Vingegaard won, maar ploeggenoot Van Aert blonk uit

‘Ik had de beste wielrenner van de wereld voor me”, zegt Jonas Vingegaard na afloop van de achttiende Touretappe, die hij zelf heeft gewonnen. Maar de Deen praat graag even over zijn ploeggenoot Wout van Aert, die zojuist op de Hautacam beulwerk van de buitencategorie heeft geleverd. Op de steile Pyreneeënklim rijdt de Belg zo hard omhoog dat concurrent Tadej Pogacar het tempo niet kan volgen. Het is de voorbeslissing in de strijd om de gele trui, waarbij Van Aert in zijn groene trui een belangrijke rol heeft gespeeld.

Als er in de komende jaren bij wielerkoersen een klassement voor meest complete renner wordt opgesteld, is Van Aert bij voorbaat topfavoriet. Sprinten, tijdrijden, klimmen, de Belg kan in alle disciplines van het wielrennen bij de besten mee. Moet hij een gat dicht rijden tot een kopgroep om zelf in sprintpositie te komen, of zijn kopman Vingegaard beschermen in een lastige finale – hij doet het deze Tour allemaal ogenschijnlijk met speels gemak.

Lees ook:Deze Tour was van Jumbo-Visma

Onvoorspelbaar verloop

De eerste week van de Ronde van Frankrijk lijkt ook voor hem gemaakt. Etappes met een onvoorspelbaar verloop, het maakt Van Aert favoriet voor bijna iedere rit. Tijdens de openingstijdrit in Kopenhagen moet hij, mede doordat het natte parcours na hem opdroogt, nog zijn meerdere erkennen in Yves Lampaert. Na etappe twee mag hij alsnog de gele trui dragen, doordat hij in een massasprint tweede wordt achter Fabio Jakobsen. Een rit later is hij weer tweede, nu achter Dylan Groenewegen.

Die tweede plaatsen steken hem, winnaar als hij is, ook al rijdt hij in het geel. Maar hij weet ook: nog kansen genoeg. Als de weg een paar kilometers steil omhoog loopt, is hij in zijn huidige vorm een klasse apart.

Etappe vier heeft zo’n nare klim, een strook van een paar honderd meter, op zo’n vijfentwintig kilometer van de finish. Een ideale plek voor Van Aert om aan te gaan, daar trapt hij harder dan wie dan ook. Niemand kan hem volgen, en als hij los is van het peloton, trapt hij nóg harder. Hij is een eenmanstrein op weg naar de finish in Calais.

In etappe acht, naar het Zwitserse Lausanne, zijn alle sprinters al afgehaakt voor de venijnige slotklim. Een klein peloton rijdt voorop, mét Van Aert uiteraard. Hij kan de tred van Pogacar makkelijk volgen. Op 150 meter voor de finish volgt de krachtexplosie, hier hebben zijn benen al kilometers op zitten wachten.

De lange solo-ontsnappingen, waarbij zijn bovenbenen de fiets voortduwen, en de winst na een sprint zijn bekende kwaliteiten van de Belg. Vooral in bergetappes laat hij zich in Frankrijk dit jaar nog meer zien dan gedacht. In bijna iedere rit waar Jumbo-Visma deze Tour graag een mannetje in de kopgroep wil hebben, is Van Aert de aangewezen man. Niet zelden is hij zelf de renner die als eerste wegsprint. Andere renners schudden het hoofd: nu moeten ze achter de groene trui aan om ook in de kopgroep te komen.

„Wout van Aert bereikt een andere dimensie in het wielrennen”, zei Tourdirecteur Christian Prudhomme. In een Tour de France waarin zijn ploeg domineert, is Van Aert het belangrijkste gezicht. De Tourorganisatie van de ronde beloont hem met de prijs van meest strijdlustige renner van deze editie.

Mindere dag

Iedereen, inclusief de concurrentie, denkt: ook Van Aert moet toch een keer een mindere dag hebben. Maar zelfs dan is hij van waarde voor zijn ploeg. In etappe 19 voelen zijn benen niet goed genoeg. De aankomst ligt hem, dat weet hij, maar ook zijn teamgenoot Christophe Laporte heeft kansen. Pas tijdens de rit besluit Jumbo-Visma, op aangeven van Van Aert, om de kaart Laporte te spelen. De Fransman wint. „Wout laat zien dat hij een groot kampioen is, door te zeggen dat hij nog pijn in zijn benen had”, zegt ploegleider Grischa Niermann. Een dag later boekt Van Aert zelf in de individuele tijdrit over 40 kilometer zijn derde ritzege.

Nu Van Aert zich steeds meer bewijst als een complete renner, gaan in België stemmen op of hij niet ook gewoon een Tour kan winnen, als het team volledig op hem wordt afgestemd. Van Aert zelf is daar niet mee bezig. Hij wil zijn kwaliteiten blijven combineren, wil vrij kunnen sprinten wanneer een rit hem ligt. „Mensen moeten vooral eens blij zijn met hoe het nu gaat”, zei hij bij Sporza.

Blij is hij in de eerste plaats zelf. In de laatste etappe, die wordt gewonnen door zijn landgenoot Jasper Philipsen, sprint Van Aert niet meer mee om de overwinning. Zelfs zijn lichaam is op in Parijs – de buit was al binnen bovendien.