De grand prix in Las Vegas was een goede show. Zelfs winnaar Verstappen vond het leuk

„Je zult branden in het hellevuur, jongeman.” Een van de straatpredikers die dagelijks op de Strip de zonden van Sin City bevechten, spreekt een voorbijlopende jongen in een Ferrari-shirt aan. Die wandelt lachend door. Het is normaliter al niet makkelijk de slenterende meute tot bezinning te brengen, maar nu levert de prediker zeker een verloren strijd.

Las Vegas wordt deze dagen namelijk overspoeld door een allesbehalve vroom circus, en de prediker staat precies tegenover het meest extravagante symbool daarvan. Aan de andere kant van de kilometers lange casinoboulevard ligt de Fountain Club, een vip-loge waar straks meer dan 3.500 mensen voor 12.000 dollar (10.900 euro) per persoon naar langsracende Formule 1-auto’s komen kijken. In hun leren stoelen zitten ze dan amper een paar meter boven het circuit, nippend van hun champagne, met achter hen schalen uitpuilend van de kreeft en oesters.

Aan zulke uitspattingen zijn ze in deze stad wel gewend. Maar verder was de zaterdag (Amerikaanse tijd) door Max Verstappen gewonnen grand prix zelfs voor Las Vegas-begrippen een uitzonderlijk evenement. Het gebeurt dan ook niet dagelijks dat er pal in het midden van het grootste pretpark ter wereld, waar het de casino’s nooit sluiten en het feest nooit ophoudt, opeens een Formule 1-circuit ligt.

Andere wereld

In de buurt van dat circuit staan ze overal klaar, vlak na het invallen van de duisternis. Mannen in gele hesjes, op vorkheftrucks en bij hijskranen. Iedere avond om exact 17 uur verdwijnt het verkeer van de brede wegen die deel uitmaken van het parcours, en beginnen de werkploegen aan de opbouw. Ze dichten alle voor het verkeer geopende gaten in de baanomheining. Met dikke metalen pinnen klinken ze de betonnen muren en vanghekken aan elkaar vast. Een meter of twee daarachter plaatsen de bouwers nog een extra rij hekken, bedekt met zwarte doeken. Na twee uur is het werk klaar.

In een paar stappen ben je weg uit de menigte op de stoep langs de Strip, en sta je bij een beveiligde toegangspoort. Daarachter schuilt een andere wereld, waarin de casino’s en straatartiesten ver weg lijken. Een helwit verlichte tunnel, bestaande uit het desolate asfalt van de Strip. De F1-wagens razen er met 340 kilometer per uur voorbij, een muur van luchtdruk en een waaier van vonken achterlatend.

Ook buiten de hekken kan tijdens de trainings- en racesessies niemand om de Formule 1 heen. Motorgeluiden galmen over de Strip en duwen al het andere weg.

Niet iedereen laat zich daardoor van zijn gebruikelijke routine brengen. In de met paars tapijt beklede gokhal van het Flamingo-casino zit een vrouw volledig onderuitgezakt op een kruk achter de Cash Burst, een in alle kleuren van de regenboog oplichtende gokautomaat. Een blik alcoholhoudende ijsthee staat voor haar neus. Verveeld drukt ze telkens op een knop. Door de open entree waait het motorgehuil van het circuit naar binnen, maar hoe dieper in het drukke casino, hoe minder het doordringt, totdat niets meer doet vermoeden dat dit een ongewone avond is.

Ongewoon is dit raceweekend óók voor de Formule 1 zelf. De Amerikaanse eigenaar Liberty Media heeft het evenement bij hoge uitzondering helemaal zelf bekostigd en georganiseerd, om van Las Vegas het ultieme uithangbord voor de sport te maken. En niet alleen met gelikte tv-beelden. Het hele weekend zit volgepropt met entertainment en spektakel. Op woensdagavond zijn de coureurs het hoogtepunt van een openingsceremonie met lichtshow, optredens door popsterren en vuurwerk. Daarnaast zijn er elke dag concerten en feesten in de verschillende ‘fanzones’, waarvoor de kaartjes al snel meer dan 1.000 dollar kosten.

Dronken op Ibiza

Alle opsmuk is niet onverdeeld populair onder de coureurs, en al helemaal niet bij Max Verstappen. In de persconferentie na de kwalificatie lucht hij zijn hart. „Ik snap natuurlijk wel dat de fans iets te doen moeten hebben tussen het racen door, maar het is volgens mij belangrijker dat je ze de sportieve kant laat begrijpen. Feesten, drinken, naar een dj kijken, dat kan ik overal op de wereld wel doen. Ik kan naar Ibiza gaan en strontlazarus worden, hartstikke leuk. Maar als mensen dat hier doen, waarvan zijn ze dan eigenlijk fan? Er is hier geen passie en emotie, anders dan op klassieke circuits.”

Toch hangt er wel degelijk een Formule 1-sfeer in Las Vegas. Naarmate de week vordert, lopen er op straat steeds meer racefans rond. Op de ochtend van de race staat er bij elk koffietentje een lange rij met mensen die allemaal wel een shirt of een petje van een F1-team dragen. En over passie en emotie gesproken: Verstappen zelf wordt toegegild alsof hij Justin Bieber is, als hij tijdens een kort optreden op een concertpodium in een van de fanzones petjes in een publiek van zeker een paar duizend fans gooit.

