Oerol wordt compacter en geeft stem aan de natuur

Minder locaties, minder voorstellingen, meer ruimte voor het landschap: zelfs op Oerol, het jaarlijkse theater- en muziekfestival op Terschelling dat steevast een goede verhouding met de natuur propageert, is er meer oog voor de omgeving. Met 27 in plaats van 35 voorstellingen en 70.000 in plaats van 100.00 beschikbare tickets zet het festival een serieuze stap naar een compactere versie. Uitgangspunt van Oerol is de filosofie dat contact met de natuur het bewustzijn van de waarde van natuur bevordert.

Er blijft tien dagen lang eindeloos veel te beleven, aldus Sabine Pater, de nieuwe artistiek leider van Oerol, met veel premières en veel nieuw werk. Daarbij komt er meer aandacht voor andere elementen van het festival. Pater is blij dat het straattheater na drie jaar afwezigheid terugkeert. „We willen laten zien dat straattheater zich heeft ontwikkeld tot een modern genre en een grote mix van disciplines biedt.”

Meerstemmig: ook eilanders

Pater komt voort uit de eigen rangen. Ze was al jaren programmeur bij Oerol en wil voortbouwen op wat het festival is. „De artistieke keuzes van theatermakers staan voorop. In gesprekken horen we dat er meer aandacht is voor meerstemmigheid en voor het vermengen van disciplines. Voor Oerol is van belang dat makers een idee hebben over werken op locatie: in de open lucht, in een bos, duingebied of schuur. Dat zorgt voor een andere relatie met je publiek. Daar moet je voor open staan.”

Variatie zoekt het festival ook in genres: dans, muziek, teksttheater, installaties en circus. Zo staan er weer eens grote internationale circusvoorstellingen op het programma, uit IJsland, Frankrijk en Spanje.

Het programma bevat dit jaar minder vaste gasten en theatergroepen die al het hele jaar de theaters bespelen. „Dat is deels een praktisch gegeven, omdat groepen als Orkater elders een zomerproductie maken. Deels is het een keuze, omdat we ruimte willen maken voor nieuwe namen, voor wie het van betekenis is om op Oerol te staan. Ga bijvoorbeeld eens naar Joost Oomen & de Poezieboys.”

Collectief Nineties Productions, dat ervaring heeft met spelen op locatie, is dit jaar ‘creatieve partner’. De groep is geen curator, maar richt zich op eigen producties. Pater: „Met een creatieve partner voegen we aan ons kleine clubje programmeurs een andere artistieke blik toe. Nineties vond dat wij als Oerol nog meer kunnen putten uit wat er al is op het eiland. Zij maken de eilandbewoners onderdeel van het programma en zetten met hen theatrale wandelingen op.”

De zee als koelkast

Oerol omarmt ook het idee van het ‘symbioceen’, een nieuw tijdperk waarin een nieuwe balans wordt gevonden tussen mens, natuur en technologie. Dit in antwoord op het ‘antropoceen’, waarin de mens met zijn vernietigende impact op het ecosysteem van de aarde centraal staat. Pater ziet die focus bij verschillende voorstellingen: „Gouden Haas maakt een voorstelling over het verlies van biodiversiteit. Touki Delphine maakt een installatie over het ondergrondse schimmelnetwerk. De Onkruidenier Swil ons laten kijken naar de zee als koelkast en het strand als voorraadkast. Terug naar technieken die in zwang waren voor apparaten die functies overnamen. Zo zijn er meer voorbeelden.”

Makers wenden zich ook tot het magisch realisme om de natuur een stem te geven. „Simon Heijmans maakt bij Theatergroep Suburbia een voorstelling over het verdelen van land, waarbij het bos tot leven komt en hij verandert in een hert. Eva Meijering maakt bij Tryater een voorstelling over het afpellen van huid, bij mensen en dieren, vanuit het perspectief van een overledene.”

Helemaal nieuw en een verheugend feit voor Oerol-fans is de terugkeer van een festivalhart. Noodgedwongen moest Oerol afstand doen van het oude festivalhart op de Westerkeyn. Vorig jaar was er geen centrale plek. Die is nu gevonden in de duinen en op het strand bij Paal 8. „Een festivalhart op het strand was een lang gekoesterde wens. Daarmee benadruk je dat dit festival op een eiland speelt.”