Column | Sweet Caroline

Waar was ik bij de zoveelste mokerslag die de Nederlandse politiek op haar grondvesten deed schudden? In Brielle, vroeger Den Briel, Alva verloor er zijn bril. Lezing, boekhandel, Boekenweek. De uitslag van de Provinciale Statenverkiezingen interesseerde de belangstellenden niets, de meesten hadden de leeftijd dat ze het wel erger hadden meegemaakt. We zaten in het hartje van populistisch Nederland, het vet zit er zo dik rond de slagader dat ze de attaque al van ver hadden zien aankomen.

Bovendien: Caroline van der Plas is niet dodelijk. Leuk is het niet, vooral niet voor mestkalveren, biggen en plofkippen, maar het kon natuurlijk veel erger. Tijdens de reis ernaartoe passeerden we bij Pernis een roterend reclamebord waarop beurtelings de smoelen van Geert Wilders, Thierry Baudet en Joost Eerdmans te zien waren. Je zou kunnen betogen dat we dankzij Caroline niet met een halve of hele gare zitten opgescheept. Het stikstofdebat is genant, maar het deporteren van bevolkingsgroepen blijft ons nog even bespaard.

Niets zo voorspelbaar als de proteststem.

De zwerm trekt van schreeuwlelijk naar excentriekeling en landde nu even in de boerenstal van Caroline, waarvan we later zullen zeggen dat de vanuit alle hoeken gefilmde knuffel met haar moeder het hoogtepunt van haar politieke leven was. Wat daar met en om haar stond te ‘swingen’ op dat podiumpje in Bathmen gaat het verschil niet maken. Het voorlezen van een A4’tje gaat nog net, meer zit er niet in. (Is het kippenstal of kippestal, Carla Evers?)

Hoezo nog dat gezeik over stikstof terwijl ze Caroline toch de macht hadden gegeven?

Als ze al niet versplinteren in kleine hoopjes boerenbelang gaan ze wel ten onder aan de vergadercultuur. De ‘elite’ heeft zo haar methodes om de proteststem monddood te maken: procedures. Je kunt wel stomend op klompen naar binnen stampen, maar echt iets veranderen duurt jaren, en zoveel tijd heeft het woedende electoraat niet. Over een paar weken raken de eersten al teleurgesteld. Hoezo nog steeds dat gezeik over stikstof terwijl ze Caroline toch de macht hadden gegeven?

Het zijn kleine stapjes, maar uiteindelijk landt de zwerm op de verkeerde bloem en dan krijgen we hier de dictator die we verdienen. Ik stel voor om die absolute gek met open armen te ontvangen, laat hem of haar desnoods de Deltawerken maar opblazen. Benieuwd ook wel welk muziekstuk die dan gaat verkrachten, want ook ‘Sweet Caroline’ van Neil Diamond is woensdagavond in verkeerde handen gevallen.