Column | Brandon Cronenberg gebruikt nepotisme

Tijdens een groepsgesprek op het filmfestival van Berlijn bleven journalisten subtiel en minder subtiel vissen bij Brandon Cronenberg naar de invloed van zijn vader op zijn werk. De aanleiding was Brandons derde, geslaagde horrorfilm/elite-satire Inifinity Pool, die afgelopen week verscheen op VOD-platform Pathé Thuis. Vader David Cronenberg is natuurlijk de koning van de bodyhorror, iets wat bijna geen recensie van Inifinity Pool onvermeld laat.

Dat niet alleen filmjournalisten gefascineerd zijn door ‘nepo-baby’s’ (of nepotisme baby’s) werd eind 2022 duidelijk door een stuk in New York Magazine. Hierna verscheen het ene na het andere artikel over deuren die openen voor wie in de voetsporen treedt van mama of papa. Ook in Nederland.

Ergens voelt het tragisch voor Brandon Cronenberg dat iedereen begint over zijn vader. Helemaal omdat je bij de laatste film van David Cronenberg, Crimes of the Future uit 2022, af en toe het gevoel kreeg dat hij twintig jaar geleden gemaakt had kunnen zijn. Dat heb je niet bij Brandons werk. Hoewel hij leek te beginnen als epigoon van zijn vader, voelt hij nu als een update. Zo lijkt hij jaren geleden al te hebben voorvoeld dat satire op privileges anno 2023 een belangrijk genre zou worden, denk aan series als White Lotus of films als Triangle of Sadness. Qua onderwerp lijkt Inifinity Pool op deze films, maar op veel vlakken gaat Cronenberg verder dan de bovengenoemde producties. Dat hij geen angst heeft voor expliciete gruwel of een close-up van een ejaculerende penis is mogelijk wel een invloed van papa.

https://www.youtube.com/watch?v=PVnIMvVEkrA

In Berlijn pareert de jonge Cronenberg gevis van journalisten met ontwijkende grapjes of door te stellen dat als hij onderwerpen die doen denken aan zijn vader zou vermijden, hij zijn „carrière zou definiëren aan de hand van die van hem”. Tegelijkertijd maakt Brandons nepo-babystatus zijn film juist interessanter. Infinity Pool gaat over James (Alexander Skarsgård, ook een ‘zoon van’), een schrijver met writer’s block in een luxe-resort in het fictieve Li Tolqa, waar rijke toeristen kunnen negeren wat er echt gaande is in het land waar ze verblijven. James laat zich door een ander toeristenstel verleiden om zich buiten het resort te begeven. Na het met alcohol overgoten uitje rijdt hij iemand dood. Daarop staat de doodstraf in Li Tolqa, maar James kan zich tegen een riante vergoeding laten klonen en deze dubbelganger zijn straf laten ondergaan. Het blijkt voor James het startpunt van een hedonistische én barbaarse roes samen met andere rijkelui die ‘onstrafbaar’ zijn.

Infinity Pool gaat dus over mensen waarin Brandon Cronenberg zich door zijn geprivilegieerde jeugd mogelijk herkent. Of die hij goed heeft kunnen observeren. James leeft net als veel nepo-baby’s, op de kosten van een ander, zijn rijke echtgenote. Behalve arrogantie en naïviteit, zorgt het bij hem ook voor onzekerheid. Zodra iemand James’ ego streelt, zet hij oogkleppen op, met desastreuze gevolgen. En waar series als The White Lotus tonen dat progressieve elite vooral schade aanricht door hun onwetendheid en onbewuste arrogantie, gaat Cronenberg verder. Bij hem blijken ze ronduit sadistisch als je hen niet beteugelt. Als Hollywood-elite een elite-satire maakt, blijkt de kritiek steviger dan ooit.