Vervelend voor Verstappen is wel dat er ook voor hem en zijn collega’s haast geen ontkomen is aan de Vegas-gekte, die zelfs binnensijpelt in de verder toch hermetisch afgesloten paddock. Televisiekok Gordon Ramsay wandelt langs de teamonderkomens als vier Elvissen hem ineens voor een foto aan de kant trekken. Performers van de Blue Man Group staan wat verloren te wachten op de lift in de tunnel naar het rennerskwartier. En bij een klein altaar in de paddock, naar analogie van de fameuze Little White Wedding Chapel elders in de stad, treedt donderdag F1-wereldkampioen van 1997 Jacques Villeneuve voor de derde keer in het huwelijk. Terwijl verderop monteurs de racewagens aan het opbouwen zijn, poseren Villeneuve en zijn bruid voor een hart gemaakt van reusachtige neprozen.

Later op de avond gaat het er minder feestelijk aan toe. Vanwege een op het circuit losgeraakt putdeksel, dat de auto van Carlos Sainz zwaar heeft beschadigd, worden de trainingen urenlang gestaakt. Tegen de tijd dat de auto’s eindelijk de baan weer op mogen, zijn de toeschouwers, die vaak honderden of zelfs duizenden dollars voor hun ticket hebben betaald, naar huis gestuurd. De diensten van ondersteunend personeel als chauffeurs en beveiligers lopen af, en er is geen vervanging. Het publiek heeft welgeteld acht minuten race-actie gezien.

Lees ook Alles geregeld voor de F1 in Las Vegas. Op dat ene losliggende putdeksel na

„We zaten urenlang op de tribune, en er werd ons helemaal niets verteld”, vertellen Harm van der Molen uit Heerenveen en de Canadese Nelly Nierop, terwijl ze de volgende dag een broodje bestellen. Het duo is op rondreis door de Verenigde Staten en Nierop had Van der Molen, een groot F1-fan, verrast met kaartjes voor de race in Las Vegas. „Uiteindelijk hebben we de training in ons hotel gekeken op onze telefoon.”

De Formule 1 krijgt ervan langs in de pers en op sociale media: zo’n gehypt mega-evenement organiseren, en dan struikelen over iets simpels als een putdeksel – hoewel die toch een bekende zwakke plek zijn op stratencircuits. Dat gedupeerde fans geen geld terug krijgen maar alleen een waardebon voor merchandise, doet de kritiek niet bepaald verstommen. Een groep fans heeft een rechtszaak aangespannen tegen de organisatoren.

Robert van Overdijk, de directeur van Circuit Zandvoort en van de grand prix die daar wordt gehouden, kan zich niet helemaal vinden in die negativiteit. „Omdat het evenement zo gehypet is, zeggen mensen snel: zie je wel, ze kunnen er niks van”, zegt hij aan een tafeltje voor het Red Bull-onderkomen in de paddock. „Maar het is niet de plaatselijke braderie. Ik weet als geen ander hoe complex het is om zoiets groots te organiseren. En foutjes maken kan altijd.”

Moeten races als die op Zandvoort nu Las Vegas achterna qua glamour en randvermaak? „Nee, we moeten ons niet vergelijken met dit soort races”, zegt Van Overdijk. „Als we er dingen uit op kunnen pikken, prima. Maar we moeten het vooral op onze eigen Nederlandse manier blijven doen. Las Vegas trekt een vrij specifiek publiek. Wij Nederlanders zitten anders in elkaar.”

Elvispak

In het uur voor de race begint, gaan alle registers open. Circusartiesten tuimelen over start-finish. Op de startopstelling is bijna geen ruimte meer door alle rondstruinende beroemdheden. De tv vertoont spectaculaire helikoptershots, met extra aandacht voor de casino’s die het evenement sponsoren. De straatpredikers zwerven intussen nog steeds over de Strip, maar hun verhalen over hel en verdoemenis worden gesmoord in motorgeluiden als de twintig auto’s de pits verlaten op weg naar hun startplekken.

Dan doven de startlichten en ontvouwt zich een opwindende race, vol inhaalacties en met meerdere safetycars die de bandenstrategieën in de war gooien. In de laatste bocht van de race pakt Charles Leclerc op prachtige wijze de tweede plek af van Sergio Pérez. Zo krijgen de F1-eigenaren waar ze in Las Vegas continu naar hebben gestreefd: een goede show. Op de baan, de plek waar het echt telt.

Het publiek in de Fountain Club, dat uit de leren stoelen is opgestaan en zich tegen de reling van de loge verdringt voor een zo goed mogelijk zicht, ziet Max Verstappen in de 37^ste ronde dicht naar de achterkant van Charles Leclerc toe slipstreamen. Het is de opmaat naar de beslissende inhaalactie, die de Nederlander zijn achttiende overwinning van het seizoen oplevert.

Na de finish klimt Verstappen uit de limousine die hem, Leclerc en Pérez naar de Fountain Club heeft gebracht. In zijn witte Elvis-racepak, met de fontein van het Bellagio-casino op de achtergrond, wordt hem voor de tv-uitzending gevraagd wat hij van de race vond. En dan moet Verstappen toegeven: „Het was erg leuk.”