Filmfestival Venetië: een mix van eenzame kannibalen, junta en banlieues

‘Timmy, Timmy”, gillen fans als Timothée Chalamet richting watertaxi schuifelt. Een selfie hier, een handtekening daar: de jonge superster lijkt er van te genieten. Later die avond heeft hij op de rode loper zijn T-shirt verruild voor een bloedrood glimmend tenue dat zijn graatmagere rug onbedekt laat. De modepers is verrukt.

Tegenspeler Taylor Russell heeft de hoofdrol in Bones and All als tienerkannibaal Maren, maar alle aandacht gaat op het filmfestival van Venetië uit naar het androgyne sekssymbool Chalamet (26). Vorig jaar was hij op het Lido als verlosser Paul Atreides in sciencefiction-epos Dune, in Bones and All is hij de sexy gekwelde kannibaal Lee. Voor de persconferentie zet hij dan ook speels zijn tanden in de kuit van regisseur Luca Guadagnino.

Bones and All is een romance over geliefden die elkaar met huid en haar kunnen verslinden; het geeft elke kus een morbide spanning. In de film draait het om gewetenskwesties en lifestyle-keuzes voor jonge kannibalen in het rurale Amerika van de jaren tachtig. Je moet tegen bloed kunnen, en ook tegen botten en ingewanden, maar dit blijkt een verrassend melancholieke Indie-roadmovie met een memorabele, ambivalente bijrol van Mark Rylance als would-be mentor Sully die weet dat eenzaamheid het lot van de kannibaal is.

Adolescente kannibalen trekken de wereld in op zoek naar hun tribe. Zoals alle jongeren horen te doen, zegt Timothée Chalamet tijdens zijn persconferentie. De recente isolatie door lockdown geeft de film in zijn ogen een diepere resonantie. Zelf heeft Chalamet zijn stam al gevonden: de theatermensen en acteurs tussen wie hij opgroeide. „Het was een opluchting een personage te spelen die met dilemma’s worstelt zonder de optie te hebben om op social media uit te vinden in welk geheel hij past. Als je zo je tribe vindt: prima, maar ik denk dat sociale desintegratie in de lucht hangt.”

Banlieue-spektakel

Bones and All is een nieuwe, sterke aanwinst voor de opwindende competitie van het 79e filmfestival van Venetië. Zaterdag is er een knap profiel van de fotograaf Nan Goldin in All The Beauty and the Bloodshed, alsmede het ouderwets goede rechtbankdrama Argentina, 1985. De tweeënhalf uur vliegen voorbij terwijl in hoofdaanklager Julio Strassera en zijn team jeugdige outsiders in het wankele democratische Argentinië van 1985 de militaire junta – die 30.000 burger oppakte, folterde en vermoordde – achter de tralies probeert te krijgen. Een oud recept vlekkeloos uitgevoerd met top-ingrediënten: verwacht in een stevig brok in uw keel bij Strassera’s requisitoir.