Fedja van Huêt, krachtig én kwetsbaar

‘Wie wil er nou niet met Fedja van Huêt werken?” Producent Errol Nayci maakt meteen duidelijk dat de acteur altijd een toegevoegde waarde is, of het nou in een tv-serie, film of toneelstuk is. Multifunctioneel ook.

Kijk alleen al naar Van Huêts recente werk: schijnbaar moeiteloos stapt hij over van de avontuurlijke entrepreneur Anthony Fokker in Vliegende Hollanders, via de nerdy vliegtuigspotter Mat Herben in Het Jaar van Fortuyn naar een horrorvader in Speak No Evil. In die laatste film speelt hij samen met zijn vrouw Karina Smulders een zeer sinister echtpaar.

„Je kunt alle kanten met hem op”, zegt Nayci. „Als je naar hem kijkt, gebeurt er altijd iets. Hij kan zowel krachtig als kwetsbaar spelen. Dat zie je niet vaak.”

Tijdens de vorige editie van het Nederlands Filmfestival stond Van Huêt (Den Haag, 1973) op het podium met een Gouden Kalf voor zijn hoofdrol in De Veroordeling. In die film over de Deventer moordzaak gaf hij gestalte aan de vasthoudende journalist Bas Haan. Dit jaar gaat op het NFF de film Narcosis in première, een gezinsdrama over rouw waarin Van Huêt een vader speelt die verdwijnt na een duik. Zijn vrouw, gespeeld door Thekla Reuten, moet samen met haar jonge kinderen met het verlies omgaan. De film is de Nederlandse inzending voor de Oscars.

Karakter

Als Narcosis genomineerd wordt voor een Oscar is er een cirkel rond: toen Van Huêt nog op de toneelschool in Maastricht zat, speelde hij reeds de hoofdrol in Karakter, een vader-zoondrama van regisseur Mike van Diem dat in 1998 met een Oscar werd bekroond.

Van Huêt kwam als acteur tot bloei bij Hollandia, een theatergroep die lange tijd alleen speelde op locatie: in tuinderskassen, autosloperijen en fabrieken. Door zo’n avant-garde-aanpak worden acteurs meer dan normaal onderdeel van het maakproces. Je leert de ruimte naar je hand zetten, iets wat op een filmset van pas komt. Bij Hollandia liet hij al zijn veelzijdigheid zien. Als kwaadaardige vreemdeling in De bitterzoet, virtuoos schakelend tussen vele dubbelrollen in De val der goden. Nadat hij zich had aangesloten bij Ivo van Hoves Toneelgroep Amsterdam schitterde hij als macho luchtkastelenverkoper in Glengarry Glen Ross. De laatste tien jaar legt hij zich voornamelijk toe op series en films. Dat hij ook daar kan verdwijnen in rollen zal deels met de grote theaterervaring te maken hebben. Ervaring die niet iedere bekende kop heeft.

Dat Van Huêt kan ‘verdwijnen’ ondanks zijn status als BN’er was ook fijn voor regisseur Martijn de Jong. Narcosis is zijn debuutfilm en eigenlijk was hij niet op zoek naar bekende gezichten. De kwaliteiten van Van Huêt waren echter zeer geschikt voor de rol. „Hij heeft maar een paar scènes en moet daarin een onvergetelijke vader neerzetten”, vertelt De Jong. „Hij snapt alle filmische middelen. Bij een ingewikkelde scène zochten we nog naar een natuurlijke wijze voor Fedja om het shot binnen te komen. Opeens kwam hij met een perfecte beweging. Hij liep mee met de cadans van de cameraman en begreep precies wat er nodig was op dat moment.” Nayci: „Hij is heel genereus is in zijn spel, eigenlijk ook een ideale aangever. Hij kan ervan genieten als een ander iets moois met een scène doet. Fedja zal nooit gaan schmieren.”