De BMW i7 is een lust voor het oog, een moord op de zinnen

In een exclusief hotelappartement kon ik het knopje voor het ganglicht nergens vinden. De receptie stuurde een mevrouw met de oplossing, het lichtmenu op een iPad naast de voordeur. Toen ik dat in de mentale afgrond tussen woest en schuldig bestudeerde, zag ik dat mijn gang ook vloerverlichting had.

Waarom? Wat een kleinburgerlijke vraag nu weer. Normaal is niet onderscheidend. Daarom moet je voor het opsporen van stopcontacten in sommige designhotels een detective inhuren. Een lichtknop? Voor zulk reactionair gemak ga je maar naar een domme Duitse plattelandsherberg. Overal stopcontacten, schnitzels en geweien, rust en vrede.

Heerlijk, zeg ik fundamentalistisch. Leve de logica, terug naar de basis. De wens komt uit mijn tenen. Bij autofabrikanten is de prikkel- en belevingsdrang onverzadigbaar. Overal verstoppen hun designers easter eggs, verborgen verrassingen. Ze zien de klant als een verwend kind dat je bij de les moet houden met onnavolgbare trouvailles en surprises. Mis. Dat kind is uitgespeeld en wil wat stomme kleinburgers vroeger ook wilden. Overzicht.

Maar geen limousine speelt de vermaakskaart virtuozer dan de BMW i7. Het sierpaneel op het dashboard lijkt op een geplastificeerd aanrechtblad, gespeeld eenvoudig contrasterend met de kristallen schakelaars voor de elektrische stoelverstelling en de transparante infotainment-draaischijf. Achter pseudo-Arabisch gegraveerde speakerroosters zijn rond de tweeters lichtstreepjes aangebracht in de vorm van een schoepenrad. De sfeerverlichting evolueerde tot een meerkleurige, balkbrede lichtsculptuur met diamantvormig reliëf. Lust voor het oog, moord op de zinnen. Zoveel prikkels.

Bekkenmobilisatie

Voor de bediening moet je de receptie bellen. Een raadselachtig hiëroglief op het dashboard blijkt een touch-knop om het handschoenenkastje mee te openen. Het stoelmassageprogramma beheerst, voor wie het kan opsporen, kneedkunsten van drukpuntmassage tot bekkenmobilisatie. De deuren zwaaien voor 1.600 euro extra automatisch open en dicht met retecoole knoppen die een Kia-lullo lekker nooit gaat vinden. Het infotainmentdisplay rolt een iconenzwerm van apps uit met onbegrijpelijke titels als ‘Connected Drive Store’ of ‘Gewoonten Automatiseren’.

Wat ‘Theatre Screen’ betekent snap ik wel: tv. Wie wil nou tv in een auto? Alsof je achterin een BMW Rail Away gaat zitten kijken. Toch moet het kunnen. Voor de experience. Boven hun hoofd treffen de achterpassagiers het grootste autoflatscreen ooit aan. Het glijdt omlaag als een verdwaalde garagedeur.

Wat kan het? TikTok, porno, beurskoersen? Geen idee. Ik kreeg het niet aan de praat. Daarvoor had iets in de auto moeten zitten dat per ongeluk ergens was achtergebleven. Maar volgens mij is dat hele bioscoopgedoe een dekmantel voor grensoverschrijdende intimiteit. Bij het uitklappen sluit de i7 alle rolgordijntjes achterin en de achterbank is groot genoeg voor een orgie. Dan voel je: dit wordt rampetampen. Niet voor jou hè? Voor de belevingsmens. Die kan na afloop uitdeuken met de massagefunctie Mobilisatie Hele Lichaam, routebeschrijving via mij.

Hotelachtig zijn via het scherm selecteerbare interieursferen met lichtbeelden en elektronische sfeer- en nepmotorgeluiden van componist Hans Zimmer. Door de programma’s zappen is niet ongevaarlijk. Vink je onderweg de sfeermodus Relax aan, dan sluiten achterin wederom alle rolgordijnen en ben je blindemannetje op de A2. Gelukkig is er een master-schakelaar in het portier met het symbool van een deur en iets gordijnachtigs erin. Na indrukken verschijnt op het display, echt waar, het menu Portieren En Ramen. Daar vallen ook de zonnerolschermen onder, die je dan goddank in één take opent.

Het is natuurlijk allemaal te leren. Maar wat wil je opsteken in een auto van twee ton onder je kont? Je zoekt een stilteparadijs waarin niets hoeft. Aan die nood komt de i7 ondanks zijn gimmick-hinder onnavolgbaar tegemoet. Hij is de Titanic van het amusementssyndroom, maar herrijst als lust- en rustoord magistraal. Wat rijdt dit onwaarschijnlijk stil en comfortabel. De accu brengt je zelfs bij vorst 440 kilometer ver, dus bij normale temperaturen zeker 100 verder, en snelladen gaat met snelheden tot 197 kW maar één relaxwip langzamer dan tanken. De zin van deze stekkerporno? De i7 is na de Porsche Taycan en de Mercedes EQS de nekslag voor de Duitse topklasser met benzinemotor. Vaarwel V8, dit is beter.

Wel zou ik mijn i7 helemaal gestript willen, zonder de verveeldemensendingetjes. Alleen die stoelen en die aandrijflijn, die onverbeterlijke vering en die stilte, zeg maar een Best Western Edition van het Kempinski. Anderzijds wat blij dat ik van BMW mag terugkomen voor de ontrafeling van het tv-menu. 544 pk, beste mensen. Meerrrr Voorrrrr Mannen!