Frisse ‘Grease’ is een onweerstaanbaar ritje

Of het nou door de ‘automatic’ Morris Minor-oldtimer komt of door de opvlammende verlichting: vlak voordat de première van Grease begint, springt er een stop. Na drie kwartier is de schade gelukkig weer hersteld en kan de show beginnen. Alleen twee bewegende wandjes komen de hele voorstelling niet van hun plek. Net als de auto in de voorstelling moest er even flink gesleuteld worden, maar als de motor eenmaal draait, is deze musical een onweerstaanbaar ritje.

Lees ook deze reportage: Wie worden de sterren van musical Grease? In ‘Op zoek naar…’ beslissen alleen de tv-kijkers

Voor het Nederlands theaterpubliek is Grease een bekende titel, met eerdere producties in onder andere 2006 en 2015. Toch weet deze nieuwe uitvoering, in regie van Servé Hermans, te verrassen. Het oogt zelfs fris, dat simpele verhaaltje over ‘high school sweethearts’ Danny en Sandy, die elkaar na een zomerliefde op school tegenkomen en last hebben van de sociale druk van hun klasgenootjes. De populaire Danny pocht tegen z’n maten en Sandy’s vriendinnen vinden haar maar preuts.

Dit verhaal krijgt vorm in een spectaculair decor (zeker voor een toerende productie) van Joris van Veldhoven: een garage annex schoolkantine, die zo wordt omgetoverd tot bar of dansvloer. Er zijn stapelbare kistjes en verrijdbare trappen, waarmee de spelers nog meer dynamiek creëren. Aangevuld met vette belichting en aanstekelijk-speelse choreografieën van Daan Wijnands regent het in deze voorstelling kleur en zit de vaart er goed in. De band, die een prominente plaats in het toneelbeeld heeft, maakt een feestje van de arrangementen van Ad van Dijk en Marco Braam.

Macho’s en hunkerende meiden

Dat deze musical zo sprankelt, komt ook door de cast. Een groot deel van het jonge ensemble komt net van een theateropleiding of studeert nog. Daarnaast worden de hoofdrollen gespeeld door Tristan van der Lingen en Danique Graanoogst. Kijkers van het tv-programma Op zoek naar… kroonden hen begin dit jaar tot Danny en Sandy, en de publiekslievelingen stellen niet teleur. Beiden pakken je moeiteloos in met hun uitstraling en vocale capaciteiten.

Daarbij geeft Van der Lingen zijn Danny een charmant soort sulligheid mee, naast de bravoure die we kennen van Travolta’s vertolking in de filmversie uit 1978. Hij is ongevaarlijker, maar niet minder overtuigend als casanova. Daarnaast zijn er leuke rollen van de oudere garde, met Marjolijn Touw in een komische dubbelrol als leraar en kroegbaas, en William Spaaij als het gladde radio-icoon Vince Fontaine.

Inhoudelijk drijft Grease op de spanning tussen macho jongens en hunkerende meiden. Stereotypering en seksisme liggen op de loer, maar regisseur Hermans heeft een dappere poging gedaan om de voorstelling iets meer van deze tijd te maken. Zo dansen tijdens ‘Greased Lightnin’’ ook vrouwen in overall door de autogarage en broeit het tussen twee vrienden van Danny.

Hoewel de vertaling van Allard Blom soms wat oubollig klinkt, voelt de voorstelling modern. Dat komt ook door de eigengereide Rizzo (fijne rol van Esmée Dekker), die bijvoorbeeld zelf het heft in handen neemt, als zij iemand leuk vindt. Natuurlijk zijn er zoete duetten, maar de voorstelling vermijdt clichés. Zo geeft Grease een tijdsbeeld van het Amerika van de jaren vijftig, maar valt er ook voor de moderne kijker veel te genieten.

https://youtu.be/pYjdC-oPGkc