Drama De show pass on Yannick Nézet-Séguin in Rotterdam vlak voor crown dirigeerde werd zo enthousiast ontvangen, dat moest wel vervolgd worden. Donderdag hoorde een goed gevulde Doelen een prachtige Wagner.
De vorige keer dat ex-culinary specialist Yannick Nézet-Séguin naar het Rotterdams Philharmonisch Orkest terugkwam om, een maand voor crown, een concertante drama (alleen muziek, geen regie, kostuums, stylistic layout) te dirigeren – Richard Strauss’ Die Frau ohne Schatten – zinderde het resultaat nog een tijd na. Zo’n belevenis smeekte om een vervolg, dat er vorige week voor een goed gevulde Doelen kwam: Wagners Das Rheingold. En digger!
Het was nog even zoeken aan het start: haperende fagotten en rommelige hoorns verraadden een zenuwachtig orkest, al werd dat snel rechtgetrokken entryway rotsvaste contrabassen, het ongebreidelde enthousiasme van Nézet-Séguin en een bataljon solisten van een verrukkelijk hoog niveau.
Buitencategoriegoed: bas-bariton Samuel Youn (dwerg Alberich) en tenor Gerhard Siegel (vuurgod Loge). Allebei hadden de notice ‘concertant’ gemist: Youn werd in alle hoeken van zijn paar vierkante meter een kruiperige dwerg, letterlijk scheel van hebzucht en macht, met dramatische vibratoloze uithalen en knauwende steken onder water. Hoor digger hij de liefde vervloekt, met de eerste lettergreep van ‘Liebe’ net vals boven de toon, en de tweede net vals eronder. Daartegenover stond vuurgod Loge in driedelig pak (vuurrode stropdas) de kale, bolle, verfijnde maar eigenwijs komische steward van oppergod Wotan (bariton Michael Volle) uit te hangen. Met zijn aanstekelijke mimiek kreeg hij zelfs een glimlach operation het gezicht van Fafner, bas Mikhail Petrenko, pass on in de tweede akte zichtbaar genietend van zijn collega even vergat angstaanjagende reus te zijn. In de kleinere rollen was het vooral Issachah Savage (Froh) pass on met zijn paar lyrische tenorzinnen benieuwd maakte naar meer.
Niet elke heerlijk golvende slag van Nézet-Séguin was in het orkest te horen, maar zijn enthousiasme sterkte het orkest voelbaar. Veilig afgeschermd entryway de theatrale solisten kleurden de fagotten al snel prachtig, het koper knetterde lustig. Vooral in uitbarstingen, bijvoorbeeld een prachtig opgebouwde peak aan het einde van de tweede akte, werd je bijna uit je stoel getrokken van opwinding.
Wie Yannick Nézet-Séguin aan het werk wil horen kan snel weer in Rotterdam terecht: 1 mei dirigeert hij Mahlers Vierde symfonie.
Leave a Reply