Autobeleving anno nu: boekhoudkundige wurgseks

Recensie


Auto

Autotest De middenarmsteun van de Cupra is de ideale canapé voor moegestreden ellebogenwerkers, schrijft .


Foto Merlijn Doomernik

December 2021. Volle bak in de parkeergarage van auto-importeur Pon. Tientallen klanten komen er hun Cupra Born ophalen, een door Seat geherkauwde VW ID.3 met een nieuw logo. U vraagt terecht waarom, maar Cupra – vroeger geuzennaam voor snelle Seats – werd namens Seat een echt merk voor liefhebbers van electrifying performance. Het portfolio bestaat uit bijgepunte (semi-)elektrische VW’s en Seats met als onderscheidend kenmerk de koperkleurige wielen, vermoedelijk symbool van Spaans elan.

Dat is voor nu irrelevant. Het belang van deze Born is op de plaats van handeling tweeledig. Een: hij is elektrisch. Twee: hij was in de staart van 2021 ondanks chiptekorten nog net leverbaar voor onder de 40.000 euro, tot de jaarwisseling de bovengrens voor de lage bijtelling op stekkerauto’s. Het logo interesseert vandaag geen hond, de sportieve pretenties gaan het ene oor in en het andere uit. De tot belastingslaaf gemaakte telt zijn zegeningen: 204 pk, dikke wielûh, vertrouwde techniek, net op tijd nog vijf jaar 12 procent bijtelling. Autobeleving anno nu: boekhoudkundige wurgseks.

Ik weet niet hoe ik hem moet uitleggen. Twee van de drie Cupra’s zijn Seats; de Cupra Leon is de Seat Leon in de vijfdeurs- en stationversie. Witte raaf is de plug-inhybride Formentor, een crossover die Seat vorig jaar merkwaardigerwijs met 300-pk-benzinemotor introduceerde, als koelbloedig visitekaartje. Maar pas de verbouwde ID.3 staat volgens Cupra waarvoor Cupra Echt Wil Staan. Alleen is het geen merk. Dus moet het toneelspelen.

Welcome to the Cupra Tribe, loeit de mannentaal ons tegemoet. De reclameschurk die het bedacht, heeft tot de Seat-boys gesproken: shout it out, lemmingen zijn extreem vatbaar voor tribale sentimenten. Je versterkt hun gevoel voor eigenwaarde door ze aan te praten dat ze deel uitmaken van een opstand.

Bij tribaal verwacht je tattoos, peniskokers, berenvellen, ongezouten pokdaligheid. Cupra laat zich niet onbetuigd. In de C-stijl zit een ruig reliëf waar VW verwijderbare stickers met een tuttig gaatjesprintje plakte. Grove designschubben op het dashboard dragen wellicht de onbeteugelbare, dierlijke instincten uit. Buiten en binnen acteren koperkleurige accenten de door de doelgroeparchitect ontworpen rebellensignatuur. Dat koper uitgerekend nu net in de mode raakte is een ongelukkige samenloop van omstandigheden, maar het Cupra-motiefje in de stoelen heeft tenminste meer jeu dan de slaapverwekkende bekledingstoffen van VW.

„Heeft hij unieke eigenschappen?”, vraagt een vriend.

Ik: „Hij blaft naar Volkswagen.”

Het is zo waar als de slogans.

Oerdegelijke Germaanse stekkerdoos

Van mijn kant wordt in antwoord op de performance-demagogie thans een lofzang op het Spaans-messcherpe stuurgedrag verwacht. Omdat ik een stokoude, gevoelloze slome duikelaar ben, merk ik geen verschil met de ID.3, die ook al heel goed reed. Onder zijn koperpatina voel ik een oerdegelijke Germaanse stekkerdoos loyaal zijn zouteloze leasetaken vervullen. Over VW’s irrationele multimediasysteem zeg ik niks meer nu ik er zowaar aan dreig te wennen als een zieke aan zijn kwaal. Nagekomen ergernis; bij het bedienen van de richtingaanwijzer glijdt de hand snel over de in de stuurbediening opgenomen aanraakbalk voor de cruisecontrol. Dan rijd je zomaar 90 in plaats van 100, op snelwegen niet ongevaarlijk. Verder weinig klachten. Telefoonoplader en bekerhouders zijn in hun koperen kaders binnen handbereik, de middenarmsteun is de ideale canapé voor moegestreden ellebogenwerkers.

Maar het verbruik is te hoog en laden gaat te traag. Bij tegenwind blijft hij in een lauwe winter steken bij een niet geringe 20,7 kWh op 100 kilometer, met de cruisecontrol onwrikbaar op 100. Een actieradius van 290 kilometer is ver onder de opgegeven 420, en teleurstellend weinig voor een batterijpakket van 58 kWh. De kleinere maar niet veel lichtere Hyundai Kona Electric is met zijn 64-kWh-accu significant zuiniger.

De Born heeft met 0.27 dezelfde luchtweerstandscoëfficiënt als de ID.3. Aan zijn meergewicht van 30 kilo kan het evenmin liggen. Het lijkt gewoon geen winning team, dit batterijpakket in dit model. Ook de 58-kWh-ID.3 met 204-pk-motor was, hoewel spaarzamer, al niet de zuinigste. De ID.3 met de kleinere 45-kWh-accu kwam in een eerdere verbruikstest zelfs verder. Verder is het een goed ding en de goedkoopste Born met 204 pk en Apple CarPlay kost je 37 mille, keurig. Mocht de Tribe na vijf jaar trouwe lippendienst aan koning bijtelling massaal afzwaaien naar de concurrentie, dan ontslaat VW gewoon iedereen die het kopernarratief verklootte. En worden Seats weer zo Spaans als Nederlandse overwinterboomers aan de Costa’s.

Lees verder…….