N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Jasper Verhulst Altin Gün brengt deze week een nieuw album uit, met hun psychedelische Turkse folkrock. Bassist Jasper Verhulst richtte de band ooit op na een duik in zijn platenbakken. „Eens per jaar ga ik als Marie Kondo door m’n collectie heen.”
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/03/data98722367-ae6667.jpg)
De dansbare mengelmoes van de Amsterdamse band Altin Gün (Gouden Dag) ligt zowel in het westen als in het oosten goed in het gehoor. Ze spelen op Pinkpop en werden voor een Grammy genomineerd en spelen in heel Europa grote concerten, maar trekken minstens zoveel publiek in Turkije. Deze week komt hun nieuwe album uit, Aşk (liefde). Bassist Jasper Verhulst richtte de band in 2016 na de vondst van een plaat van de Turkse zangeres Selda Bağcan op, en haalt nog altijd veel inspiratie voor hun muziek uit platenbakken. Latin, rock, disco, Turks, Arabisch, Bollywood, alles staat bij deze vinyljager in de kast.
„De laatste die ik kocht? Een album van TC Victor & the World Future Society, gekocht bij Red Light Records in Amsterdam. Elektronische muziek uit Duitsland, van eind jaren tachtig. Er zijn periodes geweest dat ik elke dag wel een plaat kocht, maar de laatste tijd is dat minder, ook al gaat er geen week voorbij dat ik helemaal niets koop. Wat m’n mooiste bezit is, dat is bijna niet te zeggen. Maar ik ben heel blij met een disco singletje uit Oezbekistan waar ik jarenlang naar had gezocht, die heb ik vorig jaar eindelijk kunnen bemachtigen.
„Ik vind veel online, meer dan in platenwinkels. De kans dat ik dingen die ik heel graag wil zomaar in het wild vind, is heel klein. Sommige dingen die ik al lang zoek worden maar een paar keer per jaar te koop aangeboden, en soms zelfs minder. Dat hou ik echt dagelijks in de gaten. En als zoiets wordt aangeboden wil ik wel een redelijke prijs betalen. Ik heb wel bedragen betaald voor één plaat die mensen bizar zullen vinden, maar ik ben nooit boven de 400 euro gegaan.”
Ik hoor iets en denk dan: iets in deze sfeer, maar dan Turks, dat zou te gek zijn
Eens per jaar ga ik echt als Marie Kondo door m’n collectie heen: word ik hier gelukkig van? En dan verkoop ik een deel weer. Het is ook een soort spaarrekening. Bijna alle platen die ik heb, tussen de 3.000 en 4.000, zijn in waarde gestegen. Fysieke muziekcollecties zeggen volgens mij iets over onze muziekgeschiedenis. Ik deel het ook, want ik dj regelmatig, en de muziek beïnvloedt natuurlijk ook weer wat ik zelf maak.”
„We zijn in principe gewoon een folkband, we spelen traditionals uit Turkije. We hebben wel wat eigen nummers, maar die Turkse liedjes zijn het belangrijkste. Daarnaast zijn er best wat nummers begonnen met iets dat ik had gehoord op een van m’n platen, en dat ik dan denk: iets in deze sfeer, maar dan Turks, dat zou te gek zijn. Dan maak ik een simpele demo en uiteindelijk eindigen we dan mijlenver van waar het begon.”
„De vorige twee albums waren grotendeels thuis opgenomen, dankzij de pandemie. Dit nieuwe album hebben we weer op de ouderwetse manier gemaakt, live en direct op tape. Alles in de oefenruimte uitgewerkt en binnen een week opgenomen. Dat voelde weer heel fris, heel vrij. Als je iets maakt op een computer, al is het maar als demo, is het heel lastig om daarvan los te komen. Deze opname is verre van perfect, maar wel precies wie wij op dat moment waren, echt een momentopname. Dat vind ik het toffe van live opnemen.”
