Uitgerekend een dag na Jakobsen wint ook Groenewegen een rit

Na een teleurstelling is hij meestal beter, zegt Dylan Groenewegen zondagmiddag vóór de start van de derde etappe in de Tour de France. Hij is een dag eerder in de Deense finishplaats Nyborg achtste geworden. Door zijn eigen fout kon hij niet echt meedoen in de strijd om de overwinning. Hij was aan de rechterkant van de weg ingesloten geraakt, was zijn teamgenoten van Bike Exchange op links kwijtgeraakt. Een verkeerde beslissing, hij is er boos over.

Tot zijn geluk wacht een dag later al een herkansing. Alsof de teleurstelling en boosheid van een dag eerder hem het laatste benodigde zetje geven, gaat hij zondag in de allerlaatste meters het wiel van de Belg Wout van Aert voorbij. Het verschil in finishplaats Sonderborg is miniem na 182 kilometer koers. Maar hij wint.

Groenewegen (29) zet honderd meter na de streep zijn fiets aan de kant, zitten is het enige wat hij nu kan. Die laatste punch kwam uit zijn tenen, zijn benen voelden op het laatste rechte stuk al aardig leeg. De emotie volgt snel, zeker omdat hij ineens zijn vader ziet staan. Die staat daar normaal niet.

Mentaal moeilijk

Zijn vijfde ritzege in de Tour, zijn eerste sinds 2019, is hem veel waard. Hij heeft het mentaal moeilijk gehad, zegt Groenewegen kort na de finish . Twee jaar geleden was er die verschrikkelijke val van Fabio Jakobsen in de Ronde van Polen, nadat Groenewegen vlak voor de eindstreep in Katowice van zijn lijn was afgeweken. Jakobsen vloog over de hekken, brak vrijwel alle beenderen in zijn gezicht en moest even vrezen voor zijn leven. Groenewegen werd na het ongeluk voor negen maanden geschorst. Zijn opa overleed in die periode, er waren problemen na de geboorte van zijn zoontje. En dan nu winst in een Touretappe, uitgerekend een dag nadat Jakobsen had gewonnen.

Ja, zijn overwinning geeft hem een beetje rust voor de etappes die nog komen, vertelt Groenewegen tijdens de persconferentie na afloop in Sonderborg. Voor een sprinter zijn er zijn maar een paar momenten waarop hij zich kan laten zien. Het leidt tot extra spanning in de Tour, waarin het peloton toch al nerveuzer is dan de rest van het seizoen, zeggen sprinters Caleb Ewan (Lotto-Soudal) en Jasper Philipsen (Alpecin-Deceuninck) voorafgaand aan de tweede etappe. Er is meer geduw en getrek. Iedere renner weet: in de Tour staat veel op het spel.

Allemaal willen ze in deze etappes vooraan zitten, zegt Quick Step-teambaas Patrick Lefevere zondag bij de teambus. Er zijn renners die hun ploegmaten ten koste van bijna alles naar voren willen brengen. Om als dat is gelukt de pedalen ineens stil te houden. Onverantwoord koersen, noemt Lefevere dat.

Peloton gehalveerd

Zondag in de rit naar Sonderborg is er door het gedrang tien kilometer voor het einde een valpartij, zaterdag gaat het drie keer mis. In de laatste drie kilometer wordt het peloton gehalveerd door een val, waardoor onder meer de Australiër Ewan niet meer mee kan doen om de etappezege. Zondag kiest hij wel de goede lijn, zo lijkt. Maar omdat de Slowaak Peter Sagan voor hem steeds wat millimeters opschuift naar de hekken, heeft hij geen ruimte meer om in te halen. Ewan slaat op zijn stuur. Weer een kans verkeken.

Ook Jakobsen (25) lukt het zondag niet om de perfecte lijn te fietsen. De laatste bocht op weg naar de finish neemt de sprinter van Quick Step Alpha Vinyl te ruim, hij moet harder remmen dan verwacht. Daardoor zitten er ineens tien renners voor hem. Zijn lead-out, de Deen Michael Morkov, is uit zijn zicht verdwenen. Dat kan de drager van de groene trui niet meer goed maken. Hij komt niet verder dan de vijfde plaats.

Schouderduel

Bij zijn ritwinst op zaterdag had Jakobsen wat dat betreft een betere positie gekozen. Al moest hij ook voor die plek vechten. Hij kwam in finishplaats Nyborg bijna in de problemen door een schouderduel met Sagan. Een herhaling van de sprint van bovenaf liet zien hoe hun truitjes een, twee tellen aan elkaar kleven. „Maar vanuit die hoek ziet het er allemaal heftiger uit”, zei Jakobsen. „Peter kan erg goed sturen, en ik zelf ook wel aardig.” Hij sprak het uit met de rust van een winnaar. In Nyborg boekte debutant Jakobsen in zijn tweede etappe in de Ronde van Frankrijk een overwinning. Hij versloeg in de laatste meters Wout van Aert, die zondag dus opnieuw als tweede eindigde en de gele leiderstrui behield.

Een proef op de som noemde Lefevere de etappe van zaterdag voor zijn renner. „Het belangrijkste is dat Fabio na zijn ongeluk niet bang is geworden in een vol peloton”, zegt hij. Want, „een sprinter die gaat remmen is verloren.”.

Hoewel nog altijd overtuigd van zijn eigen kunnen, is Jakobsen door het ongeluk in Polen naar eigen zeggen ook nederiger geworden. Hij heeft meer oog voor dat wat echt belangrijk is in het leven. Voor zijn verloofde, zijn zus, zijn ouders. De mensen die hem iedere dag naar het ziekenhuis reden, toen dat nodig was. Hij denkt aan andere renners die een soortgelijk ongeluk meemaakten. Renners die niet meer konden terugkomen daarna. Of nog erger, die het helemaal niet kunnen navertellen.

Normaal mens

Jakobsen is dankbaar dat hij eerst weer een normaal mens kon worden. „Dat was ook het belangrijkste”, stelt Lefevere. Pas daarna kwam de terugkeer als renner.

„Voor Cor”, richt Jakobsen zich na afloop speciaal tot zijn 85-jarige osteopaat Cor van Wanrooij.. „Hij heeft mijn tanden misschien niet teruggezet”, zegt Jakobsen, „maar hij heeft er wel voor gezorgd dat ik de flexibiliteit in mijn spieren weer terug heb. Die was bijna helemaal weg.”

Ook is hij dankbaar voor zijn ploeg, die altijd vertrouwen in hem heeft gehouden, zegt hij. In een interview met het AD uitte hij anderhalf jaar geleden nog zijn zorgen over contractverlenging. „Niemand wil een manke renner die niets meer durft. Ze gaan me geen salaris meer betalen omdat ze me zo zielig vonden”, zei Jakobsen. Dat vertrouwen betaalt hij nu terug in de Tour.