Buitenlandse Zaken kleurt het hele land donkerrood, dat staat voor een negatief reisadvies, maar Mona Keijzer (BBB) liet in de Tweede Kamer weten dat onderzocht moet worden of we Oekraïense oorlogsvluchtelingen niet al voor het einde van de oorlog alvast terug kunnen sturen naar veilige gebieden in het eigen land. Ze zei gelezen te hebben over een skigebied in het zuidwesten dat net zo ver van het front ligt als de Alpen.
Je kunt het haar eigenlijk amper kwalijk nemen. Haar referentiekader is Edam-Volendam. Vanuit daar bezien is de oorlog in het oosten overzichtelijk. Er is daar een front en daar ver achter ligt een enorm landbouwgebied. Je zou het kunnen vergelijken met onze vissers. Die hebben toch ook geen last van de Houthi-rebellen in de Rode Zee?
BBB heeft ongetwijfeld connecties met boeren ter plaatse en die zijn, oorlogsdreiging of niet, gewoon weer aan het boeren.
Ze heeft eens op de landkaart gekeken, dat land is groter dan Frankrijk en Duitsland samen. Je kunt er in sommige delen gewoon shoppen, dus waarom hier de boel nodeloos bevolken? Onze gastvrijheid was ruimhartig en groots, maar volgens Mona is de rek er nu wel uit.
In Wormerland, mijn gemeente, streken ze in het begin ook over het hart. Ik was getuige van een volksoploopje dat door de wethouder die over asielzaken gaat in de kiem werd gesmoord. Toen iemand riep dat de Oekraïners het in Wormerland zwaarder zouden krijgen dan in eigen land riep hij zalvend dat we ons bij de situatie daar niets voor konden stellen.
Van de situatie waar ze hier terecht zijn gekomen ondertussen wel.
Ze woonden een tijdje in de hotels en wat huisjes, maar zijn inmiddels tot tevredenheid van iedereen in noodwoningen op vervuilde grond gestopt, ze trekken er ’s morgens al vroeg op uit voor poets- en kluswerk. Niemand heeft last van de Oekraïners, al rijden ze soms wel in grote auto’s. Er zijn ook dorpelingen die klagen dat ze nooit over de oorlog willen praten, terwijl ze dat zelf wel interessant zouden vinden.
Zouden er echt Oekraïners zijn die hun Nederlandse leven leuker en enerverender vinden dan hun leven in Oekraïne van drie jaar geleden? Het enige voordeel van tussen ons leven is dat je hier niet de hele tijd omhoog hoeft te kijken.
Ze zijn niet allemaal zo dapper als Mona Keijzer die de was gewoon binnenhaalt als het bij Volendam-Edam kruisraketten en drones regent. Oorlog of niet, het huishouden gaat altijd door.
Ik denk opeens dat dat haar definitie van een ‘echte vluchteling’ is: pas als het huishouden definitief in de soep loopt mag je van haar huis en haard verlaten.
Marcel van Roosmalen schrijft op deze plek een wisselcolumn met Ellen Deckwitz.
