Tegen het einde van de theatervoorstelling Herman roept iemand uit het premièrepubliek vol passie: „Goed gedaan, Herman!” Er klinkt een opluchting in door die veel toeschouwers op dat moment voelen. Eíndelijk is de halfhartige hoofdpersoon voor zichzelf opgekomen. Trots staat hij te grijnzen.
Nadat zijn vrouw (Eva van der Gucht) hem heeft verlaten voor een andere man, zit Herman (Stefan de Walle) lang dommig voor zich uit te kijken. Als zij de baas over hem blijft spelen, laat hij dat over zich heen komen. Ze wandelt nog gewoon hun oude huis binnen en dwingt hem zelfs op de hond te passen van haar en haar nieuwe liefde. Herman heeft het allemaal nogal laten versloffen en nu zit hij met zijn dementerende moeder Chinees te eten of op de keukenvloer te huilen met een koffiezetapparaat in zijn armen.
Zonder pit
De voorstelling Herman is gebaseerd op de gelijknamige roman van Marc van Bree. Het is een verhaal dat aanvoelt als vele verhalen. De personages zijn clichématig, het plot verrast nauwelijks en moet het vooral hebben van z’n herkenbaarheid. Herman is een sukkel op leeftijd– zonder enige pit. Hij hangt al in de touwen voordat er überhaupt een klap is uitgedeeld. Zijn ex-vrouw is juist een harteloos kreng dat Herman zelfs blijft trappen nadat ze hem – van de ene op de andere dag – heeft verlaten. Het is lastig om sympathie op te brengen voor deze personages. Wat ook niet helpt is dat de regie steeds benadrukt dat dit fictie is, dat er acteurs staan te acteren en dat er toeschouwers toekijken. Dat schept afstand.
Regisseur Peter de Baan heeft geprobeerd om er een luchtig geheel van te maken, met humoristische scènes en momenten waarop de acteurs zich expliciet tot het publiek wenden of uit hun rol stappen, als bijvoorbeeld een rekwisiet zogenaamd kwijt is. Visueel zijn er mooie scènes, zoals wanneer een feesthoedje met veel bombarie op het toneel wordt gehesen of als Herman danst in een fantastische choreografie met pizzadozen. Maar de voorstelling blaast je nergens echt van je sokken.
Behendig
De acteurs gaan behendig om met de springerige regie van De Baan. Zij verplaatsen decorstukken en creëren zo locatie na locatie: van een restaurant tot de praktijkruimte van een psycholoog. Ze wisselen rap van rol en maken Hermans wereld kleurrijk. Acteurs Abe Dijkman en Jurriaan Bruinier zijn bijvoorbeeld ober, hond, zoon en meubelverkoper.
Titelrolvertolker Stefan de Walle heeft vaker mannen als Herman gespeeld en doet dat ook dit keer met verve. Hij is schuchter en meegaand, maar staat uiteindelijk z’n mannetje. En dan heb je nog de ster van de show: Eva van der Gucht, die naast de ex-vrouw ook Hermans therapeut, dochter, moeder en nieuwe vlam speelt. Zij doet dit met schwung en een ijzersterke timing. Zo is het leven van Herman op het toneel soms toch heel even een feestje.
