Het Animato Kwartet is een van de leuke en hoopgevende jonge, snel opkomende kamermuziekensembles van Nederland. Eind vorig jaar wonnen ze de Kersjesprijs, een stimuleringsprijs voor jong kamermuziektalent, ter waarde van 50.000 euro. Volgende week zijn ze te horen op de Strijkkwartet Biënnale in Amsterdam.
Inga Våga Gaustad (1998, 1ste viool) is er sinds 2020 bij, de andere drie leden vanaf het begin in 2013, toen vier goede vrienden op het conservatorium van Den Haag besloten een kwartet op te richten.
Våga Gaustad is ten tijde van dit interview, eind vorig jaar, in Kopenhagen voor een repetitie. Bij Tim Brackman (1993, 2de viool) aan de koffietafel in Den Haag zoekt Pieter de Koe (1994, cello) spullen bij elkaar om de laptop met de Zoomcall met Våga Gaustad zo op tafel te zetten dat ze precies op ooghoogte zit met hem en Brackman. Elisa Karen Tavenier (1996, altviool) sluit ook digitaal aan. Zij is in Lyon op bezoek bij haar broer. Een bouwwerk van een kartonnen doos en een pedaalemmer blijkt perfect.
Samen komen ze net uit een drukke week van vijf concerten met vijf verschillende concertprogramma’s in twee dagen. Het ging om concerten die al maanden gepland stonden, en last minute aanbiedingen, zoals deze week in het Gewandhaus in Leipzig. Zo gaat het steeds vaker. De Koe: „Concerten plannen we soms anderhalf jaar van tevoren. En dan komen er tussendoor allerlei leuke aanbiedingen bij. Leipzig sla je natuurlijk niet af.” Tavenier: „We zijn vier optimisten die voortdurend denken: ‘Joh, tegen die tijd gaat dat wel lukken’.”
Onderlinge verschillen
Voor allevier is het kwartet nu de belangrijkste bezigheid in hun leven. Drie weken in de maand brengen ze samen door. Brackman: „Spelen in een strijkkwartet is een 100 procent baan. Maar we doen er allemaal nog wat dingetjes naast, dus we werken 150 procent.” De Koe heeft gisteren de hele dag mails beantwoord en nieuwe partituren uitgeprint. „Een lekker relaxdagje dus.”
Naast het maken van muziek doen we ook veel dingen samen. Koken bijvoorbeeldTim Brackman2de viool
Als je zo veel innig samen muziek maakt, dan moet je goed bij elkaar passen. Ze vullen elkaar goed aan, vinden ze, ondanks of dankzij hun grote onderlinge verschillen. Tavenier: „Pieter is heel optimistisch, met de wildste ideeën, heel erg in het moment.” De Koe: „Elisa is veel sneller, secuur en organisatorisch.” Våga Gaustad: „Ik zit altijd in m’n hoofd, bezig met andere plekken en tijden. Tim is de kalme, die goed over dingen nadenkt. De rots van de groep.” De Koe: „Als je onze karakters wil leren kennen, kom dan naar een concert. Op het podium is het heel duidelijk wie wie is.”
Hun band gaat verder dan een vriendschap, beamen ze alle vier. Brackman: „Het is intenser dan een vriendschap. Zonder muziek hadden we elkaar waarschijnlijk niet als beste vrienden uitgekozen. Maar we delen nu zo veel. Dat je het altijd met vier zulke verschillende mensen moet zien te rooien, verrijkt je leven enorm.” Tavenier: „Zeker nu we niet meer op school zitten, moet je leren kritiek te geven en te nemen van elkaar. Die kritiek gaat over je manier van spelen, dat is heel persoonlijk. Op den duur ken je de anderen in het kwartet bijna even goed als je ouders.” „Samen een podium delen is ook wel echt bijzonder”, vult De Koe aan. „Dat schept een diepe band, waarin je je volledig kwetsbaar opstelt.”
Samen in hun autootje zitten schept trouwens ook een band. Ze reizen samen Europa rond in een kleine Toyota, soms urenlang, met de cellokoffer achterin op schoot.
Verwachtingen
Ze sommen een paar tips op om een goed kwartet te blijven. Heel belangrijk: met elkaar praten over de verwachtingen van de toekomst, van het kwartet en van eventuele individuele projecten. Maar ook goed lunchen staat hoog op de lijst, en vooral: af en toe even níet repeteren. Brackman: „Naast het maken van muziek doen we ook veel dingen samen. Koken bijvoorbeeld.” „We hebben nu spikeball ontdekt”, roept Våga Gaustad enthousiast. Brackman: „En als er spanning is, gaan we kaarten. Afgelopen zomer moesten we ergens op een buitenlands festival spelen, maar op de repetitieavond regende het verschrikkelijk hard. Toen zijn we niet naar de repetitielocatie gegaan, maar naar een bowlingbaan in de buurt. Dat was een hele leuke avond. Zulke dingen samen beleven doet meer dan alleen maar met een tunnelvisie muziek repeteren.”
En als ze het toch een keer onoverkomelijk oneens zijn over hoe iets gespeeld moet worden? Våga Gaustad: „Dan proberen we in verschillende concerten verschillende opties uit.” De Koe: „Het is soms heel goed om een slecht idee te hebben en dat uit te proberen. Daar leer je veel van.”
Lees ook Het strijkkwartet kwam, zag en overwon. Wat maakt dit 250 jaar oude klassieke muziek genre nog steeds zo geliefd?
Met het geld dat ze van het Kersjesfonds kregen, willen ze onder andere betere opnames laten maken. Hun droom: over vijf jaar overal in Europa spelen. Brackman: „Alleen van kwartetmuziek leven, daar is Nederland niet groot genoeg voor.” Våga Gaustad: „Ooit willen we bij de kwartetten horen die zo’n duidelijke identiteit hebben dat je bij een opname kunt zeggen: ‘Oh, dat is het Animato Kwartet’.”
