Zwoele reggae met een bitterzoete bite

Als subgenre van reggae heeft de Britse lovers rock uit de jaren tachtig nooit een internationaal publiek bereikt. Toch waren er grote klassiekers zoals ‘Hopelessly In Love’ van Carroll Thompson en ‘Silly Games’ van Janet Kay. Als dochter van Sex Pistols-drummer Paul Cook en Culture Club-zangeres Jeni Cook heeft Hollie Cook de Brits/Jamaicaanse wortels om de uitgangspunten van lovers rock (zwoel, ritmisch, romantisch en mild feministisch) tot in de puntjes te beheersen. Op haar vierde album Happy Hour vervullen haar band General Roots en producers Prince Fatty en Youth een dienende rol achter Cooks zalvende, zomerse zang. ‘Move My Way’ is een lofzang op het Notting Hill Carnival en in ‘Kush Kween’ toont ze zich thuis in de geheimen van medicinale kruiden uit het moederland, niet per se de variant die je kunt roken. Hollie Cook brengt de perfecte reggae voor cocktailuur en strandtent, met een vleugje liefdesverdriet voor de bitterzoete bite.