N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Recensie Film
Drama In ‘Une belle course’ laat een oude dame een humeurige taxichauffeur Parijs doorkruisen langs plekken uit haar leven. Verzorgde toenadering, toch niet helemaal overtuigend.
‘Je had mijn kleinzoon kunnen zijn”, zegt de 92-jarige Madeleine tegen de 46-jarige Charles, de gefrustreerde taxichauffeur die haar naar een verzorgingstehuis moet brengen. Wat aanvankelijk een ritje is van hooguit een uur wordt opgerekt tot een dag en beslaat uiteindelijk een heel leven.
Want Madeleine vraagt Charles langs de plekken in Parijs te rijden die een belangrijke rol speelden in haar leven, waarbij ze haar opmerkelijke levensverhaal uit de doeken doet. Hiervan ziet de toeschouwer enkele episodes in stemmige flashbacks. Dat de humeurige Charles gaandeweg de taxirit ontdooit en in de ban raakt van de pittige Madeleine, zal geen verrassing zijn.
Het Franse Une belle course (Een mooie rit) speelt zich grotendeels in en rond de taxi af, wat betekent dat de acteurs het zware werk moeten doen middels dialogen en betekenisvolle blikken. Dat lukt prima. Verrassend is de casting van komiek Dany Boon (Bienvenue chez les Ch’tis, 2008) in een serieuze rol: het gaat hem uitstekend af. Chansonnière Line Renaud is voortreffelijk als de in 1929 geboren Madeleine Keller. Haar leven kende voor- en tegenspoed en een heel spectrum aan emoties daartussen in die subtiel voor het voetlicht worden gebracht: van de smaak van haar eerste kus tot het fusilleren van haar vader in de Tweede Wereldoorlog.
De terzijdes van Madeleine over de jaren vijftig zetten de feministische boodschap in scherper reliëf. Een aantal kwesties passeert de revue: het seksistische rechtssysteem, het taboe op echtscheiding en in de wet verankerde handelingsonbekwaamheid: zonder toestemming van haar man kon een vrouw niet werken of een bankrekening openen. Huiselijk geweld speelt een belangrijke rol in de plot, dat veel zijdelings commentaar bevat op hedendaagse verschijnselen als mensen met korte lontjes in het verkeer en daarbuiten.
Une belle course is verzorgd gemaakt, met goed geplaatste flashbacks en enkele fijne liedjes van Etta James en Dinah Washington, maar weet net niet helemaal te overtuigen. Het bestaan van Madeleine bevat iets te veel drama om helemaal geloofwaardig te zijn en het zoetsappig einde hengelt opzichtig naar de traan die toch wel zou komen.
https://www.youtube.com/watch?v=yEfCQ17YI-E