Comedian Yunus Aktas winnaar talentenwedstrijd Cameretten

Bij het aannemen van zowel de jury- als de publiekprijs van talentenwedstrijd Cameretten, leek comedian Yunus Aktas even verlegen en ongemakkelijk als in zijn act. Hij liep na een grijns en een schuchter „dankjewel” meteen weer van het podium af, in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag. Na 22 jaar in Delft en 33 jaar in Rotterdam vond het festival dit jaar voor het eerst in Den Haag plaats.

Aktas positioneerde zichzelf vakkundig als een nietsnut, die het liefst binnen blijft en alleen bij door vrienden geregelde blind dates pogingen doet een meisje te krijgen. Daarbij maakt hij grappen over zijn Turkse afkomst, homo’s en dikke vrouwen.

Als stand-upper, aangesloten bij het collectief Comedytrain, maakte Aktas al jaren meters. Niettemin was hij zichtbaar nerveus, maar dat deed niet af aan zijn belangrijkste troef: zijn kurkdroge, wat staccato manier van spreken. Dat droeg effectief bij aan zijn onderkoelde observaties en gedachten over zijn moeizame omgang met mensen.

De jury prees zijn „groot gevoel voor timing” en „verrassend rake” grappen: „Hij is een innemende persoonlijkheid en zijn droogkomisch talent is groots.” Aktas kan zijn optreden verder aanscherpen tijdens een lange finalistentournee, langs bijna zestig theaters, met de andere finalisten: Selma Visscher en het duo Joey & Dave.

Meer zelfvertrouwen

Visscher stond in 2018 al in de finale van het Amsterdams Kleinkunst Festival, waarin haar „poëtische programma” het aflegde tegen de hilarische Glodi Lugungu (de auteur van dit artikel zat toen in de jury).

In Den Haag stond Visscher zichtbaar met meer zelfvertrouwen en souplesse op het podium. Het ongemak in haar optreden zet ze nu in als theatraal en komisch effect. Ze rekt en buigt de tijd, met vragende blikken en vertrokken mond, terwijl het publiek na elke zin wacht of ze de stilte gaat invullen. Als tegenhanger van dit ontregelende optreden zingt ze met kristalheldere stem ragfijne en geestige liedjes, op accordeon begeleid door haar broer.

De jury prees haar durf om de anticlimax in te zetten, haar „verfrissende” optreden en „de gelaagdheid van de grappen”. Aparte lof was er voor het lied ‘Kijk naar mij’: „Hierin is Selma kwetsbaar, bijna verstild.”

Plotse dood

De broers Joey & Dave (broers waren een thema op de avond) speelden een toneelstukje over de plotse dood van hun vader. Het was een gedurfde mengeling van theater en cabaret, met ongevoelige artsen in een hoofdrol, gespeeld rond een doodskist. De jury prees „het gebruik van de kist als personage”, en hun energie en „originele ideeën”. Tegelijk werden ze gestuurd richting „nieuw en meer materiaal”.

De enige smet op de avond was dat de vakjury, onder leiding van Kim Muller (programmeur bij het Zaantheater) besloot om de Persoonlijkheidsprijs, een extra stimulans voor jong talent, niet uit te reiken. Na de lovende woorden was dat een verrassing.