‘Tijdens de ramadan deel je wat je hebt’

‘Welkom”, met een brede glimlach staat Dursun Can (51) in de deuropening, achter hem zijn zus Dondu Can (53) en zijn vrouw. Antropologe Anneke de Kok (26) en haar nichtje Lisanne de Kok (31, bibliotheekmedewerker) zetten hun schoenen op de mat en nemen plaats op de royale bank.

De Cans doen mee aan ‘Iftarmee’, een landelijk project waarbij islamitische families tijdens de avondmaaltijd van de ramadan gasten ontvangen. Dursun Can: „Alleen al hier in Tilburg hebben 24 gezinnen gasten bij de iftar. En vorige week organiseerden we een open iftar in het buurthuis.”

Naast zijn werk als eigenaar van een klein transportbedrijf strijdt Can al 35 jaar tegen verdeeldheid. „Toen ik als negenjarige uit Turkije hierheen kwam, merkte ik al snel dat er veel negatieve verhalen over moslims waren, vooral in de media. Ik ging nadenken hoe dit te veranderen.” Eerst organiseerde hij jeugdactiviteiten. Later deed hij vluchtelingenwerk. En tijdens corona deelde hij voor ‘Ons soepje’ eten uit aan buren. Can doet ook veel voor de sociaal-maatschappelijke Stichting Samen. „In 2019 kreeg ik voor mijn werk als bruggenbouwer een lintje.” Hij wijst op de oorkonde van de koninklijke onderscheiding die midden in de kamer hangt.

Anneke vraagt wat de ramadan precies inhoudt. Het is een waardevolle periode, vertelt Can: „Mensen kennen het als vasten, overdag niet eten en niet drinken, niet roken, en geen seksueel contact. Maar dat is niet het volledige verhaal. Tijdens de ramadan leef je bewuster, je bent dankbaar voor wat je hebt gekregen. En je deelt wat je hebt, het gaat over saamhorigheid.”

Om half negen worden de Cans onrustig, over vijf minuten is de zon onder en aangezien ze om half vijf vanochtend voor het laatst gegeten hebben, hebben ze trek. De tafel is rijkelijk gevuld. Na een gebed dat in het Arabisch door de woonkamer schalt, krijgen de gasten dadels met zout. Naast de nichtjes De Kok zit Cans zus Dondu, die ook gasten ontvangt voor ‘Iftarmee’. „Sommigen komen elk jaar terug. We zijn vrienden geworden.” Can knikt: „Het doel is niet alleen kennismaken, maar ook verdiepen. Een van onze buurvrouwen schuift hier maandelijks aan.”

Schalen met shish kebab, rijst met kikkererwten en gehakt gewikkeld in repen gedroogde courgette, een specialiteit uit Kirsehir, waar de Cans vandaan komen. Na afloop gaan ze om beurten de kamer uit om te bidden. En dan is er Turkse thee, met baklava en griesmeelcake. Anneke: „Ik had verwacht dat jullie gastvrij zouden zijn, maar dit is wel heel gastvrij. En zo open alles vertellen, dat vind ik echt mooi.” Lisanne vraagt zich af of ze niet iets dergelijks bij de bibliotheek van Oosterhout kan organiseren.

Tevreden ruimt Can de afwasmachine in. „Nederland heeft de ramadan meer geaccepteerd. Dat zie ik. Dat proef ik. Het gaat om het delen van het positieve. Om goed samenleven. Mijn dochter heeft Nederlandse vrienden en vriendinnen. We zijn er nog niet. Maar ik heb alle vertrouwen.”