‘Dat mijn show internationaal toert is een droom!’

Dinsdag 5 december

Ochtendmens

Met een wollig hoofd wakker geworden, gisteravond laat thuis. Ik mocht bij Met het oog op morgen vertellen over mijn show The Promise, die ik deze maand door het land zal spelen. Het is een Engelse show die ik in The Royal Court Theatre in Londen heb gemaakt met vijf vrouwelijke Engelse toneelschrijvers met de vraag: ‘Wat als je geen toneelstuk had maar een lied?’

Ik ben een ochtendmens. Heb wellicht totaal het verkeerde beroep gekozen, omdat ik tijdens een tour eigenlijk altijd laat in bed lig. Het eerste wat ik doe als ik wakker word, is schrijven in een schrift, twee bladzijdes. Ik schrijf vanaf mijn zevende af en aan in een dagboek en de laatste zeven jaar doe ik het zo’n beetje consistent elke ochtend. Dat lees ik nooit na, het gaat meer over het schrijven zelf dan dat ik er iets mee wil. Het geeft richting aan de dag en ruimt de nacht een beetje op.

Vandaag in mijn eentje repeteren voor de show. Volgende week komen de muzikanten vanuit Engeland over, dus moet ik ervoor zorgen dat ik het allemaal in de vingers en in mijn lijf heb zitten.

Het is een jaar geleden dat ik deze show speelde. Afgelopen maand toerde ik in de clubs met Sterrenlopen, naar aanleiding van het album in september. Dit is weer een heel ander universum. Even schakelen dus, maar heb er ongelofelijk veel zin in. Het is zo’n uitdagende voorstelling.

Het is natuurlijk ook Sinterklaas. Dat vier ik vandaag met mijn familie met gedichten en surprises, dus daar moet ook nog de laatste hand aan worden gelegd.

Woensdag 6 december

Koorddans

Iedereen had gisteravond weer z’n best gedaan. Het gaat er bij ons wat betreft surprises vrij fanatiek aan toe. Mijn nichtje zit helemaal in Harry Potter. Ik maakte een felroze toverhoed met gouden sterren en een zwarte veer. Het was leuk om weer even bij familie te zijn. Omdat de release van Sterrenlopen en de tour erna vrij intensief zijn geweest heb ik weinig ruimte gehad voor sociale dingen. Dat is al twintig jaar een eeuwige koorddans: hoe combineer je dit werk met een enigszins gezond privé-leven?

Vandaag neem ik The Promise weer in mijn eentje door. De pianopartijen, de teksten, de boog van de show, hoe ik het stemtechnisch voor elkaar krijg. In de songcyclus heb ik met de vijf toneelschrijvers willen ontdekken welke rollen ik als mens allemaal vervul. En met hen vond ik woorden voor wat het betekent om vrouw te zijn in deze tijd. Het is een genuanceerd palet van thema’s over eenzaamheid, identiteit en afkomst. We hebben geprobeerd om daar zo eerlijk, rauw en intiem mogelijk over te vertellen.

Vanochtend ook na lange tijd weer eens zangles van Tamar Niamut. Ze leert me hoe ik nog meer kan ontspannen, ook als ik hard of hoog moet zingen. Ik ben geneigd om overal veel spanning op te zetten maar een klank is veel rijker als hij de vrijheid krijgt om te klinken.

Donderdag 7 december

Kaarsen aan, piano studeren

De ochtend begonnen met Rocycle, een workout op de fiets. Dat was al een tijdje geleden en ik was blij met dat ik niet totaal gesloopt van mijn fiets ben gevallen. Door de regen naar huis, douchen, twee cappuccino, verwarming aan, kaarsen aan en piano studeren. Ik heb heel lieve buren maar voel me altijd wat bezwaard als ik lang repeteer.

Door naar de repetitieruimte. In de avond thuis koken. Vroeger kookte ik nooit, wist ik amper hoe ik een ui moest snijden, nu probeer ik ergens in de week een keer boodschappen te doen en mijn koelkast vol te proppen met zoveel mogelijk groente en maak daar dan wat van. In de avond alleen The Promise studeren, ik ben er bíjna.

