Column | Eten en vergeten

Met de beelden uit Londen nog op het netvlies was het voor veel mensen slikken toen ze op Prinsjesdag het eigen koningshuis weer onder ogen kregen. Willem-Alexander in z’n stofjas met vrouw en oudste dochter op een bankje in een glazen koets, royalty had opeens niets verhevens meer. Den Haag is natuurlijk geen Londen, maar onze optocht was wel heel stoffelijk en aards vergeleken met de grandeur daar. Met z’n drieën werden ze door een decor van joelende boeren, burgers en andere ontevredenen met omgekeerde vlaggen en oranjegekkies naar de Koninklijke Schouwburg getrokken.

Daar zaten dan de leden van de Staten-Generaal in hun uitdossingen, met hun malle hoedjes. Alles en iedereen droeg een boodschap uit. Behalve Annemarie Jorritsma, die was met haar rode baret en gouden halssnoer gewoon zichzelf: een regentes zonder gebied. Een bloedjurk bij de Partij voor de Dieren, Caroline van der Plas in een boerenzakdoek, Lisa Westerveld van GroenLinks heel nadrukkelijk in een door haar moeder versteld tweedehandsje en Sylvana Simons van Bij1 was als spiegel, ze was van plan om het kabinet erin te laten kijken. Zetelsteler, booswicht en huisjesmelker Wybren van Haga, die Rick Nieman wegens kritisch doen voor de Raad voor de Journalistiek daagt, was er als zichzelf. Als iezegrim, de onwelriekende reuzel. Hij zat al verontwaardigd te twitteren voor de koning was begonnen, hij vindt alle teksten waar Sigrid Kaag een vinger in heeft gehad bij voorbaat slecht.

De man die komend jaar 450.000 euro looncompensatie krijgt, moest van het kabinet-Rutte IV voorlezen dat het heel pijnlijk is dat heel veel mensen hun rekeningen niet meer kunnen betalen. Het is altijd prettig als iemand anders je onzin moet voordragen, misschien dat het koningshuis daarom niet ter discussie staat. Hij deed het in z’n eigen tergende stijl, je moest echt je best doen om het te blijven volgen.

De dag waarop we de democratie vieren werd afgesloten met gefluit en boegeroep toen de koninklijke familie en Laurentien Brinkhorst naar de mensen kwamen zwaaien. Ze zwaaiden ijzerenheinig door, zelf vonden ze het wel heel normaal om op een verhoging boven de rest te staan. De gekst verklede parlementariërs vonden zichzelf terug in de showprogramma’s waarin Prinsjesdag altijd wordt teruggebracht tot wat het is: een makkelijk te produceren vulling. Je eet het en je vergeet het.