N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Reportage
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2022/08/data89581763-decf0b.jpg)
Foto Eva Plevier
Niet al te lang geleden zaten Yannick van de Velde en Tom van Kalmthout op een terras toen er een auto stopte. „Er kwam een jongen uitgerend die ons zijn kaartje gaf”, zegt Van de Velde, terwijl hij uit zijn portemonnee het bewijs vist. „Hij smeekte ons hem een rol te geven, als we een keer een nieuwe serie zouden maken.” Op het kaartje staat aan de ene kant een foto afgedrukt, op de andere kant staat zijn informatie: Mingus Kramer, derdejaars student Acting aan de HKU, en een telefoonnummer. „Het was absurd, en zou als voorval zo in onze nieuwe serie kunnen.”
Van de Velde en Van Kalmthout maakten onder de naam Rundfunk al een absurdistische televisieserie over een middelbare school, de absurdistische film Jachterwachter en de absurdistische theaterproducties Wachstumsschmerzen en Todesangstschrei. Nu zitten ze midden in de opnames van hun nieuwe serie. Het is hun regiedebuut, in samenwerking met co-regisseur Peter van de Witte. Rundfunk: Duco en Roy gaat over twee huisgenoten en beste vrienden met hetzelfde doel in het leven: het maken in de acteerwereld.
Op draaidag zeven worden scènes in het appartement van Duco en Roy opgenomen, ze hebben een tv-avondje. Roy heeft een blauw met witte pyjamabroek aan, grijze Uggs-achtige sloffen en een grijze Snuggie – een gigantische trui van zachte fleece-stof. Duco draagt een tanktop met een kimono-achtige badjas, grijze sokken en bruine plastic waterschoentjes. Uit zijn korte haar komt één lange streng haar tevoorschijn, die over zijn schouder valt. „Een rattenstaartje”, noemt Van de Velde het.
Het appartement is opgebouwd op de eerste verdieping van een leegstaand gebouw in Zaandam. ‘Welcome to the fabulous partycenter Las Vegas’, staat in vijf verschillende lettertypes boven de ingang. Boven zaal twee, in één van de kamertjes aan een lange gang is een woning gecreëerd. Er staan nepleren stoelen aan een wiebelige eettafel. Boven een fitnessbank hangt een grote poster van een tijger. Op de grond liggen wat verweerde vloerkleden. Verspreid door het appartement staan diverse overleden planten.
Vegetarische worst
Alles in dit appartement is een beetje smoezelig en een beetje fout, en dat is dan weer precies helemaal goed. Dit is het zorgvuldig samengestelde universum van Duco Dico Baardmans en Roy Bloothoofd. „Het lijkt precíés op mijn studentenkamer”, zegt Yannick van de Velde vanaf de zwartleren bank, terwijl hij door een oud exemplaar van TV HITS bladert.
Op de set krioelt iedereen door elkaar heen, en ondertussen bouwt iemand een vleesboom. Saskia Pamboer, setdresser en rekwisiteur, heeft voor vandaag van grote hoeveelheden vegetarische Spaanse worst, vegetarische boterhamworst, vegetarische ham en vegetarisch gebakken gehakt, knoflooksaus en rode ui iets gebouwd dat lijkt op een ‘boom’.
„Tom en Yannick hebben in Amerika eens een broodje pastrami gegeten. Daar zat zóveel vlees op dat ze op het idee kwamen voor de vleesboom”, vertelt Pamboer zacht terwijl take 3 van scène 5.15 wordt geschoten. Hierin komt de bezorger van Meneertje Vleesboom zijn specialiteit bezorgen. „Dat ging al heel goed”, roept regie. „Maar we doen het nog één keer, het is belangrijk dat de vleesboom in het shot blijft.”
Zonder de vegetarische vleesboom van Meneertje Vleesboom is de tv-serie niet compleet
Saskia Pamboer setdresser en rekwisiteur
Het wordt wederom een absurdistische serie, maar ditmaal over de wereld waar ze zich zelf in begeven. „We hebben zoveel anekdotes, ergernissen en fantasieën gehad over de acteerwereld, die we allemaal in deze serie konden gebruiken.” Het is daarmee deels kritiek op hun eigen werkveld. „Het Hollywood van de polder. Poldywood!” Van de Velde: „Het is toch ook iets heel geks. Acteurs zijn mensen met als talent dat ze zich goed voor kunnen doen als iemand anders.”
In de serie spelen diverse bekende Nederlanders juist zichzelf. Er zijn gastrollen voor Ariane Schluter, Eva Jinek, Paul de Leeuw, Ruben van der Meer, Stefan de Walle. „En Jim Bakkum”, maakt Van Kalmthout het rijtje af. Allemaal spelen ze een extreem ijdele versie van zichzelf. „En nemen daarmee het vak op de hak.”
Ook nog onbekende acteurs hebben een rol gekregen. Mingus Kramer, de jongen van het visitekaartje, hebben ze diezelfde middag gebeld om hem een rol te geven. Van Kalmthout: „Als hij het maakt, is deze serie het waard geweest.”
„En dan krijgt hij drie Oscars, maar hij vergeet ons te noemen in zijn ontvangstspeech”, zegt Van de Velde opeens boos.
„Héél ondankbaar.”
„Maar dan gaat hij aan de drugs en valt hij in een diep gat. Jaren later komt hij dan nog één keer terug als acteur in een Rundfunk-film en dat blijkt dan zijn magnum opus te zijn.”
„Let maar op, Mingus Kramer gaat het maken.”
Foto’s Eva Plevier
Hobbelige weg
Duco en Roy vertrouwen er volledig op dat ze succesvol zullen worden, ook al krijgen ze tegenslag na tegenslag voor de kiezen. „Het glas is bij Duco en Roy niet alleen halfvol, het glas stroomt over”, zegt Van Kalmthout, die de rol van Roy speelt. „Het is een beetje een cliché maar er wordt altijd gezegd dat als er honderd positieve dingen worden gezegd over je werk dat je die ene negatieve opmerking onthoudt”, zegt Van de Velde. „Bij Duco en Roy is dat andersom, ze kunnen eindeloos voortborduren op dat ene dingetje dat goed is gegaan.”
Of ze het uiteindelijk gaan maken willen ze „natuurlijk” niet verklappen. „Het enige dat we willen zeggen is dat de weg naar de top hobbelig is.” Dat komt dan weer overeen met hoe het leven als acteurs werkelijk is. „Acteren is 95 procent van de tijd afgewezen worden”, zegt Van Kalmthout. En teleurstelling na teleurstelling verwerken. Van de Velde wilde eigenlijk beroemd worden in Amerika, Van Kalmthout wilde „een serieus acteur” worden en Shakespeare spelen. „We hebben geluk gehad, wij hadden net zo kunnen eindigen als Duco en Roy.”