Vrijdag 8 december

Pasfoto voor visum

In januari gaan we The Promise een aantal keer in New York spelen, daarna reizen we ermee door naar Australië en Hongkong. Het is de eerste keer dat mijn show internationaal toert en het is echt een droom! Ik moet vandaag een pasfoto maken en formulieren invullen voor de visumaanvraag. Dat moet zorgvuldig en secuur, je bent er niet zomaar.

Vandaag heb ik ook een Zoom-meeting met E.V. Crowe om de masterclass voor te bereiden die we samen bij ITA geven als ik daar eind december een aantal keer speel. Zij is een van de toneelschrijvers van The Promise. Het gesprek met haar over wat een lied precies is, waarom een refrein of rijm nodig is, heeft ook weer mijn kennis over wat een lied nodig heeft verdiept. Ook spraken we over een mogelijke nieuwe samenwerking.

De eerste gesprekken over een voorstelling zijn altijd heel gek. Je gooit wat fantasieën in de lucht, je tast elkaar af. Niets heeft nog duidelijke contouren. Het is de kunst van echt naar elkaar luisteren en samen op jacht gaan naar wat resoneert en inspireert. Ik heb in het begin nooit vastomlijnde ideeën, dus voel me nogal naakt in zo’n gesprek.

Het is best intiem ook. Vroeger wilde ik dat soort zoektochten niet samen aangaan, omdat ik me daar te kwetsbaar voor voelde. Nu vind ik het vooral spannend en magisch als je tot iets tastbaars komt, zoals een lied of een show.

Foto Andreas Terlaak

Zaterdag 9 december

Een betere kerstboom

Vandaag rommel ik rond het huis. Als de tour begint zal er weinig tijd overblijven om dat soort dingen te doen. De was, boodschappen, sleutels namaken, de kerstboom optuigen. Wat een gedoe altijd om die lichtjes er goed in te krijgen. Ik haal mijn boom altijd bij Beter Boompje. In januari kun je de boom weer bij ze terugbrengen en zij zorgen ervoor dat die bomen weer goed terechtkomen. Ik zie een vriendin, doe m’n zangoefeningen, studeer piano en zoek alle kostuums bij elkaar om morgen mee te nemen voor de muzikanten.

Volgende week nemen we ook een video op voor ‘Troostzoekers’, een nummer van Sterrenlopen met een tekst van Lucas Rijneveld. Ik zong het samen met Froukje, het wordt geregisseerd door Joosje Duk. Het is mooi om die woorden te zingen. Vooral bij wat er nu in de wereld gebeurt, is deze tekst troostrijk.

Zondag 10 december

Zenuwachtig

Voordat ik richting de repetitie ga, warm ik mijn stem en lichaam thuis op, drink koffie en bel met mijn lief om te zeggen dat ik best een beetje zenuwachtig ben. Dat is altijd wel zo vlak voordat een project weer begint. Gaat het goed komen? Weet ik nog wel hoe het moet, is alles oké? Hij kan me altijd wel geruststellen.

Als we eenmaal begonnen zijn, is het ook weg. Ik speel met geweldige mensen en ben met een topcrew, dat is zo te gek. We nemen de show door en eten ’s avonds roti met elkaar. Na een repetitie ben ik altijd nog wat opgedraaid, dus lees ik thuis onder de deken nog wat. Ik lees graag verschillende dingen door elkaar heen, fictie en non-fictie. Door mijn nichtje ben ik nu ook helemaal in Harry Potter. Ben nu bij boek drie. Beter laat dan nooit.

Maandag 11 december

Doorloop

Vandaag de laatste repetitie voordat we alles in elkaar zetten in het theater in Gouda, met licht en geluid en kostuums erbij. We repeteren stevig door en spelen in de middag een doorloop. Dat gaat goed! En dan komt de vrachtwagen alles ophalen om naar het theater te vervoeren. De repetitieruimte is weer leeg. We kunnen beginnen!