Column | Ongelijk speelveld

Edson Álvarez, de Mexicaanse verdediger bij Ajax, reageerde voor het eerst op zijn mislukte transfer naar Chelsea. In september had Chelsea 50 miljoen voor hem geboden, maar Ajax verkocht niet. Álvarez vond dat jammer, onder andere omdat hij zijn familie dan een beter leven had kunnen bieden. Hij zei: „Uiteindelijk ben ik hier… vanwege mijn liefde voor voetbal, maar ook opdat mijn familie het goed heeft.”

In de nieuwe serie van Danny Ghosen, In de schaduw van het WK, komen gastarbeiders van Qatar 2022 aan het woord en bij gebrek daaraan, de nabestaanden. Een van hen is Ranjit Yadav, hij vertelt over zijn oudere broer. „Hij was de belangrijkste van onze familie, vanwege zijn manier van praten, zijn gedrag, omdat hij altijd voor zijn familie wilde zorgen.” Deze belangrijkste broer ging in Qatar werken. Net als Álvarez, dacht hij met werk in het buitenland zijn familie een beter leven te kunnen geven.

Álvarez stond aan de ene kant van de spiegel, de dode broer Yadav aan de andere. Twee jonge mannen die hun land verlieten voor werk, in de hoop hun families een betere toekomst te geven, alleen zijn de speelvelden zo ongelijk dat het is of ze in parallelle werelden leven. Álvarez krijgt bij Ajax ergens tussen de 3.000 en 5.000 euro per dag. De broer van Ranjit werd dood in zijn bed gevonden. Achtentwintig jaar oud. Hij bloedde uit zijn mond.

Ook Amit Ale Magar trok naar de beloofde arbeid in Qatar. Tijdens ellenlange werkdagen kreeg hij een paar keer per week een bloedneus. Door het gebrek aan water en het slechte eten, hebben zijn nieren het begeven. Terug in Nepal moet hij nu een paar keer per week voor behandeling naar het ziekenhuis. Hij is zesentwintig jaar, één jaar ouder dan Álvarez. Het salaris van een WK-gastarbeider in Qatar lijkt nooit de 200 euro per maand te halen. Wel hoor je vaak over de bonus: dat die niet altijd word uitbetaald.

De parallelle werelden waar deze mannen in spelen en sterven, raken elkaar op een geografische plek: in Doha, Qatar, in de stadions waar het opgedroogde bloed van ongelukkigen straks zal oplossen in het zweet van de gelukkigen.

Dinsdagavond wordt deel twee van In de schaduw van het WK uitgezonden. Ghosens probeert daarin de KNVB en de spelers van Oranje te spreken te krijgen. In voorfilmpjes kon je de Oranjevoetbalsterren met flair voor vragen over Qatar zien wegduiken. Virgil van Dijk werd daarbij geassisteerd door Louis van Gaal.

Naast de levens van gastarbeiders, zal dit WK ook de ruggengraat, het geweten en de ballen van onze vedettes claimen. Imago’s van internationale topvoetballers zullen worden verpulverd als lichamen van Nepalezen. Kijk ze vrolijk dribbelen over dat knekelveld. Kijk ze baden in de luxe van de hotels. Kijk ze wegduiken voor vragen over generatiegenoten die de pech hadden in een berooid universum te worden geboren.

De huidige voetbalgoden Corruptie, Macht en Geld, in het aardse vertegenwoordigd door voetbalfederaties en oliemiljardairs, hebben de laatste offers van sterke jonge mannen, nog lang niet opgeëist.