Column | Examengestuntel

Ik herinner me mijn examenstunt nog. Het thema was terrorisme. 2006, we oordeelden dat het vijf jaar na 9/11 door de beugel kon. Het was natuurlijk ongeacht het tijdsbeeld compleet misplaatst, maar wij van een stedelijk gymnasium in Apeldoorn met alleen maar de braafste kinderen van de klas, vonden het lekker gewaagd.

We hingen nepcamera’s op bij de poorten, lieten iemand van ons door de luidsprekers onheilspellend over het schoolplein galmen en we vroegen docenten om hun schoolpas. Geen identificatie? Dan weer naar huis. Iedereen fietste gewoon door, maar meneer van Etten, leraar Engels, verzette zich niet en ging terug om zijn pas op te halen. Hij woonde om de hoek, dus zijn welwillendheid hoefde, net als hij, niet van ver te komen.

Goed, we kaapten de school en gijzelden enkele brugklassers in de lerarenkamer. Nou ja, we hadden eerst al ruim van tevoren gepeild of leerlingen ergens aan wilden meewerken en gezien het aantal lesuren dat ze zouden mogen missen, was de gijzeling niet onverwacht zeer populair.

De rest van die dag is een beetje wazig. Ik herinner me mijn rol als woordvoerder/spreekstalmeester op de trappen voor het hoofdgebouw, waar ik als machoterrorist geflankeerd werd door twee knappe vrouwelijke assistentes – ik denk dat dat zeventien jaar later de echte stunt genoemd mag worden. Ook staan me docenten van een glijbaan bij en een blokje improvisatiecomedy.

Thematisch een beetje wankel allemaal.

We hadden de meeste dingen van tevoren met de school besproken en zelfs de duur van de gijzeling bleek onderhandelbaar – de brugklassers wilden graag ook nog iets meekrijgen van de dag. De spanning sloeg sneller dood dan festivalbier. Maar terrorisme als thema, op ons verblindend witte gymnasium, dat een straat deelde met een theologische universiteit, wat vónden we het gedurfd.

Ik dacht er opeens weer aan na het lezen van het zoveelste stuntincident, afgelopen week in Doetinchem. Leerlingen met maskers en nepwapens, de politie moest uitrukken. Eerder in de maand al in Haarlem, Amsterdam en Hoevelaken. In Eindhoven bleef een school preventief dicht omdat leerlingen als grap zeiden een zware bom te willen gebruiken bij hun stunt. Geen thema, wel terreur. Waarom mevrouw Uil van geschiedenis een zetje geven van een zeepglijbaan als je haar ook uit het niets eieren in het gezicht kan smijten? Waarom een geweldige stunt als hij ook gewelddadig kan zijn?

Al maak ik me misschien nog wel het ernstigst zorgen over de creatieve armoede van de toekomstige generatie. Bij ons zat er in 2006 geen lijn in, maar er zat in íéder geval nog een concept achter. En een gedachte: we zijn nog niet klaar hier, die docenten moeten onze examens nog nakijken.