De zomer (eigenlijk het hele jaar) van S10 en Froukje

Eindelijk kon alles weer. 2022 was het jaar van de open deuren, van de terugkerende artiesten, de uitzinnige festivalzomer, de grote shows en, leuk genoeg, van de terugkeer van Den Haag als dé popstad van het moment (Goldband, Son Mieux, Prins S. en de Geit).

Tijdens corona opgeklommen talenten lieten zien waar ze van gemaakt waren: het was de zomer van S10 en Froukje. Artiesten die zich een paar jaar koest hadden gehouden, bleken de tijd goed benut te hebben met bijzondere, sterke nieuwe albums: zie Rosalía, Björk, Harry Styles en Beyoncé. Het was zelfs veilig voor kwetsbare ouderen om zich weer in het internationale verkeer te begeven, en dus waren boomers als Bob Dylan, de Rolling Stones, Tom Jones, Deep Purple, Herbie Hancock en zelfs de Dolly Dots weer aan het toeren. Een van de grootste hits van het jaar is niet voor niets een nummer van Kate Bush uit 1985 – ook al werd ze in streamingcijfers voorbijgestreefd door jonkies Antoon (thuis) en Bad Bunny (uit).

We verloren ook veel. Henny Vrienten, Arno Hintjens en Jan Rot, boegbeelden van een generatie, overleden – alle drie niet plots maar toch was de schok groot. Gemist worden ook Meat Loaf, Taylor Hawkins, Christine McVie, Vangelis, Takeoff, Olivia Newton-John, Pharoah Sanders, Loretta Lynn, Trevor Strnad, Coolio, Mimi Parker, Gal Costa en Jerry Lee Lewis. De Dijk stopte, net als Rob de Nijs.

Eindelijk live!

Maar muziek is zalf voor de ziel. Dat geldt ook voor de muziek die de overledenen achterlaten en voor al het nieuws dat dit jaar uitkwam. Zie de uitbundige jaarlijstjes (met voor het eerst van ons een Nederlandse top-25) vol experimentele, euforische, dansbare, intelligente, intense en uitgelaten platen. En wat hebben we ervan genoten om veel van die nieuwe muziek ook eindelijk live te kunnen horen. Het jaar dat de deksel van de pan mocht, bleek de gumbo uitermate goed op smaak.

En toch houden we ons hart nog even vast. De opkrabbelende livesector moest het afgelopen jaar voor een deel hebben van doorgeschoven shows en festivals, tickets die bij heel veel mensen letterlijk jaren geleden waren aangeschaft. Het zet de sector verder op achterstand, en dat tegen stijgende kosten op alle gebieden en niveaus. Je ziet het terug in de stijgende ticketprijzen voor concerten en de zomerfestivals in 2023. Een weekend Pinkpop kost volgend jaar 275 euro, dat was voor de crisis nog 230. Down the Rabbit Hole ging van 169 euro (2019) naar 255 euro volgend jaar.

Lowlands was al in tien jaar tijd 100 euro duurder geworden, het wordt nóg duurder, zo waarschuwde Lowlands-directeur Eric van Eerdenburg. En dan moet je nog reizen, eten en drinken. De prijsstijging is logisch uit te leggen, en toch is er het risico dat festivals en grote concerten straks alleen nog voor de happy few zijn. En dat is niet goed voor zo’n groot, belangrijk deel van de culturele sector.

Lees ook: De beste popmuziek van 2022 volgens NRC-recensenten



Lees ook: De 25 beste Nederlandse albums van 2022 volgens NRC