Van der Poel wint tweestrijd met Van Aert door explosiviteit

Iets meer dan een uur duurt het gevecht tussen de twee topfavorieten, tien ronden strijd op punten, en dan deelt Mathieu van der Poel de knock-out uit. In de laatste hellende asfaltstrook naar de finish schiet hij achter de rug van Wout van Aert vandaan, om met de wind in de rug ongenaakbaar naar zijn vijfde wereldtitel in het veldrijden te sprinten. Op het met duizenden toeschouwers afgeladen ‘thuisparcours’ in Hoogerheide, gebouwd door vader Adrie. „Deze staat in mijn top drie van mooiste overwinningen”, sprak een monter ogende Van der Poel direct na afloop.

Een tweestrijd zou het WK 2023 worden, een tweestrijd werd het vanaf de start. In hun 188ste onderlinge confrontatie in het veld – volgens de statistieken van de Belgische tv-zender Sporza – daagden Van der Poel en Van Aert elkaar direct uit tot op de limiet. Lars van der Haar mocht nog even de kop nemen, maar vanaf de eerste doorkomst op de Brabantse Wal namen Van der Poel en Van Aert afstand van de rest van het veld. „De titanenstrijd tussen de twee is begonnen”, becommentarieerde oud-profrenner Jan Boven, ploegleider van Jumbo-Visma.

Het duel heet een boeiend boek dat Wiep Idzenga in 2021 schreef over ‘De titanenstrijd tussen Mathieu van der Poel en Wout van Aert’. Het begint in september 2009 bij de nieuwelingen. Winnaar: Van der Poel. En elk jaar komen er beklijvende duels bij, in het veld, de klassiekers en de grote rondes. De twee inmiddels 28-jarige toprenners zijn zo superieur aan de rest dat zij het veldrijden tegenwoordig vooral benutten als ‘luxe’ training om straks op hun best te zijn in de voorjaarsklassiekers. Waarbij Van der Poel zich op voorhand licht in het voordeel wist in de meeste statistieken van de cross. Meer zeges in totaal (116 om 50), meer wereldtitels (4 om 3) en liefst vijf eerdere zeges op het parcours in Hoogerheide, hoewel hij er in 2014 wel de wereldtitel bij de beloften aan Van Aert moest laten.

Lees ook: Van der Poel en Van Aert zijn het veldrijden, de sport waarin ze doorbraken, ontgroeid

Over de balken

Ook in de eerste rondes van het WK bouwde Van der Poel een licht ‘puntenvoordeel’ op. Steeds weer sloeg hij een gaatje van een paar meter op Van Aert, die met pijn en moeite volgde. „Hele zware speldenprikken”, constateerde ploegleider Boven. Vooral in de manier waarop hij over de balken sprong, toonde Van der Poel zich superieur. Van Aert vocht terug en veroorloofde zich in ronde vijf zelfs een eerste aanvalletje. Maar geen van de twee kon de ander lossen.

Een slimme actie van Van der Poel leidde in de slotronde de beslissing in. Hij liet Van Aert de koppositie, zelfs over de balken hoefde hij zijn superioriteit niet zo nodig meer te demonstreren. Dat deed hij wel in de eindsprint. „Mathieu is iets explosiever”, vatte oud-wereldkampioen Sven Nys de essentie samen voor de Belgische tv-kijkers.

De winnaar zelf keek alweer vooruit. „Wout en ik drijven elkaar en de sport al meer dan tien jaar tot een hoger niveau. En dit is zeker niet ons laatste gevecht. Het wegseizoen komt er snel aan.”