De MG4 Electric is slecht nieuws voor het establishment

De energietransitie is zo delicaat als alle evoluties. Zoals één Poetin alles kan afbreken wat millennia beschavingsoefening de mensheid bracht, kan de verwachte zege van de stekkerauto over onvoorziene hindernissen struikelen.

Ten eerste is zijn actieradius al jaren min of meer constant. Tenzij je Tesla of een Koreaan rijdt haalt je lease-EV 300 kilometer, een grote suv niet eens veel meer. Laden gaat weliswaar steeds sneller, een groot bereik is in afwachting van nieuwe batterijtechnologie alleen met loodzware, enorme batterijpakketten mogelijk.

Probleem twee is de prijs. De geopolitieke omstandigheden werken met chip- en grondstoffentekorten uiteraard niet mee, maar de elektrische volksauto is ver weg. Een elektrische middenklasser met voldoende range en ruimte kost ten minste veertig mille. De prijzen stegen mede door het wegvallen van onrendabele basismodellen afgelopen jaar enorm en de beloofde betaalbare stekkerauto’s van concerns als VW laten op zich wachten. En kunnen ze die t.z.t. voor schappelijke bedragen aanbieden als de startprijs voor een al tien jaar geproduceerde VW Up op benzine inmiddels een verbijsterende twintig mille nadert? Zonder Neerwaartse Prijsspiraal heeft de Green Deal van Eurocommissaris Timmermans een groot probleem. Dat mogen fabrikanten voor hem oplossen door fors goedkoper te worden. Maar hoe moeten ze voor maximaal 30.000 euro een stekkerauto in de Golf-klasse leveren, of voor de helft een elektrische stadsauto? Dan moeten arbeid en grondstoffen betaalbaar en toegankelijk blijven, energieprijzen niet verder escaleren en de kopers niet armer worden, alle drie hoofdpijndossiers van mondiaal kaliber. Op school hoorde je meewarig over het romantische geloof in de vooruitgang spreken. Nu zie je het beleid dat ons moet redden in dezelfde val lopen. Motto: als we maar hard genoeg het goede willen, komt het goed.

Intussen naderen de Chinezen, zij weer, vervaarlijk dicht de 30.000-eurogrens. De MG4 Electric komt er voor de bühne uiteraard in een Luxury-versie met 64kWh-accu, elektrisch verstelbare stoelen, stoel- en stuurverwarming, warmtepomp en driefasenlader. Dan rijd je zo groot en ruim als een Golf voor 36.285 euro, in de context van de markt al een koopje. Maar het echte nieuws is het basismodel Standard. Dat haalt met een iets kleinere batterij volgens MG 350 kilometer op één lading voor 30.785 euro rijklaar, en daar kan bij particulieren dit jaar nog 2.950 euro aankoopsubsidie af. In Zuid-Korea en Europa moeten nu alle alarmbellen afgaan. De compacte elektrische Peugeots en Opels kosten met hun onbruikbaar krappe achterbankjes al 1.700 tot 2.000 euro meer. De inmiddels alweer bijna 22 mille kostende Dacia Spring is geen gezinsauto. Vorig jaar had je die trouwens nog voor 18.282 euro. Soms vraag je je af wie de overheid subsidieert, de consument of de fabrikant.

Niet onaardig

De MG ziet er niet onaardig uit. Hij moet je smaak zijn, maar voor 31 mille heb je een soort poor man’s Lamborghini Urus. De MG4 zet het onontkoombare debat over producten uit de dictatuur van Xi acuut op scherp. Helaas voor de moraal is hij goed. De accucapaciteit van de Standard volstaat met 51 kWh voor een reële actieradius van 300 kilometer en ’s zomers vast een beetje meer. De stoelen gaan niet elektrisch en hij heeft 34 pk minder dan de Luxury, maar 170 pk is meer dan zat en dat geldt ook voor de snellaadsnelheid van 117 kW. Enige zwaarwegende tekortkoming is het ontbreken van een driefasenlader. Met een regelmatig bestaan heb je er weinig last van. Snelladen doet de Standard vlot en een batterij van dit formaat laad je thuis misschien nog net in één nacht op. Maar je moet geen ongeregeld vertegenwoordigersleven leiden met veel ongeplande tussenstops bij trage stadslaadpalen.

De afwerking is correct zonder pretenties. Zo lief: de Standard heeft geen spiegels in de zonnekleppen en bij de Luxury zit er alleen een aan de passagierskant. China kan nog wel een Joke Smit gebruiken. Het conservatisme heeft ook voordelen. Het interieurdesign doet niet moeilijk. Een armleuning is een armleuning, een handgreep een handgreep. In plaats van een ruimtevretende middentunnel steekt uit het dashboard een bescheiden balkon met de draaiknop voor de automaat en daaronder een bergvak met twee bekerhouders. De MG stuurt met achterwielaandrijving voortreffelijk, de stuurpositie is goed, de vering prettig stevig. Deze auto is, verborgen gebreken voorbehouden, slecht nieuws voor het establishment. Als ceo van concurrerende concerns zou ik na een proefrit alle verloven intrekken.