Salomé Leverashvili ontvangt Alexandra Radiusprijs tijdens Gala 60 jaar Het Nationale Ballet

Na een jubileumseizoen in hinkstapsprong, beëindigde Het Nationale Ballet de viering van het zestigjarig bestaan onbelemmerd door coronamaatregelen met een mooi, vierdelig internationaal Hans van Manen Festival en een gala met buitenlandse gastoptredens. Afgaand op het enthousiaste geknuffel en gekus bij al deze voorstellingen leek het virus al naar een verre uithoek van het geheugen verbannen.

Donderdag werd voorafgaand aan het gala door het grotendeels chic geklede publiek (dress code: black tie) ook onbekommerd en quasi-nonchalant samengedromd rond de trappen waarover Koning Willem Alexander en Koningin Máxima zouden opstijgen naar hun zetel. Ook op het toneel was het bij aanvang van de voorstelling een feestelijk dringen: alle studenten van de Nationale Ballet Academie, dansers van de Junior Company en ‘de grote groep’ openden naar voorbeeld van de Parijse collega’s met een Grand Défilé het gala.

Beperkt was gelukkig het speech-gehalte. Ted Brandsen, bij wie ‘s middags nog de versierselen van Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw waren opgespeld, memoreerde kort de situatie van waaruit het gezelschap kon uitgroeien tot de blakende staat waarin het nu verkeert: een hongerig en nieuwsgierig publiek, gedreven danskunstenaars – onder wie het driemanschap Rudi van Dantzig, Hans van Manen en Toer van Schayk – en middelen, ofwel subsidie.

Salomé Leverashvili met Constantine Allen in De Notenkraker:

Cadeau

Het volle programma met korte choreografieën en dansfragmenten werd slechts twee keer onderbroken. Dirigent en muzikaal leider Matthew Rowe bood het jarige gezelschap een cadeau aan namens Het Balletorkest dat, aldus Rowe, in zijn 57-jarige bestaan „samen met Het Nationale Ballet is opgegroeid”. Met de gloednieuwe, dynamische en ritmische compositie Lucina Divina van Jacob ter Veldhuis brachten de musici een hommage aan hun dansende collega’s.

Alexandra Radius, nog altijd de bekendste en internationaal meest succesvolle ballerina van Nederland, overhandigde de naar haar vernoemde prijs aan Salomé Leverashvili. „Zuiver, puur en eerlijk, zonder frutsels”, waren de woorden waarmee Radius de stijl van de jonge danseres karakteriseerde. Ontroerend, ietwat bibberig sprak de Georgische haar dankwoord uit en was daarbij zeer volledig. Zelfs de kantine, „waar ik zoals u ziet nooit kom”, werd niet vergeten.

Naast onder anderen de sterke Polina Semionova (Staatsballett Berlin), de snaakse danser/choreograaf Remi Wörtmeyer en de pure klasse van Olga Smirnova, viel tijdens het feestprogramma Leverashvili’s landgenoot Giorgi Potskhishvili op in Toer van Schayks Chimaera van L.A. Hij kon wel eens een volgende laureaat zijn. En eerder dan het volgende jubileum.