‘Ik ben echt een spaarder’

In

‘Het was tijdens een college over het ontwerp van een windturbine dat ik me realiseerde dat ik niet de juiste studie volgde. Ik was enthousiast over de aankondiging van de docent, tot we er berekeningen op moesten loslaten. Ik wilde de windturbine graag tekenen en onderzoeken, maar vergelijkingen oplossen vond ik niet interessant.

„Ik heb toen mijn studie werktuigbouwkunde in de Verenigde Staten verruild voor Industrial Design. Achteraf was die keuze logisch: als kind was ik altijd al nieuwsgierig naar hoe dingen werken. Ik kwam in Nederland terecht omdat dit een van de weinige landen in Europa was waar technische bachelors in het Engels worden aangeboden.

„Mijn afstuderen viel samen met de corona-uitbraak, een hele slechte timing. Ik had een jaar om een baan te zoeken, op een ‘Zoekjaar visum’, omdat ik niet uit de Europese Unie kom. Als je na een jaar geen baan hebt, moet je Nederland uit. Ik solliciteerde bijna elke dag, maar helaas waren heel veel bedrijven destijds niet op zoek. Gelukkig vond ik twee weken voor de deadline uiteindelijk een baan via een kennis.

„Nu werk ik voor een technisch bedrijf in Tiel, waar ik verantwoordelijk ben voor de PR en marketing. Ik beheer bijvoorbeeld onze sociale media, bezoek klanten en beurzen en ben verantwoordelijk voor advertenties. Ik werk er nu 2,5 jaar en heb in de tussentijd mijn inburgeringsexamen kunnen halen, waardoor ik inmiddels een Nederlands paspoort heb gekregen.”

Uit

‘Elke maand stuur ik tweehonderd euro naar mijn ouders. Dat is niet omdat ze erom vragen, maar omdat ik graag iets terug wil doen. Zij hebben hun leven zo ingericht dat mijn zus en ik in het buitenland konden studeren, om ons de beste kansen te bieden. Nu ze met pensioen zijn, vind ik het belangrijk om ze een beetje te helpen, en gelukkig kan dat ook.

„Ik ben echt een spaarder. Dat komt vooral omdat ik tijdens mijn studie van een beperkt budget leefde. Van mijn vader heb ik de 70/20/10-regel geleerd: 70 procent van je inkomen gaat naar je vaste uitgaven, 20 procent is spaargeld en de overige 10 procent is voor spontane uitgaven, zoals uitgaan. Dat hielp mij om mijn uitgaven te structureren.

„Ook nu ik fulltime werk en een fijn inkomen verdien, probeer ik zoveel mogelijk te sparen. Het zit in mijn systeem. Het helpt dat ik ook bewust om ga met wat ik koop. Omdat ik een hekel heb aan de fast fashioncultuur en de impact daarvan op de economie en het milieu, koop ik bijna niks nieuws, ook niet als het hip of afgeprijsd is. Waar mogelijk kies ik voor tweedehands kleding.

„Ik vind de voedselverspilling hier in Nederland ook zonde. In de omgeving waarin ik opgroeide bepalen mensen aan de hand van zicht, geur en smaak of iets bedorven is – niet alleen door te kijken naar de vervaldatum. Daarom koop ik meestal afgeprijsde producten en gebruik ik apps als TooGoodToGo.

„Maar aan leuke dingen geef ik mijn geld af en toe graag uit: mijn vriendin mee uit eten nemen bijvoorbeeld, of aan festivals, concerten en andere hobby’s.”