Column | Iran is kwaad, maar Irak feest om de Arabische Golf Cup

Voetbal is oorlog, en niet alleen op het veld (Rinus Michels, 1971) maar nog meer in de nationalistische sfeer eromheen (Honduras versus El Salvador, 1969). Nee rustig maar, niet wéér het jongste WK en het door de rest van de wereld afgeslagen westerse offensief tegen Qatar over de rechten van de mens. Vandaag ga ik over de (verbale) vijandelijkheden rond de Arabische Golf Cup in Irak.

Ja Arabische Golf, dan vráág je om moeilijkheden met Iran en die kreeg Irak ook. Want het is natuurlijk Perzische Golf, kijk er uw Grote Bosatlas maar op na. Al in de tijd van de Cyrussen en Dariussen, zo rond de 5de eeuw v. Chr. wordt het de Perzische Zee of Golf genoemd.

De Arabische Golf Cup is een sinds 1970 om de twee à drie jaar uitgevochten (om in de oorlogssfeer te blijven) voetbaltoernooi tussen de Golfstaten plus Jemen, dat niet aan de Golf ligt. Ik kan me niet herinneren dat Iran over de benaming veel problemen maakte – tot het kampioenschap van 6 tot en met 19 januari in de Iraakse (Golf)havenstad Basra plaatshad.

Irak, en dan bedoel ik regering en bevolking, was er best heel trots op. Het was namelijk de eerste keer sinds 1979 dat er een groot internationaal toernooi op Iraakse bodem werd gehouden; het was daarna al die tijd oorlog en andere ellende. Om u het googelen te besparen: van 1980 tot ’88 Saddam Husseins oorlog tegen Iran, in 1990 zijn invasie van Koeweit en vervolgens het door de VS geleide internationale tegenoffensief, daarna tien jaar melaats tot de Amerikaanse invasie van 2003, Saddams val en de daaropvolgende burgeroorlog. Pas in 2018 erkende de wereldvoetbalbond FIFA dat het land langzamerhand een stuk stabieler was geworden (ik zeg niet: stabiel) en schrapte de ban op internationale wedstrijden op Iraakse bodem.

Van de openingswedstrijd werd een groot feest gemaakt, met het verhaal van Irak door de millennia heen, de Mesopotamische wieg van de beschaving en rond 3.000 v. Chr. het eerste schrift. En premier Sudani hield een gloedvolle toespraak waarin hij de „Arabische gasten van de landen van de Arabische Golf” verwelkomde.

Je zou zeggen dat het Iraanse regime genoeg aan het hoofd heeft met het al maanden doorgaande protest tegen zijn voortbestaan en de opstapeling van internationale sancties. Maar het vond de tijd om deze belediging te registreren en woedend uit te varen tegen een van zijn weinige vrienden in de buurt. De Iraakse ambassadeur werd ontboden wegens het gebruik van een „nepnaam”. Minister van Buitenlandse Zaken Abdollahian onderstreepte hoe „gevoelig de grote Iraanse natie is voor het gebruik van de accurate en volledige aanduiding van de Perzische Golf”. Het semi-officiële persbureau Fars zag „een poging van de Arabische buren om de oude geschiedenis van de regio te verdraaien”.

Het Saoedische Arab News mepte terug. „Teherans driftbuien naar aanleiding van zoiets onbeduidends als de naam van een voetbaltoernooi onderstrepen de zwakte en inferioriteit van het regime. De ayatollahs weten dat ze gedoemd zijn, en hun eigen burgers kunnen niet wachten om zich van deze plaag te ontdoen.”

De Gulf Cup zal ik maar zeggen werd donderdag door de ‘Leeuwen van Mesopotamië’ gewonnen, met 3-2 tegen Oman in de laatste minuut van de verlenging. Het hele land barstte in feestvreugde los. Eindelijk weer eens iets om supertrots op te zijn! Laat ze in hun vet gaarkoken, die kwaaie Iraniërs.

Carolien Roelants is Midden-Oostenexpert en scheidt op deze plaats elke week de feiten van de hypes.