Gina Lollobrigida’s sexappeal was van wereldformaat

Haar acteerprestaties waren ronduit matig, maar daarin wortelde ook niet haar roem. Vooral om haar decolleté werd de Italiaanse filmactrice Gina Lollobrigida in de jaren vijftig wereldberoemd. Lollobrigida overleed maandag op 95-jarige leeftijd.

Na naam gemaakt te hebben in een reeks Italiaanse romantische komedies begonnen vanaf 1952 eerst Franse cineasten en vervolgens ook Hollywood-regisseurs aan Lollobrigida te trekken. Als tegenspeelster van ster-acteurs als Humphrey Bogart, Burt Lancaster en Anthony Quinn groeide ‘La Lollo’ in korte tijd uit tot de Europese tegenhanger van Marilyn Monroe, een seksbom van wereldformaat die, frivool gekleed, pront heupwiegend en met haar volle boezem steeds prominent in beeld, garant stond voor kaskrakers.

Toon Hermans, een van de populairste naoorlogse cabaretiers, speelde in 1958 in een onemanshow in op haar sexappeal. Bij het filmfestival in Cannes, vertelde Hermans, had hij de „brokken cultuur” Monroe en Lollobrigida samen aan een tafeltje zien zitten. „Dat was de eerste keer dat ik de Grote Vier bij elkaar zag.” Weinig grappen oogstten in het Haagse West End-theater destijds zo’n lachorkaan als deze dubbelzinnigheid.

Miss Italia

Luigia Lollobrigida, zoals ze voluit heette, was de tweede van vier dochters van een meubelmaker uit Subiaco, een plaatsje bij Rome. In haar jonge jaren nam zij deel aan een aantal schoonheidswedstrijden. Bij de Miss Italië-verkiezingen van 1947 eindigde ze als derde, wat resulteerde in haar eerste filmrolletje.

Met haar internationale doorbraak maakte zij de weg vrij voor Sophia Loren, haar zeven jaar jongere landgenote. Van ‘La Loren’ ging Hollywood echt houden. Zij groeide uit tot een koningin van de cinema, bekroond met twee Oscars.

Van Lollobrigida zullen zelfs liefhebbers zich weinig opzienbarende rollen herinneren. Misschien dat ze onder leiding van een regisseur als Federico Fellini boven zichzelf had kunnen uitgroeien. Fellini had haar uitgenodigd voor een bijrol in La Dolce Vita (1960). Maar Lollobrigida’s toenmalige echtgenoot, een Sloveense arts met wie ze een zoon kreeg, had het script helaas per ongeluk zoek gemaakt, vertelde Lollobrigida later.

Fotojournalist

In de loop van de jaren zeventig doofde haar filmloopbaan uit. Na in ruim zestig films te hebben geacteerd, begon Lollobrigida aan een carrière als fotograaf. Ze portretteerde tal van internationale beroemdheden, van Salvador Dalí tot het West-Duitse voetbalelftal, en ze slaagde er zelfs in een exclusief interview te krijgen met Fidel Castro, de leider van het communistische Cuba. Een selectie van haar foto’s verscheen in het boek Italia Mia (1973). Later volgden nog twee andere fotoboeken en een publicatie met door haar gemaakte beeldhouwwerken.

In 1997 acteerde ze nog eenmaal in een onbeduidende film. Na een vergeefse poging om in het Europese Parlement te worden gekozen, besloot ze met pensioen te gaan, vertelde ze in april 2000 aan Parade. In het Amerikaanse tijdschrift vatte ze haar leven samen: „Ik studeerde schilderen en beeldhouwen op school en werd per ongeluk actrice. Ik heb veel geliefden gehad en heb nog steeds romances. Ik ben erg verwend. Mijn hele leven heb ik te veel bewonderaars gehad.”

De decennia daarna leidde Lollobrigida een kluizenaarsbestaan. Sinds 2009 liet ze geen bezoekers meer toe in haar huis. In 2013 kwam ze nog twee keer in het nieuws. Begin dat jaar spande ze een proces aan tegen een 34 jaar jongere Spaanse zakenman met wie ze zich eerder, op 79-jarige leeftijd, nog had verloofd. Al op zijn vijftiende zou de man een amoureuze relatie met Lollobrigida zijn begonnen.

Lollobrigida beweerde dat haar ex-lover in Barcelona een geheime trouwceremonie had georganiseerd met een vrouw die zich bij de burgelijke stand had voorgedaan als Gina Lollobrigida. Volgens de Italiaanse was haar ex zo van plan om na haar dood aanspraak te kunnen maken op haar nalatenschap. Het ‘huwelijk’ tussen de twee werd later ontbonden, maar Lollobrigida’s aanklacht wegens fraude werd afgewezen.

In augustus 2022 kwam ze op haar 95ste nogmaals in het nieuws toen ze zich namens een kleine eurosceptische linkse partij verkiesbaar stelde voor de Italiaanse senaat. „Ik heb er genoeg van politici te horen ruziën”, zei ze.

Lollobrigida’s naam leeft voort bij de groenteboer en in de supermarkt. De rode en lichtgroene krulsla lollo rossa en lollo bionda zijn naar de actrice vernoemd.