‘De mensen uit het dorp vonden ons een goede match’

Kiki: „Ik ben geboren in Rotterdam-Zuid en opgegroeid in Capelle aan den IJssel, maar viel voor het weidse van Zeeland. Daarom ben ik hier in 1989 komen wonen met mijn toenmalige man.” Gert-Jan: „Ik kom oorspronkelijk van Goeree-Overflakkee. Na een leuke tijd in Utrecht tijdens mijn studie biologie, trok toch het platteland. Ik kon mijn afstudeeronderzoek doen bij een onderzoeksinstituut in Yerseke. Zo ben ik hier in Serooskerke terechtgekomen met mijn vrouw Hanneke.”

Kiki: „Wij waren buren. Je kunt vanaf hier nog het huisje zien; tweehonderd meter verderop. We kwamen regelmatig bij elkaar op de koffie en Hanneke en ik hielpen elkaar tijdens de lammertijd van onze schapen.”

Gert-Jan: „Hanneke kreeg longkanker en ze overleed in 2018. Ze had me gezegd dat ik niet voor altijd alleen moest blijven. Ik ben niet zo’n avontuurlijk typ dat op een datingsite of zoiets gaat, dus ik zocht het liever in mijn kennissenkring. Kiki was twee jaar daarvoor gescheiden, woonde op het dorp en werkte bij het tankstation. Ik besloot eens te gaan tanken.”

Kiki: „Ik maak met iedereen een babbeltje en vertelde vrolijk aan Gert-Jan hoe ik net was begonnen met zwemmen, maar dat die dames in het zwembad van Zierikzee liever ouwehoerden dan zwommen. Toen zei Gert-Jan: nou, ik weet nog wel een rustig zwemuurtje, ga je eens mee?”

Gert-Jan: „Aan de rand van het zwembad heb ik haar toen gevraagd of ze open zou staan voor een relatie. Dat ging misschien een beetje zakelijk in het begin.”

Kiki: „Voor mij was het wel even schakelen; zo had ik nog nooit naar Gert-Jan gekeken. Hij was gewoon de buurman. Maar al snel hadden we het heel leuk met elkaar.”

Gert-Jan: „Binnen drie dagen wist iedereen in het dorp ervan.”

Kiki: „Já, dan moet je me ook niet met je blauwe Land Rover komen ophalen voor het zwemmen! Dan denkt iedereen: hé, wat doet die Land Rover van Buth bij Kiek?”

Gert-Jan: „We hebben eigenlijk alleen maar goede, positieve reacties gekregen. Mensen vonden ons een goede match.”

Kiki: „Ik ben uiteindelijk bij hem ingetrokken hier op de boerderij. En omdat Gert-Jan het toch wel fijn vond mij zijn vrouw te mogen noemen, zijn we in 2020 getrouwd.”

Breien en boerengedoe

Kiki: „De dag begint ’s ochtends aan de keukentafel. Ik sta rond een uur of zeven op. Gert-Jan is een nachtdier, die is meestal een uurtje later.”

Gert-Jan: „Ik begin met de krant en het nieuws op de laptop. Daarna begint het boerengedoe, zoals ik het maar noem: de dieren eten geven, stallen schoonmaken, karweitjes. Daar ben ik al gauw drie uur per dag mee kwijt.”

Kiki: „Ik ben de hele dag door aan het breien. Ik heb altijd meerdere werken op de pennen staan. Bij het ene werk kan ik goed tv kijken, bij het andere moet ik me juist meer concentreren: dat is voor mij een soort mediteren. Verder ga ik in de loop van de dag een boodschapje doen en met mooi weer werk ik in de tuin tot het donker is. Ook ben ik de kok hier thuis. Gert-Jan kan nog geen ei bakken.”

Gert-Jan: „Ik ben een beetje een ouderwetse man wat dat betreft.”

Kiki: „Achter het huis hebben we de schuur omgebouwd tot mijn wolatelier. De workshops die ik daar geef en de markten waar ik sta, vormen mijn grootste inkomstenbron.”

Gert-Jan: „Ik ga nu ook vaak mee naar die markten. Sta ik opeens met dames te onderhandelen over een bol wol! Da’s wel heel geinig.”

Kiki: „Die markten zijn door het hele land, dus we maken er vaak een dagje van. Of een weekendje. Dat zijn de voordelen van het pensionadoleven.”

Gert-Jan: „Al ben ik nog vrij druk met mijn werk voor de natuurbeschermingsclubs. Ik heb de laatste 25 jaar van mijn carrière gewerkt voor de stichting Het Zeeuwse Landschap. In de loop der jaren ben ik gespecialiseerd geraakt in de juridische kant van het natuurbehoud. Nog steeds word ik daarom gevraagd door natuurclubs om hun bezwaarprocedures te doen.”

Kiki: „Dan zit Gert-Jan aan de keukentafel met allemaal ordners om zich heen, helemaal in zijn zaken gedoken. Dan kun je koffie neerzetten of tegen hem aan kletsen, maar hij merkt het niet.”

Gert-Jan: „Sommige mensen zeggen: stop er toch mee, ga lekker fietsen en vogels kijken. Maar je moet er ook de lol van inzien, van die procedures. En in sommige zaken heb ik me al zo lang verdiept, dat het zonde zou zijn die kennis niet in te zetten.”

Adhd-typje

Kiki: „Voor mij is het leven te kort: ik zou elke minuut wel drie keer willen besteden. Soms vraag ik weleens aan Gert-Jan: jij bent toch bioloog? Kun je niet eens zorgen dat er meer uren in een dag komen?”

Gert-Jan: „Kiki is wel een beetje een adhd-typje.”

Kiki: „Hij noemt mij altijd zijn stuiterballetje.”

Gert-Jan: „Ik zou nog wel een aantal grote reizen willen maken, maar daar hoef ik niet bij Kiki niet mee aan te komen.”

Kiki: „Oh, bespaar het me! Ja, een weekje met de caravan naar Frankrijk vind ik leuk, maar dan gauw terug. Dan mis ik mijn tuin en dat mormel daar – Chip, onze zwerfhond uit Spanje. Bovendien: als ik een maand lang mijn bedrijf dichtgooi, besta ik niet meer in de wolwereld. Zo gaat dat.”

Gert-Jan: „Ik heb plannen om naar Nieuw-Zeeland te gaan; daar woont een jeugdvriend van me. Natuurlijk had ik het leuk gevonden als Kiki mee had gewild.”

Kiki: „Maar ik schijn zó’n wanhopig gezicht te hebben getrokken dat hij het antwoord al wist.”

Gert-Jan: „Nu ga ik in mijn eentje, in september. Dat mag van Kiki. En in je eentje reizen heeft ook z’n voordelen: ik kan eindeloos herinneringen ophalen met die vriend en lekker de natuur in.”

Kiki: „Je moet allebei je eigen ding kunnen doen, vind ik. Daar laat ik hem vrij in. Als ik maar niet mee hoef.”

Gert-Jan: „Dat is een heerlijkheid aan het krijgen van een relatie op latere leeftijd. Je hebt flink wat levenservaring, weet wat je wilt en wat niet, maar hebt toch weer dat frisse van een ouderwetse, nieuwe verliefdheid. Ik vind dat heel prettig.”