In het Indiase restaurant Foodgasm in Eindhoven is het koud, ondanks de gezellige, warme kerstsfeer. Heel koud. Het brengt ons terug naar de winter van 2022, toen we met z’n allen thuis zaten te rillen van de kou uit angst voor een onbetaalbaar hoge energierekening. De gastvrouw verontschuldigt zich, legt uit dat het te maken heeft met de constructie van de deuren en verzekert ons dat er een warmtegordijn zal komen om het probleem om te lossen. We moeten zéker terugkomen, benadrukt ze.
Foodgasm dus. Ik schrijf het terloops op, maar over die naam moeten we het toch even hebben. Als je je restaurant een culinair orgasme noemt, leg je de lat wel heel erg hoog. Dan schep je zulke hoge verwachtingen dat je eigenlijk alleen nog maar kunt teleurstellen.
Ik begrijp het wel hoor, de link tussen eten en seksuele bevrediging is zo gemaakt. Maar de vergelijking is inmiddels zo uitgewoond, met de hysterische term ‘food porn’ voorop, dat die een beetje sleets en inhoudsloos is geworden. Zeker als je ziet wat tegenwoordig voor food porn moet doorgaan.
Natuurlijk, er zijn topchefs die in staat zijn om je met hun gerechten dermate in vervoering te brengen dat je er nog lang aan terugdenkt. Maar die behoren tot de absolute top en zijn schaars – en gebruiken niet zulke hyperbolen voor hun werk. Ik wil maar zeggen, het is nogal een belofte dat het eten zó lekker is dat je, nou ja – u snapt inmiddels wat ik bedoel.
Het restaurant is van drie Indiase vrienden en voert de moderne Indiase keuken. Daar horen lekkere cocktails bij – een goede whisky sour voor mijn tafelgenoot en een smakelijke friszoete Shirley Temple-mocktail met grenadine voor mij – en helaas ook een tablet waar je je bestelling op door moet geven. Ik heb veel liever een gewone menukaart dan dat gepruts met die tablets, waar je af en toe hulpeloos op blijft tikken. Maar misschien klink ik ouderwets.
De presentatie is modern. Zo komen de pani puri (gefrituurde deegkrokantjes) in een witte wolk van stikstof. Dat blijft leuk om te zien. De pani puri zijn enorm krokant met een zoet-zuur kruidige en lichtpittige vulling met onder andere yoghurt. De in de tandoori-oven gegrilde kip tikka is goed gemarineerd en gekruid en heeft aardig wat pit.
Van de kaart nemen we ook de ‘signatuur’ garnalencurry, die bestaat uit een weinig indrukwekkende saus met knoflook, ui, tomaat en specerijen en slechts vier garnalen bevat. Lekker, maar niet bijzonder. Wel geslaagd is de butter chicken, de klassieker die ik eigenlijk altijd bestel om een Indiaas restaurant op te beoordelen. De saus is lobbig en romig, heeft een zeer ingetogen zoetigheid en een volle, ronde smaak. De flinke stukken kippendijen erin zijn heerlijk zachtgegaard.
Op de garnalencurry na zijn alle porties bij Foodgasm zeer royaal. Wij bestellen vier gangen, maar aan drie gangen heb je al genoeg. En we krijgen ieder een mandje met heerlijk glinsterend, vers naanbrood met knoflook. Geen lullig stukje, maar drie lekkere stukken waar je de hele maaltijd mee doorkomt.
Genoeg vega-keuze
De kip biryani komt met een deksel van deeg dat je openscheurt voor de dampend hete, diep kruidige rijst met boterzachte kip en een hint van pittigheid en gedroogde munt. De rijstkorrels zijn perfect gegaard, lang en los, ze vormen een smakelijk bed voor de kip.
Zoals te verwachten valt in een Indiaas restaurant, is er ook genoeg te kiezen voor gasten die geen vlees (willen) eten. Ook bij de desserts is er keus voor hen. Een van de desserts die we bestellen is een veganistisch chocoladedessert: een brownie met een fudgeachtige structuur, maar daaraan proef je het gebrek aan melk, boter en eieren af – er zit een bijsmaak aan die we niet kunnen plaatsen.
Aanzienlijk beter is de mooi gepresenteerde ‘kheer seduction’(ze weten bij Foodgasm wel hoe ze gerechten moeten noemen): zachtgegaarde basmatirijst die in melk gekookt is tot pudding en gekruid met kardemom en saffraan (de kheer). Kardemom voegt altijd welkome warmte en diepte toe aan gerechten, maar is in dit dessert behoorlijk subtiel. De kheer komt met een panna cotta met rozenwater. Rozenwater heeft een best sterke smaak en kan snel overheersen, maar hier haal ik hem niet eens uit de panna cotta.
Toch is het een geslaagd dessert, met verschillende structuren. Het romige van de panna cotta wordt aangevuld met het krokante van gepofte rijst in de nu zo populaire roze chocolade, crumble van koek en gekaramelliseerde cashews.
In Nederland ben ik altijd op zoek naar de Indiase vervoering die ik in Londen wel iedere keer ervaar, maar de Indiase restaurants die ik tot nu heb geprobeerd zijn op zich best lekker, maar nooit overrompelend. Zo ook Foodgasm. Er is allemaal weinig op aan te merken. De curry’s zijn prima, de smaken evenwichtig, het naanbrood lekker fluffy. Maar met weinig-op-aan-te-merken krijg je geen foodgasm. Het is lekker, niet wauw.
