Naast het afscheid van tachtig parlementariërs, ze zaten gedecoreerd aan de talkshowtafels, was ook de beëdiging van 67 nieuwe parlementariërs een luchtig item in talkshows en actualiteitenprogramma’s. Het was meteen de laatste keer dat we ze zo ontspannen bij elkaar hebben gezien. Er was een fotograaf op een ladder die een groepsfoto maakte. Het deed denken aan de auteursfoto bij uitgeverij De Bezige Bij, ook al zo’n gelegenheid waar ijdelheid en status elkaar een handje geven, al zullen de gesprekken daar van een hoger niveau zijn. Zaten ze dan, een bloemstuk voor zich op de schoolbanken.
Twee van D66 hadden hun baby meegenomen, de pasgeborenen waren als spartelend statement in draagzakken voor hun moeders gehangen. Benieuwd hoe afgetobd hun frisse moeders er over een paar maanden uitzien. Frans Timmermans helemaal links vooraan, voor de gelegenheid weer eens met stropdas.
Aan de andere kant van de vergaderzaal de taartpunt met onbenullen. Geert Wilders mag dan een van beste debaters van de Kamer zijn, de gewone mensen om hem heen wisten soms niet eens, of juist te goed, waar ze waren. Ze hadden voor de zekerheid, Geert vond het nog te vroeg om de zeepbel nu al door te prikken, een collectief spreekverbod gekregen.
Geert vond het nog te vroeg om de zeepbel nu al door te prikken
Wie ook maar even het deksel van de pan licht ruikt meteen dat de liefhebbers van het menselijk tekort aan hun trekken komen. Geert Wilders heeft een bijzonder talent van misfits.
Move over Dion Graus! Maak plaats voor Marjolein Faber-van de Klashorst, de Feldwebel uit Hoevelaken, bekend en berucht vanwege haar optredens in de Provinciale Staten. We gaan nog genoeg van haar horen. Willem Boutkan heeft z’n moment of fame al gehad. Hij liet zich tegenover De Telegraaf ontvallen dat hij geheel tegen zijn zin in is gekozen. Hij zat op verkiezingsavond op de bank en moest zichzelf en zijn vrouw knijpen omdat hij toch niet ‘op een veilige plek’ bleek te staan. Een man om in de gaten te houden is Maikel Boon. Een nieuw pak, de stropdas net te goed geknoopt, in alles uitstralend: het kan eraf nu. Het levensrad draaide onverwacht een keer goed, Maikel staat voor een onverwachte afslag. We zullen er allemaal onder lijden, de asielzoekers als eerste toch.
Nieuwsuur deelde treurige beelden van z’n vorige leven, waarin hij opriep om toch vooral in het geweer te komen tegen de komst van asielzoekers naar Steenbergen. Hij praat het stemvee graag aan dat vluchtelingen in luxe hotels leven en dat ze bij aankomst in Nederland van het COA een creditcard krijgen.
Geen zin in de debatten in de nieuwe Tweede Kamer, wel benieuwd.
Marcel van Roosmalen schrijft op deze plek een wisselcolumn met Ellen Deckwitz.
Leeslijst
