mentale problematiek. Hoe het stormt in haar hoofd, zong Bente gevoelig in de akoestisch lastige entreehal. De geschminkte rapper Joost Klein heeft om te gaan met verlies en etiketten. „Ik heb in 25 jaar meer met dokters gepraat dan met meisjes.” Pelde hij op zijn album knap lagen af met humor, zijn bijtende trauma’s kwamen nu in een wilde, absurdistisch turboshow.

Bekijk ook deze fotoserie: na twee jaar corona is de energie terug op Noorderslag

Opstoppingen

Dat bandjes van hoge energie deze Noorderslag aantrekken valt te verwachten. Direct te omarmen: de opzwepende indorock van Nusantara Beat. En ook jazzformatie Brintex Collectieve op de soul/jazz stage: een sterk groovend gelaagd visitekaartje. Maar ook mooie weemoedige mijmerliedjes, zoals de nieuwe Zeeuwse band De Toegift die fraai brengt, of de verstilde verhaaltjes van singer-songwriter Pitou, maken indruk.

Komt alles uit de verf op zo’n avond? Nee. Soms zie je het talent, maar komt het niet los. De eenmansshow van meesterdrummer Zep Barnasconi verzandt in de vorm. En ook grungefolkbandje Cloud Cafe, dat sinds de Amsterdamse Popprijs op vele lijstjes staat, blijft te pril en onvast. De zacht wiegende Cosmic Crooner blijft hangen tussen een soort campy feel en bloedserieus croonen.

Wat we niet hadden gemist: de opstoppingen voor de zalen. Maar het hoort er hier bij: de gretigheid, de buzz rondom een nieuwe naam. Soms tot grote verbazing van de artiest zelf. Singer-songwriter Néomí, die de pech had om in het veruit lastigste zaaltje te moeten spelen – slecht zicht en laag plafond, was oprecht verbaasd: „Wat zeg je nou, staat hier buiten een rij?” Maar wat kwam haar gelaagde folky droomwolk aan.

Een schitterend chaotische eindfinale van Noorderslag levert de Amsterdamse indierockfavoriet Personal Trainer. De zevenkoppige band komt, ziet en gaat tot het gaatje met zijn uitzinnige frontman Willem die van gekheid niet meer weet wat hij zal doen om zijn nuchtere teksten over te brengen. Schoenen in het publiek? Hemdje half over zijn hoofd? Terwijl de scherpe sound blijft staan. In al zijn ongeremde rockpassie reserveert Personal Trainer alvast zijn plek op de festivals.